Henk Vinkes
partijen openen in nieuw venster of tabblad | partijen in pgn
Met de start van weer een nieuw KNSB-seizoen moeten ook weer de gebruikelijke belevenissen van een team worden samengevat in een verslag dat soms snel maar ook regelmatig pas dagen later klaar is. Wat verwacht iedereen van zo’n verslag zoals ik ze de laatste jaren gemaakt heb. Met de nodige ironie, of met de meer serieuze noot? Het is natuurlijk allemaal afhankelijk van wat er op die zaterdag allemaal gebeurt en welke uitspraken ik hoor. Die gebruik ik dan meestal op de naar ik hoop meest voordelige manier voor de speler. Maar als zij zelf al het nodige cynisme tentoon spreiden kan ik de bal alleen maar inkoppen, maar ik zal mild zijn… denk ik ;-) Maar toch moet het vooral een vermakelijk verslag zijn en dat we met genoegen terug moeten kunnen lezen hoe de wedstrijd verlopen is. Alle superlatieven zoals die het afgelopen seizoen zijn gebruikt waaronder het Henk-effect zijn achter ons verbrand. Ik hoop deze negen wedstrijden geen last te krijgen van allerlei fysieke ongemakken en dat ik negen (hopelijk) leuke uitstapjes in de schaakarena vast mag leggen voor de Schaakstad-historie. Een nieuwe uitdaging staat ons zeker te wachten om weer terug te keren in de tweede klasse.
Een uitdaging is het of er een van de spelers een perfecte score neer kan zetten, maar vaak blijkt dat een illusie te zijn omdat we toch op onverwachte tegenstand stuiten. Nu blijkt uit de opstellingen dat wij,SchaakstadMuConsult Apeldoorn 2, de sterkste ploeg hebben van deze klasse. En dan is zo’n uitdaging richting het team wel leuk, zien of iemand er voor gaat. Eerst maar eens de eerste wedstrijd goed doorstaan. En dat bleek in eerste instantie een lastige kluif.
Tegenstander was gelijk het na ons sterkste team van deze klasse: Caïssa-Eenhoorn 2. Maar ook die moet je verslaan om kampioen te worden. En als je die bij het begin al een gevoelige tik uit kan delen is het halve werk al weer gedaan, maar reken er maar op dat er nog zeker lastige wedstrijden gaan volgen, dat hebben we vaak genoeg meegemaakt. En de eerste tik werd wel degelijk door hun uitgedeeld. Tegen halfvijf stond het binnen vijf minuten 2-0 voor Caïssa-Eenhoorn. Dat kwam wel even binnen, en hoe kon dat in vredesnaam gebeuren want de stellingen gaven daar na ongeveer 2 uur niet de aanleiding toe.
In een Konings-Indische partij had Henk er in de opening een pion tegen aan gegooid in de hoop daar actief spel voor te krijgen. Het enige probleem was dat wit al vrij snel de meeste van zijn stukken had ontwikkeld terwijl zwart daar druk mee doende was. En toen Henk daar goed en wel mee bezig was hielp hij zijn tegenstander de stukken zo neer te zetten dat de kort daarop volgende witte actie op de koningsvleugel al niet meer tegen te houden was, aldus Henk. Het was al niet meer te stoppen. Even leek er een kleine kans op tegenspel maar dat verstomde al vrij vlot. Joseph Molenaar klaarde het karwei op subtiele wijze. De eerste nul van het seizoen was een feit.
En het duurde nog maar nauwelijks vijf minuten, en we konden de tweede nul incasseren. Reint van der Knijff was vanuit een Franse opening net iets te enthousiast ten aanval getrokken en liep zo in het mes van tegenstander Arjon Buikstra. Er ging een pion verloren en hij kon daarna alleen maar toekijken. De witte koning stond op de tocht, een prachtig doelwit voor de zwarte aanval. Met de moed der wanhoop probeerde Reint een tegenaanval op te zetten maar alles werd in de kiem gesmoord. Een toren die je achter bent gekomen kan dan net van essentieel belang zijn, maar ja die was al het stukkendoosje verdwenen. En hoppa, een 2-0 achterstand, dat is wel even slikken.
Maar vanaf dat moment ging de Apeldoornse puntenmachine lopen, eerst voorzichtig, maar daarna met volle kracht vooruit. Anton Weenink die inviel was de eerste die daar voor zorgde. Op het achtste bord speelde hij een degelijke partij en kwam nergens nooit niet in gevaar. Nou ja, bijna niet… Vanuit het damegambiet had hij zoiets van: kom maar, ik trek me terug in de eigen linies en als je zo goed bent mag je het bewijzen. Abel Romkes probeerde het wel degelijk maar de stugge verdediging was niet te breken. Alleen omstreeks de 25e zet miste hij een sterkere voortzetting waarna de stelling op slot ging. Met nog de meeste stukken op het bord werd de vrede beklonken.
En omdat we toch al om de vijf minuten een resultaat hadden was het Jasper die weer vijf minuten later het eerste punt op ons bordje serveerde. De hoofdvariant van het Frans kwam op het bord en ik denk dat ze vele zetten de theorie gevolgd hebben. Tegenstander van Jasper was overigens Ronald Ritsema ene rating die 400 punten hoger ligt dan het bordschaak, tja dat is toch wel iets anders. Jasper slaagde erin de zwarte stelling kleine maar zeker vervelende zwaktes te bezorgen. Zwart kon niet rokeren, en er werd een bres geslagen op f7, allemaal mooie doelen om de aanval op te richten. En zo geschiedde, er kwam een batterij aan stukken via dat gat binnen wandelen. Zelfs Hansje Brinker kon niets uitrichten. Toch laat hij het bijna lopen maar zijn tegenstander ziet niet dat hij bijna een remise kan forceren als hij de witte loper had geslagen. En die loper haalt Jasper snel terug om mee te laten helpen in de verdediging. Dan moeten er nog een paar plooien glad gestreken worden, maar de overwinning is binnen. En is de eerste schande al weer uitgewist.
De volgende score die zich laat bijschrijven is die van Marcel. In een Spaanse wil het niet zo lukken. Geen voordeeltje, eerder een mindere stelling, het lukt niet. En zo kabbelt dat zetten lang door en het lijkt op een remise uit te lopen. Er staat een lastige zwarte loper op g3 geposteerd, daar is moeilijk bij te komen, maar eigenlijk doet die ook niet veel. Het nadeeltje is intussen een klein voordeeltje geworden, maar Marcel weet het zo ook niet te vinden, dan maar de dames ruilen.. Daar gaat Ardjan Langedijk niet op in, en zo wordt de zwarte loper op g3 een object om aan te vallen. En in plaats van deze terug te trekken wordt deze gedekt, en dan is Marcel er snel bij om de aanval in te zetten. Binnen 2-3 zetten is er niets meer te redden van de zwarte stelling die volledig instort. Waarschijnlijk had Marcel er ook niet meer op gerekend maar dat punt is natuurlijk zeer welkom. Binnen een half uur hebben we de achterstand weer weggepoetst.
Om daarna gelijk de voorsprong te nemen, want Freddie rondt zijn partij ook winnend af. Maar dat zat er al lange tijd aan te komen want volgens mij heeft hij zich geen moment zorgen gemaakt dat het anders zou lopen. Soepel worden alle witte pogingen terechtgewezen, en zet hij zelf zijn stukken op de juiste plekken neer om van daaruit wit met steeds meer verzwakkingen op te zadelen. Onderweg wordt eerst een pion veroverd en dan nog een tweede. Dan is het pleit in principe al beslecht, de zwarte aanval slaat volledig door en de laatste stuiptrekkingen halen ook niets meer uit. We hebben een voorsprong van 1 punt, met nog twee partijen te gaan, Erik en Nikolai.
Erik laat voor aanvang van de wedstrijd weten dat hij al vijf maanden niet geschaakt heeft, nou dat schept al veel verwachtingen. Gelukkig heeft de tegenstander dat niet gehoord, anders was hij wel doortastender te werk gegaan. Want het was allemaal op het randje van de nederlaag voor Erik, en toch weet hij zich er weer uit te redden. Duidelijk is het inderdaad wel dat de souplesse ontbreekt want voordat hij goed en wel weet hoe de loop van de stukken ook al weer was staat hij slechter tot slecht, een pion en een kwaliteit achter. Daar valt niet veel meer te halen. Denk je... of het nu in tijdnood was weet ik niet maar via een of andere dubieuze combinatie die verliezend was, sprokkelt hij een paar houtjes terug en mag net na de tijdcontrole een stelling verdedigen met een pion minder. Maar bij Alexander Geerts is kortsluiting ontstaan en die weet zijn stelling zelf om te buigen naar een verloren eindspel. Alles keert zich tegen hem, en Erik twijfelt niet om dan maar een heel punt op te halen, waar een half punt al een victorie had betekend. Het spel kan soms niet eerlijk zijn. Feit is wel dat wij daardoor de match al gewonnen hebben. Nu Nikolai nog veilig op de wal halen, en we kunnen naar huis.
De heenreis was volgens de reisgenoten al weer een avontuur op zich en dat ging bij Nikolai zoals gewoonlijk ook op het bord door. De zo onderhand algemeen bekende Nikolai-partijen verdienen een plek voor zichzelf. Het is altijd wel spektakel, welke kant het ook op gaat en vooral de toeschouwers maken dat volledig mee. Maar goed, Nikolai weet wel in het eerste gedeelte van de partij een voordeeltje te bemachtigen. Alleen is de stelling aan alle kanten zo geblokkeerd dat er weinig uit te halen valt. Waar hij het misschien beter had kunnen doen is moeilijk te vinden, feit is wel dat Nikolai zelf niet in de problemen komt. En ook nadat alle torens zijn geruild en dat na de tijd controle de lopers tegen de paarden strijden: er is geen winst te behalen. Op het eind doet Nikolai nog een poging maar er is niet meer dan eeuwig schaak uit te halen. Dus dan maar dat halve punt mee nemen, de winst was toch al binnen.
Als je het goed beschouwd hebben we niets te klagen, vooral nadat we met 2-0 achter kwamen, en een paar stellingen met een blauw oog uit de ring stapten. De volgende wedstrijd laten we hopelijk niet deze steken vallen. De lastigste tegenstander hebben we misschien nu al gehad.
Naschrift Marcel Boel… alle tekst was al naar de drukker. De drukproeven stonden op het punt om door een laatste controle te gaan, wordt de Captain toch weer aan het werk gezet omdat Marcel Boel het niet eens is met de beoordeling van de partij. Dus weer extra werk aan de winkel, nogmaals de partij door de engine en weer tot in de late uurtjes het stellingsoordeel bekijken per zet. Daar gaat je nachtrust, lastige patiënten die schakers. Maar goed, Marcel is behoorlijk overtuigd van zijn zaak en bij nader inzien moet ik hem ook gelijk geven. En wie ben ik om aan hem te twijfelen, zal wel weer een lesje Spanische varianten krijgen. Maar voordat ik wederom de verkeerde woorden gebruik, laat ik hieronder Marcel zelf het woord doen, van mij mag dat wel vaker hint… hint ;-)
Een uitdaging is het of er een van de spelers een perfecte score neer kan zetten, maar vaak blijkt dat een illusie te zijn omdat we toch op onverwachte tegenstand stuiten. Nu blijkt uit de opstellingen dat wij,
Tegenstander was gelijk het na ons sterkste team van deze klasse: Caïssa-Eenhoorn 2. Maar ook die moet je verslaan om kampioen te worden. En als je die bij het begin al een gevoelige tik uit kan delen is het halve werk al weer gedaan, maar reken er maar op dat er nog zeker lastige wedstrijden gaan volgen, dat hebben we vaak genoeg meegemaakt. En de eerste tik werd wel degelijk door hun uitgedeeld. Tegen halfvijf stond het binnen vijf minuten 2-0 voor Caïssa-Eenhoorn. Dat kwam wel even binnen, en hoe kon dat in vredesnaam gebeuren want de stellingen gaven daar na ongeveer 2 uur niet de aanleiding toe.
In een Konings-Indische partij had Henk er in de opening een pion tegen aan gegooid in de hoop daar actief spel voor te krijgen. Het enige probleem was dat wit al vrij snel de meeste van zijn stukken had ontwikkeld terwijl zwart daar druk mee doende was. En toen Henk daar goed en wel mee bezig was hielp hij zijn tegenstander de stukken zo neer te zetten dat de kort daarop volgende witte actie op de koningsvleugel al niet meer tegen te houden was, aldus Henk. Het was al niet meer te stoppen. Even leek er een kleine kans op tegenspel maar dat verstomde al vrij vlot. Joseph Molenaar klaarde het karwei op subtiele wijze. De eerste nul van het seizoen was een feit.
En het duurde nog maar nauwelijks vijf minuten, en we konden de tweede nul incasseren. Reint van der Knijff was vanuit een Franse opening net iets te enthousiast ten aanval getrokken en liep zo in het mes van tegenstander Arjon Buikstra. Er ging een pion verloren en hij kon daarna alleen maar toekijken. De witte koning stond op de tocht, een prachtig doelwit voor de zwarte aanval. Met de moed der wanhoop probeerde Reint een tegenaanval op te zetten maar alles werd in de kiem gesmoord. Een toren die je achter bent gekomen kan dan net van essentieel belang zijn, maar ja die was al het stukkendoosje verdwenen. En hoppa, een 2-0 achterstand, dat is wel even slikken.
En omdat we toch al om de vijf minuten een resultaat hadden was het Jasper die weer vijf minuten later het eerste punt op ons bordje serveerde. De hoofdvariant van het Frans kwam op het bord en ik denk dat ze vele zetten de theorie gevolgd hebben. Tegenstander van Jasper was overigens Ronald Ritsema ene rating die 400 punten hoger ligt dan het bordschaak, tja dat is toch wel iets anders. Jasper slaagde erin de zwarte stelling kleine maar zeker vervelende zwaktes te bezorgen. Zwart kon niet rokeren, en er werd een bres geslagen op f7, allemaal mooie doelen om de aanval op te richten. En zo geschiedde, er kwam een batterij aan stukken via dat gat binnen wandelen. Zelfs Hansje Brinker kon niets uitrichten. Toch laat hij het bijna lopen maar zijn tegenstander ziet niet dat hij bijna een remise kan forceren als hij de witte loper had geslagen. En die loper haalt Jasper snel terug om mee te laten helpen in de verdediging. Dan moeten er nog een paar plooien glad gestreken worden, maar de overwinning is binnen. En is de eerste schande al weer uitgewist.
De heenreis was volgens de reisgenoten al weer een avontuur op zich en dat ging bij Nikolai zoals gewoonlijk ook op het bord door. De zo onderhand algemeen bekende Nikolai-partijen verdienen een plek voor zichzelf. Het is altijd wel spektakel, welke kant het ook op gaat en vooral de toeschouwers maken dat volledig mee. Maar goed, Nikolai weet wel in het eerste gedeelte van de partij een voordeeltje te bemachtigen. Alleen is de stelling aan alle kanten zo geblokkeerd dat er weinig uit te halen valt. Waar hij het misschien beter had kunnen doen is moeilijk te vinden, feit is wel dat Nikolai zelf niet in de problemen komt. En ook nadat alle torens zijn geruild en dat na de tijd controle de lopers tegen de paarden strijden: er is geen winst te behalen. Op het eind doet Nikolai nog een poging maar er is niet meer dan eeuwig schaak uit te halen. Dus dan maar dat halve punt mee nemen, de winst was toch al binnen.
Als je het goed beschouwd hebben we niets te klagen, vooral nadat we met 2-0 achter kwamen, en een paar stellingen met een blauw oog uit de ring stapten. De volgende wedstrijd laten we hopelijk niet deze steken vallen. De lastigste tegenstander hebben we misschien nu al gehad.
Naschrift Marcel Boel… alle tekst was al naar de drukker. De drukproeven stonden op het punt om door een laatste controle te gaan, wordt de Captain toch weer aan het werk gezet omdat Marcel Boel het niet eens is met de beoordeling van de partij. Dus weer extra werk aan de winkel, nogmaals de partij door de engine en weer tot in de late uurtjes het stellingsoordeel bekijken per zet. Daar gaat je nachtrust, lastige patiënten die schakers. Maar goed, Marcel is behoorlijk overtuigd van zijn zaak en bij nader inzien moet ik hem ook gelijk geven. En wie ben ik om aan hem te twijfelen, zal wel weer een lesje Spanische varianten krijgen. Maar voordat ik wederom de verkeerde woorden gebruik, laat ik hieronder Marcel zelf het woord doen, van mij mag dat wel vaker hint… hint ;-)
Ik had eigenlijk toch een heel andere beleving bij mijn partij (en heb misschien ietsje meer ervaring in het Spaans dan de Capitan); volgens de computer staat zwart na zijn pionverlies niet veel slechter (gelijk ongeveer), maar het is wel even een stukje makkelijker spelen met wit: pionnetje meer; alleen even de stukken goed neerzetten en dan langzamerhand zwart terugdringen. Zo ging de partij ook precies. Op zich heeft zwart niet echt fouten gemaakt, maar zijn stelling werd toch langzamerhand steeds minder! Dacht ik een best goeie partij te hebben neergezet, snapt Henk me niet... :-( LOL. Ook dameruil was niet bijzonder sterk, want na f5 heeft wit gewoon Kf1 en komt los (fe4; fe4 Te8 en Ke2!) - alleen even de computer ietsje langer laten nadenken en hij ziet het ook!?En bij deze is dat ook weer opgelost, en kan het dus gepubliceerd worden. Tenzij iemand toch nog…?
partijen openen in nieuw venster of tabblad | partijen in pgn
