Schaken

De Telegraaf  22 Apr 2017 door Hans Böhm

  “Ik hoop dat jullie de relatie kunnen volhouden”, zei de predikant bij een trouwpartij. De aanwezigen fronsten de wenkbrauwen, waren dit nou wel de juiste woorden bij die feestelijke gebeurtenis? “Ik bedoel het letterlijk: het is een kunst om een relatie in de loop der jaren vol te houden, niet leeg te laten lopen”.
   Er zijn sporters die als jeugdspeler een belofte zijn maar het wordt, om wat voor reden dan ook, niet ingelost. Hoe houd je het leven, met die constante teleurstelling van omgeving en jezelf, dan vol? Schakers kunnen langer doorgaan dan fysieke sporters. Er zijn wel een paar voorbeelden van Meestertitels na het vijftigste jaar, niet van Grootmeestertitels.
   Merijn van Delft is 38 jaar en heeft zijn eerste GM-norm behaald in Duitsland. Schaken werd hem met de paplepel ingegoten, vader Karel is actief als trainer en schreef vele verhandelingen over de psychologische waarde van de schaaksport. Ook Merijn timmert aan de weg: actief op de schaakacademie Apeldoorn, trainer van een Duitse vereniging, schreef samen met zijn vader het instructieboek Schaaktalent Ontwikkelen en is directeur van het Bataviatoernooi in Amsterdam. Maar zijn eigen resultaten bleven na het NK-onder 16 achter. Hij werd IM in 2004. En dan nu ineens een GM-norm! Ik vroeg hem naar een typerende partij en wat algemeen commentaar.

De laatste horde

Roeland Pruijssers

Woensdagavond stond het duel tussen MuConsult Apeldoorn en de Utrechtse club Paul Keres op het programma, met als inzet een plek in de landelijke bekerfinale. Beide teams waren tot dusverre zonder al te veel problemen de vorige ronde van de poulefase doorgekomen: MuConsult Apeldoorn wist veelvuldig landskampioen En Passant met 3-1 te verslaan terwijl Paul Keres de Waagtoren opzij had gezet met dezelfde cijfers.

Topduel in de provincie

Merijn van Delft

Afgelopen zaterdag won SISSA thuis in Groningen met de kleinst mogelijke cijfers van MuConsult Apeldoorn. Toen ik na een kwartiertje spelen eens goed om me heen keek, bleek dat ik na teamgenoot Arthur van de Oudeweetering de oudste speler was. Ik turfde vijf tieners, tien twintigers en vier dertigers. De grootste talenten uit het noorden en het oosten van Nederland waren achter de borden te vinden, kortom een mooie line-up. SISSA had gemiddeld wel 50 ratingpunten per bord meer. Echt spannend is de wedstrijd nooit geworden, de overwinning had nog wel wat hoger uit kunnen vallen voor SISSA. Vandaar dat ik gewoon even de borden langsga:

Verliezen en toch winnen, of niet?

Henk Vinkes

Het leek zo eenvoudig: winnen in de achtste ronde en dan even afwachten wat Amsterdam West voor resultaat neer zou zetten en dan waren we kampioen. Ja, leek… Het ging dus allemaal niet volgens het verwachte script. Dat bleek op een totaal andere manier geschreven te zijn, en de regie lag niet bij ons. Maar het was ook een niet te regisseren aflevering van de Apeldoorn-thriller. De wedstrijd werd gespeeld in het Europese Go-centrum in Amstelveen. Een verouderd gebouw dat zo te zien eerder een school of iets dergelijks is geweest. Weinig ventileren, verouderde kozijnen, je kon er op wachten dat het in de loop van de middag door alle inspanningen van de schakers een broeierige atmosfeer zou worden. Met alle gevolgen van dien.