Amper twee maanden na het behalen van zijn tweede IM-norm heeft MuConsult Apeldoorn-speler Thomas Beerdsen zijn derde IM-norm behaald. Dat gebeurde in het Open International de Béthune in Frankrijk.
vrijdag 30 december 2016
zondag 25 december 2016
London Calling
Henk Vinkes
foto's op Facebook | foto's op Google
partijen openen in nieuw venster of tabblad | partijen in pgn
This is “London Calling” to “Uber” Martin, your assignment: We arez on ze plain.
This coded message was sent in the early hours on the 17th of December 2016, meaning that two liberators had left England heading east to the Netherlands. After spending almost a week on English soil, Marcel and Freddie were on their way back to participate in yet another chess match in which they were so desperately needed. They landed right on time (even a bit early) and – awaiting the pick-up by our own disguised driver Martin – they could have a smoke, a very common habit. They had even sent coded messages to the team captain, informing him that they had arrived on time. But that smart-ass already checked their online presence and tracked them down all the way to Apeldoorn, GPS is watching you!
They were the first to give acte de présence at the venue where the match against the second team from Wageningen was to take place. After welcoming the other players the match started, which turned out to be a hard struggle. Why this match was such a hard nut to crack is described below — let’s begin with Marcel himself. After nearly two and a half hours he said he couldn’t gain any advantage, his opponent played the game just right as it should be. And oh yeah… he got lucky in getting the strongest opponent he could (not) wish for. It seems to be my fate, he commented. Just bad luck, but after a long week of playing chess at a high level he was eager to have some kind of rest day. They agreed to a draw in less than 25 moves, the match was on!
Naast Marcel moest Erik Smit in de opening alle zeilen bijzetten om tegen Jef Verwoert niet snel in het nadeel te komen. Een voor Erik behoorlijk open stelling, anders dan we van hem gewend zijn, want hij bouwt het het liefst rustig op, om dan toe te kunnen slaan. Die gelegenheid kreeg hij nu niet, hij moest gelijk aan de bak. Via het alom bekende b7-b5 komt de Wolga-opening op het bord. Pionnen vliegen aan alle kanten van het bord, in het centrum en op de damevleugel, wie houdt er het beste spel aan over. Geen van beiden eigenlijk, want ze houden elkaar mooi in evenwicht en na 27 zetten en drie uur spelen is het grootste deel van het materiaal is afgeruild. Er valt weinig meer te bereiken voor beide spelers, remise. Stand 1-1, niets duidt nog op een krachtsverschil van beide teams.
En dat verschil kan Henk Eleveld ook niet maken. In een Scandinavische opening zijn ook hier veel stukken voor de twintigste zet van het bord verwijderd. Een snelle overgang naar het middenspel met weinig stukken, en wie is daar het handigst in? Of houden ze beiden de stelling in evenwicht. Dat laatste blijkt het geval te zijn, maar niet nadat Henk toch nog poogt iets te forceren. En het ziet er zelfs naar uit dat hij dat weet te bereiken, door de a-lijn open te breken en op te ruimen. Maar helaas ziet hij een mooie zet van wit (28. Txd4) over het hoofd waardoor alle moeite voor niks is. Het risico is te groot om op avontuur te gaan, en een zetherhaling is het maximale wat er uit te halen is. De middensectie van Apeldoorn zet daarmee drie halfjes op het uitslagen formulier. 1½-1½.
Maar dan volgt een Apeldoorns halfuurtje, tijdens welke de match beslist wordt en voor ons verkeerd had kunnen aflopen.
Probably in honor of Henry Bird (1829-1908) and inspired by his stay in London last week, Freddie openend his game with 1.f2-f4. And it’s not for the first time that he uses this opening to test his opponent how to handle this method of play. Robin van Leerdam was this time the subject to prove and understand this rather weird looking opening ritual. But altough Freddie tried hard to get the attack under way, Robin managed to defend the position as long as he could. In fact, he didn’t do anything wrong, the only weak element after a while was the pawn on the d-straight which was destined to be a victim in the long run. However, Robin van Leerdam felt that almost all defensive moves would guarantee a draw, but it turned out to be the opposite. Just a simple move with the rook to a7 caused mayhem in the black position, after which he had no chance at all. Move 31.c4-c5 decided the game more or less instantly. It opened the b file for Freddie, and Robin could not come up with an answer. Getting all the pieces to cooperate in the attack, it became soon a winning position for Freddie. After three and a half hours of play, this gave us finally the lead. Match score now 2½-1½. But we have to be fair: it nearly ended in tears in one of the other matches.
Tot onze blijdschap werd dat tranendal geen werkelijkheid omdat het pas na de partij werd ontdekt. Wat een gelukkige ontsnapping, of niet Reint? In een Franse opening werden alle pionnen doorgeschoven: u raadt het al, de doorschuifvariant van het Frans. Heel snel wordt het centrum van diverse pionnen ontdaan en richt zich de strijd op de damevleugel, en dan voornamelijk die van zwart. Tjerk Sminia heeft lang gerokeerd en dat is dus het doel van Reint. Omzichtig maar met beleid haalt hij alle stukken erbij om beslissend toe te kunnen slaan. En het werpt zijn vruchten af omdat zwart wel in de verdediging moet. Het heeft aan beide kanten veel tijd gekost en ik zie bij Reint nu ook het Maarten Beekhuis-ik-doe-een-zet-met-1-seconde-op-de-klok-tijdnood-spelletje. Die klok loopt door, de seconden tellen weg, nog een paar seconden, zet nu! Pfew… en weer dertig seconden erbij, lucht halen, en weer opnieuw! In de overtuiging dat alles in zijn voordeel blijft en tot winst zal leiden wil Reint ook het paard erbij halen. Dat blijkt bijna een noodlottige gedachtegang te zijn voor wit, nou ja... bijna. Wit (Reint) speelt het paard naar g5, en zetten lang heeft zwart de gelegenheid dit paard onschadelijk te maken! Ze zien het geen van beiden, de tijdnood heeft duidelijk zijn invloed op het inzicht in de stelling. En in die tijdnood maakt zwart dan de laatste beslissende fout, hij verliest eerst een toren en daarna een heleboel meer. Pas na de partij komen ze erachter wat voor een blunder er was begaan, tijdnood… tja. We zijn weer dichterbij de matchwinst: 3½-1½.
En voor die matchwinst is de hoop niet ten onrechte gevestigd op Jasper Zwirs. In de Draken-variant van het Siciliaans weet hij al vroeg in de opening een pion te bemachtigen. En die bewuste pion blijkt grote idealen te hebben want zonder achterom te kijken stevent hij naar voren. Is de partij dan al beslist? Nee, zeker niet wat er zitten genoeg wendingen in de stelling, maar Jasper gaat daar koelbloedig mee om en weet langzaam maar zeker de pion naar de overkant te brengen. Als deze dan eenmaal op d7 is geposteerd begint de afhandeling van de partij. De kleine dreigingen elimineren en dan gestaag verder met het volle punt binnenhalen. Die pion op d7 is echt een doorn in het oog van de zwarte stelling, die verdient wel promotie tot dame! Er volgen nog wat stuiptrekkingen van zwart en de pion mag eindelijk promoveren tot… oh nee, een toren? Wat een afknapper, maar het doel is al behaald, het maakt niet uit want Jasper zet mat op de volgende zet. Zijn tegenstander had trouwens helemaal niet in de gaten dat Jasper de pion tot toren liet promoveren… De winst in de match was binnen en dat was maar goed ook, want er volgden nog twee partijen waarin wij het niet helemaal voor het zeggen hadden.
De typische Nikolai-partij moet toch volgens mij opgenomen worden in de statuten van Schaakstad Apeldoorn. We hebben er al vele van mogen aanschouwen, en er zullen er nog vele volgen, daar ben ik van overtuigd. Neem deze zaterdag maar weer eens, binnen de kortste keren staan er aan alle kanten van het bord stukken en pionnen naar voren geschoven, het perfecte recept voor de chaos die zich weldra zal ontplooien. Het duurt niet lang en daar is het stukoffer voor een paar pionnen, welkom in de Nikolai-partij! Maar het blijkt deze keer al heel vroeg het tekenen van zijn eigen doodvonnis, want het stukoffer mist volledig zijn uitwerking, als die er al ingezeten heeft. Uiteraard blijft Nikolai nog lang doorstrijden, maar de uitkomst is al lange tijd duidelijk. Alleen dat hij mat wordt gezet kan voorkomen dat hij nog langer door zou gaan. Wageningen pakt zo een punt terug voor de bordpunten. 4½-2½.
En dan de langste partij van de dag, die is van Martin van Dommelen, en het was een interessante die tot op het bot werd uitgevochten. De strijd ontbrandt ongeveer na de twintigste zet als Martin een volkomen terecht kwaliteitsoffer plaatst. De compensatie die hij daarvoor krijgt is ruim voldoende en zo te zien houdt hij er zelfs een veel betere stelling aan over. Op de damevleugel weet hij via een aantal inventieve combinaties drie verbonden vrijpionnen te creëren. Het kost even tijd om dat te berekenen, maar het resultaat mag er dan zijn. Dan ontwikkelt zich een lange strijd waarbij Martin zijn pionnen te gelde moet zien te maken. Het gaat langzaam, maar stap voor stap komt hij naar voren. Het enige nadeel voor Martin is dat Clemens de Vos een zeer beweeglijk paard heeft en die hobbelt constant door de zwarte stelling heen. En op het moment dat Martin zich net iets teveel vergaloppeert, kantelt het beeld van de partij 180 graden. Maar ook dan is het nog een lange weg voor De Vos om de winst binnen te halen, waar hij uiteindelijk wel in slaagt. Martin wil niet aan deze partij herinnerd worden omdat hij beseft dat er meer in had gezeten. Gelukkig was de matchwinst al binnen en waren er alleen de gevolgen voor de bordpunten.
Een benauwde overwinning die precies op het juiste moment werd binnengehaald, en met het geluk dat we hadden in de partij van Reint. Laten we ervoor zorgen dat het niet weer zover komt.
This is your Captain, signing off!
Benieuwd wat de codeberichten zullen zijn als ze in Frankrijk gaan spelen? Deze misschien?
(Zie ook: Chanson d'automne)
This coded message was sent in the early hours on the 17th of December 2016, meaning that two liberators had left England heading east to the Netherlands. After spending almost a week on English soil, Marcel and Freddie were on their way back to participate in yet another chess match in which they were so desperately needed. They landed right on time (even a bit early) and – awaiting the pick-up by our own disguised driver Martin – they could have a smoke, a very common habit. They had even sent coded messages to the team captain, informing him that they had arrived on time. But that smart-ass already checked their online presence and tracked them down all the way to Apeldoorn, GPS is watching you!
They were the first to give acte de présence at the venue where the match against the second team from Wageningen was to take place. After welcoming the other players the match started, which turned out to be a hard struggle. Why this match was such a hard nut to crack is described below — let’s begin with Marcel himself. After nearly two and a half hours he said he couldn’t gain any advantage, his opponent played the game just right as it should be. And oh yeah… he got lucky in getting the strongest opponent he could (not) wish for. It seems to be my fate, he commented. Just bad luck, but after a long week of playing chess at a high level he was eager to have some kind of rest day. They agreed to a draw in less than 25 moves, the match was on!
En dat verschil kan Henk Eleveld ook niet maken. In een Scandinavische opening zijn ook hier veel stukken voor de twintigste zet van het bord verwijderd. Een snelle overgang naar het middenspel met weinig stukken, en wie is daar het handigst in? Of houden ze beiden de stelling in evenwicht. Dat laatste blijkt het geval te zijn, maar niet nadat Henk toch nog poogt iets te forceren. En het ziet er zelfs naar uit dat hij dat weet te bereiken, door de a-lijn open te breken en op te ruimen. Maar helaas ziet hij een mooie zet van wit (28. Txd4) over het hoofd waardoor alle moeite voor niks is. Het risico is te groot om op avontuur te gaan, en een zetherhaling is het maximale wat er uit te halen is. De middensectie van Apeldoorn zet daarmee drie halfjes op het uitslagen formulier. 1½-1½.
Maar dan volgt een Apeldoorns halfuurtje, tijdens welke de match beslist wordt en voor ons verkeerd had kunnen aflopen.
Tot onze blijdschap werd dat tranendal geen werkelijkheid omdat het pas na de partij werd ontdekt. Wat een gelukkige ontsnapping, of niet Reint? In een Franse opening werden alle pionnen doorgeschoven: u raadt het al, de doorschuifvariant van het Frans. Heel snel wordt het centrum van diverse pionnen ontdaan en richt zich de strijd op de damevleugel, en dan voornamelijk die van zwart. Tjerk Sminia heeft lang gerokeerd en dat is dus het doel van Reint. Omzichtig maar met beleid haalt hij alle stukken erbij om beslissend toe te kunnen slaan. En het werpt zijn vruchten af omdat zwart wel in de verdediging moet. Het heeft aan beide kanten veel tijd gekost en ik zie bij Reint nu ook het Maarten Beekhuis-ik-doe-een-zet-met-1-seconde-op-de-klok-tijdnood-spelletje. Die klok loopt door, de seconden tellen weg, nog een paar seconden, zet nu! Pfew… en weer dertig seconden erbij, lucht halen, en weer opnieuw! In de overtuiging dat alles in zijn voordeel blijft en tot winst zal leiden wil Reint ook het paard erbij halen. Dat blijkt bijna een noodlottige gedachtegang te zijn voor wit, nou ja... bijna. Wit (Reint) speelt het paard naar g5, en zetten lang heeft zwart de gelegenheid dit paard onschadelijk te maken! Ze zien het geen van beiden, de tijdnood heeft duidelijk zijn invloed op het inzicht in de stelling. En in die tijdnood maakt zwart dan de laatste beslissende fout, hij verliest eerst een toren en daarna een heleboel meer. Pas na de partij komen ze erachter wat voor een blunder er was begaan, tijdnood… tja. We zijn weer dichterbij de matchwinst: 3½-1½.
En voor die matchwinst is de hoop niet ten onrechte gevestigd op Jasper Zwirs. In de Draken-variant van het Siciliaans weet hij al vroeg in de opening een pion te bemachtigen. En die bewuste pion blijkt grote idealen te hebben want zonder achterom te kijken stevent hij naar voren. Is de partij dan al beslist? Nee, zeker niet wat er zitten genoeg wendingen in de stelling, maar Jasper gaat daar koelbloedig mee om en weet langzaam maar zeker de pion naar de overkant te brengen. Als deze dan eenmaal op d7 is geposteerd begint de afhandeling van de partij. De kleine dreigingen elimineren en dan gestaag verder met het volle punt binnenhalen. Die pion op d7 is echt een doorn in het oog van de zwarte stelling, die verdient wel promotie tot dame! Er volgen nog wat stuiptrekkingen van zwart en de pion mag eindelijk promoveren tot… oh nee, een toren? Wat een afknapper, maar het doel is al behaald, het maakt niet uit want Jasper zet mat op de volgende zet. Zijn tegenstander had trouwens helemaal niet in de gaten dat Jasper de pion tot toren liet promoveren… De winst in de match was binnen en dat was maar goed ook, want er volgden nog twee partijen waarin wij het niet helemaal voor het zeggen hadden.
De typische Nikolai-partij moet toch volgens mij opgenomen worden in de statuten van Schaakstad Apeldoorn. We hebben er al vele van mogen aanschouwen, en er zullen er nog vele volgen, daar ben ik van overtuigd. Neem deze zaterdag maar weer eens, binnen de kortste keren staan er aan alle kanten van het bord stukken en pionnen naar voren geschoven, het perfecte recept voor de chaos die zich weldra zal ontplooien. Het duurt niet lang en daar is het stukoffer voor een paar pionnen, welkom in de Nikolai-partij! Maar het blijkt deze keer al heel vroeg het tekenen van zijn eigen doodvonnis, want het stukoffer mist volledig zijn uitwerking, als die er al ingezeten heeft. Uiteraard blijft Nikolai nog lang doorstrijden, maar de uitkomst is al lange tijd duidelijk. Alleen dat hij mat wordt gezet kan voorkomen dat hij nog langer door zou gaan. Wageningen pakt zo een punt terug voor de bordpunten. 4½-2½.
Een benauwde overwinning die precies op het juiste moment werd binnengehaald, en met het geluk dat we hadden in de partij van Reint. Laten we ervoor zorgen dat het niet weer zover komt.
This is your Captain, signing off!
Benieuwd wat de codeberichten zullen zijn als ze in Frankrijk gaan spelen? Deze misschien?
Les sanglots longs des violons de l’automne
Blessent mon cœur d’une langueur monotone.
(Zie ook: Chanson d'automne)
foto's op Facebook | foto's op Google
partijen openen in nieuw venster of tabblad | partijen in pgn
maandag 19 december 2016
MuConsult Apeldoorn speelt als team Kuipers!
Cees Beekhuis
't Andere verslag | foto's op Google
partijen openen in nieuw venster of tabblad | partijen in pgn
De wedstrijd tegen Sas van Gent werd vooraf aangeduid als een kantelwedstrijd. Winnen betekent lekker meedraaien in de middenmoot, maar bij verlies kom je in de degradatiezone terecht... Om het team optimaal te laten draaien, had teamleider Merijn daarom de opdracht gegeven om te spelen als Kuip. Allereerst een analyse van Stefan zelf hoe de match dan zou verlopen: de witspelers verpesten hun voordeel. Je komt toch nog een pion voor, maar na zes uur is het eindspel niet te winnen. Wel interessant als iedereen na zes uur nog aan het spelen is.
Dus de verwachting met speelstijl Kuipers is een 5-5. Nu moest ik zelf ook spelen, dus de match is in flarden aan me voorbijgetrokken. Allereerst zag ik deze stelling van de teamleider:
Duidelijk wordt hier wel dat ‘spelen als Kuip’ veel beter van tevoren gedefinieerd moet worden, want er is blijkbaar te veel ruimte voor interpretatie. Degelijk en solide zijn niet precies de termen die ik zou opperen bij deze stelling. Bij latere navraag wat dit eigenlijk voor opening was, volgde het verrassende ‘ruilslavisch’.
Dus even terug naar af. Wat zijn nu de kenmerken van spelen als Stefan:
Dit leek me een moeilijke stelling voor wit, maar Max redde zichzelf hieruit. Wel een Stefan-factor, maar te weinig pionnetje-meer-gehalte.
We komen nu in de categorie ‘goed gedaan’. Allereerst is daar Tom, die een tegenstander had die zijn paard fianchetteerde:
Tom speelde dit keurig uit. Vooral de manoeuvre De2-d3-e4 vond ik leuk om te zien en ik denk dat dit Stefans waardering zou krijgen. Roeland deed ook een uitstekende poging. Evenals Tom een Lb5-Siciliaan, die natuurlijk uitstekend past. Keurig iedere keer een pionnetje winnen en eindigen in een toreneindspel. Duidelijk iemand die zijn mail heeft gelezen. Nico deed er nog een schepje bovenop. Een b3/Lb5-Siciliaan! En vervolgens gewoon een mataanval opzetten. Het zitvlees werd echter niet getoond, want voor zet 30 was hij klaar! Na deze zeven partijen stond het 4-3 voor MuConsult Apeldoorn. Er waren dus nog drie partijen bezig. Dit moeten wel de grootste kanshebbers zijn!
Als eerste was Alexander klaar. In een aangenomen damegambiet had hij een pion meer en moest hij tientallen zetten lang een initiatief van zwart neutraliseren. Helaas had zijn tegenstander eeuwig schaak... (volgende keer dames ruilen?)
Nu waren er nog twee remises nodig voor de matchpunten. Tim stond zeer goed en bouwde langzaam zijn stelling uit. Even dacht ik dat hij met dames op het bord een zetdwang ging opzetten, maar hij vlocht een damewinst in de stelling, waardoor hij het volle punt en de matchpunten in de wacht sleepte! Toch wel de beste Stefan-imitatie van de dag!
Als laatste was Stefan nog bezig. Hij had een pion meer, maar zijn tegenstander had een vrije a-pion. Ik begrijp wel waarom hij altijd als laatste klaar is, want zelfs als hij zelf aan zet is, loopt hij te overleggen, zodat Tim toch eerder klaar was. Uiteindelijk wist hij met d3! een kwaliteit te winnen en sleepte dit eindspel met een laatste h-pion over de eindstreep. Erg goed, maar helaas telt hij niet mee voor de Stefan-imitatie. Toch wel een beetje sneu voor iemand die zo’n voorbeeld is. Merijn, ik stel voor om de volgende match Nico als voorbeeld te nemen: is iedereen voor zet 30 klaar en win je met 10-0!
Dus de verwachting met speelstijl Kuipers is een 5-5. Nu moest ik zelf ook spelen, dus de match is in flarden aan me voorbijgetrokken. Allereerst zag ik deze stelling van de teamleider:
Duidelijk wordt hier wel dat ‘spelen als Kuip’ veel beter van tevoren gedefinieerd moet worden, want er is blijkbaar te veel ruimte voor interpretatie. Degelijk en solide zijn niet precies de termen die ik zou opperen bij deze stelling. Bij latere navraag wat dit eigenlijk voor opening was, volgde het verrassende ‘ruilslavisch’.
Dus even terug naar af. Wat zijn nu de kenmerken van spelen als Stefan:
- Je zet de partij solide op. Ruilslavisch met zwart is prima. Tussen zet 95 en 135 heb je echt wel kans om dat eindspel te winnen.
- Je doet geen gekke zetten. Beide paarden op a5 en h5 is niet des Kuips.
- Heb geduld.
- Tactiek komt vanuit een goede stelling of je mag meecombineren met je tegenstander.
We komen nu in de categorie ‘goed gedaan’. Allereerst is daar Tom, die een tegenstander had die zijn paard fianchetteerde:
Tom speelde dit keurig uit. Vooral de manoeuvre De2-d3-e4 vond ik leuk om te zien en ik denk dat dit Stefans waardering zou krijgen. Roeland deed ook een uitstekende poging. Evenals Tom een Lb5-Siciliaan, die natuurlijk uitstekend past. Keurig iedere keer een pionnetje winnen en eindigen in een toreneindspel. Duidelijk iemand die zijn mail heeft gelezen. Nico deed er nog een schepje bovenop. Een b3/Lb5-Siciliaan! En vervolgens gewoon een mataanval opzetten. Het zitvlees werd echter niet getoond, want voor zet 30 was hij klaar! Na deze zeven partijen stond het 4-3 voor MuConsult Apeldoorn. Er waren dus nog drie partijen bezig. Dit moeten wel de grootste kanshebbers zijn!
Als eerste was Alexander klaar. In een aangenomen damegambiet had hij een pion meer en moest hij tientallen zetten lang een initiatief van zwart neutraliseren. Helaas had zijn tegenstander eeuwig schaak... (volgende keer dames ruilen?)
Nu waren er nog twee remises nodig voor de matchpunten. Tim stond zeer goed en bouwde langzaam zijn stelling uit. Even dacht ik dat hij met dames op het bord een zetdwang ging opzetten, maar hij vlocht een damewinst in de stelling, waardoor hij het volle punt en de matchpunten in de wacht sleepte! Toch wel de beste Stefan-imitatie van de dag!
Als laatste was Stefan nog bezig. Hij had een pion meer, maar zijn tegenstander had een vrije a-pion. Ik begrijp wel waarom hij altijd als laatste klaar is, want zelfs als hij zelf aan zet is, loopt hij te overleggen, zodat Tim toch eerder klaar was. Uiteindelijk wist hij met d3! een kwaliteit te winnen en sleepte dit eindspel met een laatste h-pion over de eindstreep. Erg goed, maar helaas telt hij niet mee voor de Stefan-imitatie. Toch wel een beetje sneu voor iemand die zo’n voorbeeld is. Merijn, ik stel voor om de volgende match Nico als voorbeeld te nemen: is iedereen voor zet 30 klaar en win je met 10-0!
't Andere verslag | foto's op Google
partijen openen in nieuw venster of tabblad | partijen in pgn
Abonneren op:
Posts (Atom)