Amper twee maanden na het behalen van zijn tweede IM-norm heeft MuConsult Apeldoorn-speler Thomas Beerdsen zijn derde IM-norm behaald. Dat gebeurde in het Open International de Béthune in Frankrijk.
vrijdag 30 december 2016
zondag 25 december 2016
London Calling
Henk Vinkes
foto's op Facebook | foto's op Google
partijen openen in nieuw venster of tabblad | partijen in pgn
This is “London Calling” to “Uber” Martin, your assignment: We arez on ze plain.
This coded message was sent in the early hours on the 17th of December 2016, meaning that two liberators had left England heading east to the Netherlands. After spending almost a week on English soil, Marcel and Freddie were on their way back to participate in yet another chess match in which they were so desperately needed. They landed right on time (even a bit early) and – awaiting the pick-up by our own disguised driver Martin – they could have a smoke, a very common habit. They had even sent coded messages to the team captain, informing him that they had arrived on time. But that smart-ass already checked their online presence and tracked them down all the way to Apeldoorn, GPS is watching you!
They were the first to give acte de présence at the venue where the match against the second team from Wageningen was to take place. After welcoming the other players the match started, which turned out to be a hard struggle. Why this match was such a hard nut to crack is described below — let’s begin with Marcel himself. After nearly two and a half hours he said he couldn’t gain any advantage, his opponent played the game just right as it should be. And oh yeah… he got lucky in getting the strongest opponent he could (not) wish for. It seems to be my fate, he commented. Just bad luck, but after a long week of playing chess at a high level he was eager to have some kind of rest day. They agreed to a draw in less than 25 moves, the match was on!
Naast Marcel moest Erik Smit in de opening alle zeilen bijzetten om tegen Jef Verwoert niet snel in het nadeel te komen. Een voor Erik behoorlijk open stelling, anders dan we van hem gewend zijn, want hij bouwt het het liefst rustig op, om dan toe te kunnen slaan. Die gelegenheid kreeg hij nu niet, hij moest gelijk aan de bak. Via het alom bekende b7-b5 komt de Wolga-opening op het bord. Pionnen vliegen aan alle kanten van het bord, in het centrum en op de damevleugel, wie houdt er het beste spel aan over. Geen van beiden eigenlijk, want ze houden elkaar mooi in evenwicht en na 27 zetten en drie uur spelen is het grootste deel van het materiaal is afgeruild. Er valt weinig meer te bereiken voor beide spelers, remise. Stand 1-1, niets duidt nog op een krachtsverschil van beide teams.
En dat verschil kan Henk Eleveld ook niet maken. In een Scandinavische opening zijn ook hier veel stukken voor de twintigste zet van het bord verwijderd. Een snelle overgang naar het middenspel met weinig stukken, en wie is daar het handigst in? Of houden ze beiden de stelling in evenwicht. Dat laatste blijkt het geval te zijn, maar niet nadat Henk toch nog poogt iets te forceren. En het ziet er zelfs naar uit dat hij dat weet te bereiken, door de a-lijn open te breken en op te ruimen. Maar helaas ziet hij een mooie zet van wit (28. Txd4) over het hoofd waardoor alle moeite voor niks is. Het risico is te groot om op avontuur te gaan, en een zetherhaling is het maximale wat er uit te halen is. De middensectie van Apeldoorn zet daarmee drie halfjes op het uitslagen formulier. 1½-1½.
Maar dan volgt een Apeldoorns halfuurtje, tijdens welke de match beslist wordt en voor ons verkeerd had kunnen aflopen.
Probably in honor of Henry Bird (1829-1908) and inspired by his stay in London last week, Freddie openend his game with 1.f2-f4. And it’s not for the first time that he uses this opening to test his opponent how to handle this method of play. Robin van Leerdam was this time the subject to prove and understand this rather weird looking opening ritual. But altough Freddie tried hard to get the attack under way, Robin managed to defend the position as long as he could. In fact, he didn’t do anything wrong, the only weak element after a while was the pawn on the d-straight which was destined to be a victim in the long run. However, Robin van Leerdam felt that almost all defensive moves would guarantee a draw, but it turned out to be the opposite. Just a simple move with the rook to a7 caused mayhem in the black position, after which he had no chance at all. Move 31.c4-c5 decided the game more or less instantly. It opened the b file for Freddie, and Robin could not come up with an answer. Getting all the pieces to cooperate in the attack, it became soon a winning position for Freddie. After three and a half hours of play, this gave us finally the lead. Match score now 2½-1½. But we have to be fair: it nearly ended in tears in one of the other matches.
Tot onze blijdschap werd dat tranendal geen werkelijkheid omdat het pas na de partij werd ontdekt. Wat een gelukkige ontsnapping, of niet Reint? In een Franse opening werden alle pionnen doorgeschoven: u raadt het al, de doorschuifvariant van het Frans. Heel snel wordt het centrum van diverse pionnen ontdaan en richt zich de strijd op de damevleugel, en dan voornamelijk die van zwart. Tjerk Sminia heeft lang gerokeerd en dat is dus het doel van Reint. Omzichtig maar met beleid haalt hij alle stukken erbij om beslissend toe te kunnen slaan. En het werpt zijn vruchten af omdat zwart wel in de verdediging moet. Het heeft aan beide kanten veel tijd gekost en ik zie bij Reint nu ook het Maarten Beekhuis-ik-doe-een-zet-met-1-seconde-op-de-klok-tijdnood-spelletje. Die klok loopt door, de seconden tellen weg, nog een paar seconden, zet nu! Pfew… en weer dertig seconden erbij, lucht halen, en weer opnieuw! In de overtuiging dat alles in zijn voordeel blijft en tot winst zal leiden wil Reint ook het paard erbij halen. Dat blijkt bijna een noodlottige gedachtegang te zijn voor wit, nou ja... bijna. Wit (Reint) speelt het paard naar g5, en zetten lang heeft zwart de gelegenheid dit paard onschadelijk te maken! Ze zien het geen van beiden, de tijdnood heeft duidelijk zijn invloed op het inzicht in de stelling. En in die tijdnood maakt zwart dan de laatste beslissende fout, hij verliest eerst een toren en daarna een heleboel meer. Pas na de partij komen ze erachter wat voor een blunder er was begaan, tijdnood… tja. We zijn weer dichterbij de matchwinst: 3½-1½.
En voor die matchwinst is de hoop niet ten onrechte gevestigd op Jasper Zwirs. In de Draken-variant van het Siciliaans weet hij al vroeg in de opening een pion te bemachtigen. En die bewuste pion blijkt grote idealen te hebben want zonder achterom te kijken stevent hij naar voren. Is de partij dan al beslist? Nee, zeker niet wat er zitten genoeg wendingen in de stelling, maar Jasper gaat daar koelbloedig mee om en weet langzaam maar zeker de pion naar de overkant te brengen. Als deze dan eenmaal op d7 is geposteerd begint de afhandeling van de partij. De kleine dreigingen elimineren en dan gestaag verder met het volle punt binnenhalen. Die pion op d7 is echt een doorn in het oog van de zwarte stelling, die verdient wel promotie tot dame! Er volgen nog wat stuiptrekkingen van zwart en de pion mag eindelijk promoveren tot… oh nee, een toren? Wat een afknapper, maar het doel is al behaald, het maakt niet uit want Jasper zet mat op de volgende zet. Zijn tegenstander had trouwens helemaal niet in de gaten dat Jasper de pion tot toren liet promoveren… De winst in de match was binnen en dat was maar goed ook, want er volgden nog twee partijen waarin wij het niet helemaal voor het zeggen hadden.
De typische Nikolai-partij moet toch volgens mij opgenomen worden in de statuten van Schaakstad Apeldoorn. We hebben er al vele van mogen aanschouwen, en er zullen er nog vele volgen, daar ben ik van overtuigd. Neem deze zaterdag maar weer eens, binnen de kortste keren staan er aan alle kanten van het bord stukken en pionnen naar voren geschoven, het perfecte recept voor de chaos die zich weldra zal ontplooien. Het duurt niet lang en daar is het stukoffer voor een paar pionnen, welkom in de Nikolai-partij! Maar het blijkt deze keer al heel vroeg het tekenen van zijn eigen doodvonnis, want het stukoffer mist volledig zijn uitwerking, als die er al ingezeten heeft. Uiteraard blijft Nikolai nog lang doorstrijden, maar de uitkomst is al lange tijd duidelijk. Alleen dat hij mat wordt gezet kan voorkomen dat hij nog langer door zou gaan. Wageningen pakt zo een punt terug voor de bordpunten. 4½-2½.
En dan de langste partij van de dag, die is van Martin van Dommelen, en het was een interessante die tot op het bot werd uitgevochten. De strijd ontbrandt ongeveer na de twintigste zet als Martin een volkomen terecht kwaliteitsoffer plaatst. De compensatie die hij daarvoor krijgt is ruim voldoende en zo te zien houdt hij er zelfs een veel betere stelling aan over. Op de damevleugel weet hij via een aantal inventieve combinaties drie verbonden vrijpionnen te creëren. Het kost even tijd om dat te berekenen, maar het resultaat mag er dan zijn. Dan ontwikkelt zich een lange strijd waarbij Martin zijn pionnen te gelde moet zien te maken. Het gaat langzaam, maar stap voor stap komt hij naar voren. Het enige nadeel voor Martin is dat Clemens de Vos een zeer beweeglijk paard heeft en die hobbelt constant door de zwarte stelling heen. En op het moment dat Martin zich net iets teveel vergaloppeert, kantelt het beeld van de partij 180 graden. Maar ook dan is het nog een lange weg voor De Vos om de winst binnen te halen, waar hij uiteindelijk wel in slaagt. Martin wil niet aan deze partij herinnerd worden omdat hij beseft dat er meer in had gezeten. Gelukkig was de matchwinst al binnen en waren er alleen de gevolgen voor de bordpunten.
Een benauwde overwinning die precies op het juiste moment werd binnengehaald, en met het geluk dat we hadden in de partij van Reint. Laten we ervoor zorgen dat het niet weer zover komt.
This is your Captain, signing off!
Benieuwd wat de codeberichten zullen zijn als ze in Frankrijk gaan spelen? Deze misschien?
(Zie ook: Chanson d'automne)
This coded message was sent in the early hours on the 17th of December 2016, meaning that two liberators had left England heading east to the Netherlands. After spending almost a week on English soil, Marcel and Freddie were on their way back to participate in yet another chess match in which they were so desperately needed. They landed right on time (even a bit early) and – awaiting the pick-up by our own disguised driver Martin – they could have a smoke, a very common habit. They had even sent coded messages to the team captain, informing him that they had arrived on time. But that smart-ass already checked their online presence and tracked them down all the way to Apeldoorn, GPS is watching you!
They were the first to give acte de présence at the venue where the match against the second team from Wageningen was to take place. After welcoming the other players the match started, which turned out to be a hard struggle. Why this match was such a hard nut to crack is described below — let’s begin with Marcel himself. After nearly two and a half hours he said he couldn’t gain any advantage, his opponent played the game just right as it should be. And oh yeah… he got lucky in getting the strongest opponent he could (not) wish for. It seems to be my fate, he commented. Just bad luck, but after a long week of playing chess at a high level he was eager to have some kind of rest day. They agreed to a draw in less than 25 moves, the match was on!
En dat verschil kan Henk Eleveld ook niet maken. In een Scandinavische opening zijn ook hier veel stukken voor de twintigste zet van het bord verwijderd. Een snelle overgang naar het middenspel met weinig stukken, en wie is daar het handigst in? Of houden ze beiden de stelling in evenwicht. Dat laatste blijkt het geval te zijn, maar niet nadat Henk toch nog poogt iets te forceren. En het ziet er zelfs naar uit dat hij dat weet te bereiken, door de a-lijn open te breken en op te ruimen. Maar helaas ziet hij een mooie zet van wit (28. Txd4) over het hoofd waardoor alle moeite voor niks is. Het risico is te groot om op avontuur te gaan, en een zetherhaling is het maximale wat er uit te halen is. De middensectie van Apeldoorn zet daarmee drie halfjes op het uitslagen formulier. 1½-1½.
Maar dan volgt een Apeldoorns halfuurtje, tijdens welke de match beslist wordt en voor ons verkeerd had kunnen aflopen.
Tot onze blijdschap werd dat tranendal geen werkelijkheid omdat het pas na de partij werd ontdekt. Wat een gelukkige ontsnapping, of niet Reint? In een Franse opening werden alle pionnen doorgeschoven: u raadt het al, de doorschuifvariant van het Frans. Heel snel wordt het centrum van diverse pionnen ontdaan en richt zich de strijd op de damevleugel, en dan voornamelijk die van zwart. Tjerk Sminia heeft lang gerokeerd en dat is dus het doel van Reint. Omzichtig maar met beleid haalt hij alle stukken erbij om beslissend toe te kunnen slaan. En het werpt zijn vruchten af omdat zwart wel in de verdediging moet. Het heeft aan beide kanten veel tijd gekost en ik zie bij Reint nu ook het Maarten Beekhuis-ik-doe-een-zet-met-1-seconde-op-de-klok-tijdnood-spelletje. Die klok loopt door, de seconden tellen weg, nog een paar seconden, zet nu! Pfew… en weer dertig seconden erbij, lucht halen, en weer opnieuw! In de overtuiging dat alles in zijn voordeel blijft en tot winst zal leiden wil Reint ook het paard erbij halen. Dat blijkt bijna een noodlottige gedachtegang te zijn voor wit, nou ja... bijna. Wit (Reint) speelt het paard naar g5, en zetten lang heeft zwart de gelegenheid dit paard onschadelijk te maken! Ze zien het geen van beiden, de tijdnood heeft duidelijk zijn invloed op het inzicht in de stelling. En in die tijdnood maakt zwart dan de laatste beslissende fout, hij verliest eerst een toren en daarna een heleboel meer. Pas na de partij komen ze erachter wat voor een blunder er was begaan, tijdnood… tja. We zijn weer dichterbij de matchwinst: 3½-1½.
En voor die matchwinst is de hoop niet ten onrechte gevestigd op Jasper Zwirs. In de Draken-variant van het Siciliaans weet hij al vroeg in de opening een pion te bemachtigen. En die bewuste pion blijkt grote idealen te hebben want zonder achterom te kijken stevent hij naar voren. Is de partij dan al beslist? Nee, zeker niet wat er zitten genoeg wendingen in de stelling, maar Jasper gaat daar koelbloedig mee om en weet langzaam maar zeker de pion naar de overkant te brengen. Als deze dan eenmaal op d7 is geposteerd begint de afhandeling van de partij. De kleine dreigingen elimineren en dan gestaag verder met het volle punt binnenhalen. Die pion op d7 is echt een doorn in het oog van de zwarte stelling, die verdient wel promotie tot dame! Er volgen nog wat stuiptrekkingen van zwart en de pion mag eindelijk promoveren tot… oh nee, een toren? Wat een afknapper, maar het doel is al behaald, het maakt niet uit want Jasper zet mat op de volgende zet. Zijn tegenstander had trouwens helemaal niet in de gaten dat Jasper de pion tot toren liet promoveren… De winst in de match was binnen en dat was maar goed ook, want er volgden nog twee partijen waarin wij het niet helemaal voor het zeggen hadden.
De typische Nikolai-partij moet toch volgens mij opgenomen worden in de statuten van Schaakstad Apeldoorn. We hebben er al vele van mogen aanschouwen, en er zullen er nog vele volgen, daar ben ik van overtuigd. Neem deze zaterdag maar weer eens, binnen de kortste keren staan er aan alle kanten van het bord stukken en pionnen naar voren geschoven, het perfecte recept voor de chaos die zich weldra zal ontplooien. Het duurt niet lang en daar is het stukoffer voor een paar pionnen, welkom in de Nikolai-partij! Maar het blijkt deze keer al heel vroeg het tekenen van zijn eigen doodvonnis, want het stukoffer mist volledig zijn uitwerking, als die er al ingezeten heeft. Uiteraard blijft Nikolai nog lang doorstrijden, maar de uitkomst is al lange tijd duidelijk. Alleen dat hij mat wordt gezet kan voorkomen dat hij nog langer door zou gaan. Wageningen pakt zo een punt terug voor de bordpunten. 4½-2½.
Een benauwde overwinning die precies op het juiste moment werd binnengehaald, en met het geluk dat we hadden in de partij van Reint. Laten we ervoor zorgen dat het niet weer zover komt.
This is your Captain, signing off!
Benieuwd wat de codeberichten zullen zijn als ze in Frankrijk gaan spelen? Deze misschien?
Les sanglots longs des violons de l’automne
Blessent mon cœur d’une langueur monotone.
(Zie ook: Chanson d'automne)
foto's op Facebook | foto's op Google
partijen openen in nieuw venster of tabblad | partijen in pgn
maandag 19 december 2016
MuConsult Apeldoorn speelt als team Kuipers!
Cees Beekhuis
't Andere verslag | foto's op Google
partijen openen in nieuw venster of tabblad | partijen in pgn
De wedstrijd tegen Sas van Gent werd vooraf aangeduid als een kantelwedstrijd. Winnen betekent lekker meedraaien in de middenmoot, maar bij verlies kom je in de degradatiezone terecht... Om het team optimaal te laten draaien, had teamleider Merijn daarom de opdracht gegeven om te spelen als Kuip. Allereerst een analyse van Stefan zelf hoe de match dan zou verlopen: de witspelers verpesten hun voordeel. Je komt toch nog een pion voor, maar na zes uur is het eindspel niet te winnen. Wel interessant als iedereen na zes uur nog aan het spelen is.
Dus de verwachting met speelstijl Kuipers is een 5-5. Nu moest ik zelf ook spelen, dus de match is in flarden aan me voorbijgetrokken. Allereerst zag ik deze stelling van de teamleider:
Duidelijk wordt hier wel dat ‘spelen als Kuip’ veel beter van tevoren gedefinieerd moet worden, want er is blijkbaar te veel ruimte voor interpretatie. Degelijk en solide zijn niet precies de termen die ik zou opperen bij deze stelling. Bij latere navraag wat dit eigenlijk voor opening was, volgde het verrassende ‘ruilslavisch’.
Dus even terug naar af. Wat zijn nu de kenmerken van spelen als Stefan:
Dit leek me een moeilijke stelling voor wit, maar Max redde zichzelf hieruit. Wel een Stefan-factor, maar te weinig pionnetje-meer-gehalte.
We komen nu in de categorie ‘goed gedaan’. Allereerst is daar Tom, die een tegenstander had die zijn paard fianchetteerde:
Tom speelde dit keurig uit. Vooral de manoeuvre De2-d3-e4 vond ik leuk om te zien en ik denk dat dit Stefans waardering zou krijgen. Roeland deed ook een uitstekende poging. Evenals Tom een Lb5-Siciliaan, die natuurlijk uitstekend past. Keurig iedere keer een pionnetje winnen en eindigen in een toreneindspel. Duidelijk iemand die zijn mail heeft gelezen. Nico deed er nog een schepje bovenop. Een b3/Lb5-Siciliaan! En vervolgens gewoon een mataanval opzetten. Het zitvlees werd echter niet getoond, want voor zet 30 was hij klaar! Na deze zeven partijen stond het 4-3 voor MuConsult Apeldoorn. Er waren dus nog drie partijen bezig. Dit moeten wel de grootste kanshebbers zijn!
Als eerste was Alexander klaar. In een aangenomen damegambiet had hij een pion meer en moest hij tientallen zetten lang een initiatief van zwart neutraliseren. Helaas had zijn tegenstander eeuwig schaak... (volgende keer dames ruilen?)
Nu waren er nog twee remises nodig voor de matchpunten. Tim stond zeer goed en bouwde langzaam zijn stelling uit. Even dacht ik dat hij met dames op het bord een zetdwang ging opzetten, maar hij vlocht een damewinst in de stelling, waardoor hij het volle punt en de matchpunten in de wacht sleepte! Toch wel de beste Stefan-imitatie van de dag!
Als laatste was Stefan nog bezig. Hij had een pion meer, maar zijn tegenstander had een vrije a-pion. Ik begrijp wel waarom hij altijd als laatste klaar is, want zelfs als hij zelf aan zet is, loopt hij te overleggen, zodat Tim toch eerder klaar was. Uiteindelijk wist hij met d3! een kwaliteit te winnen en sleepte dit eindspel met een laatste h-pion over de eindstreep. Erg goed, maar helaas telt hij niet mee voor de Stefan-imitatie. Toch wel een beetje sneu voor iemand die zo’n voorbeeld is. Merijn, ik stel voor om de volgende match Nico als voorbeeld te nemen: is iedereen voor zet 30 klaar en win je met 10-0!
Dus de verwachting met speelstijl Kuipers is een 5-5. Nu moest ik zelf ook spelen, dus de match is in flarden aan me voorbijgetrokken. Allereerst zag ik deze stelling van de teamleider:
Duidelijk wordt hier wel dat ‘spelen als Kuip’ veel beter van tevoren gedefinieerd moet worden, want er is blijkbaar te veel ruimte voor interpretatie. Degelijk en solide zijn niet precies de termen die ik zou opperen bij deze stelling. Bij latere navraag wat dit eigenlijk voor opening was, volgde het verrassende ‘ruilslavisch’.
Dus even terug naar af. Wat zijn nu de kenmerken van spelen als Stefan:
- Je zet de partij solide op. Ruilslavisch met zwart is prima. Tussen zet 95 en 135 heb je echt wel kans om dat eindspel te winnen.
- Je doet geen gekke zetten. Beide paarden op a5 en h5 is niet des Kuips.
- Heb geduld.
- Tactiek komt vanuit een goede stelling of je mag meecombineren met je tegenstander.
We komen nu in de categorie ‘goed gedaan’. Allereerst is daar Tom, die een tegenstander had die zijn paard fianchetteerde:
Tom speelde dit keurig uit. Vooral de manoeuvre De2-d3-e4 vond ik leuk om te zien en ik denk dat dit Stefans waardering zou krijgen. Roeland deed ook een uitstekende poging. Evenals Tom een Lb5-Siciliaan, die natuurlijk uitstekend past. Keurig iedere keer een pionnetje winnen en eindigen in een toreneindspel. Duidelijk iemand die zijn mail heeft gelezen. Nico deed er nog een schepje bovenop. Een b3/Lb5-Siciliaan! En vervolgens gewoon een mataanval opzetten. Het zitvlees werd echter niet getoond, want voor zet 30 was hij klaar! Na deze zeven partijen stond het 4-3 voor MuConsult Apeldoorn. Er waren dus nog drie partijen bezig. Dit moeten wel de grootste kanshebbers zijn!
Als eerste was Alexander klaar. In een aangenomen damegambiet had hij een pion meer en moest hij tientallen zetten lang een initiatief van zwart neutraliseren. Helaas had zijn tegenstander eeuwig schaak... (volgende keer dames ruilen?)
Nu waren er nog twee remises nodig voor de matchpunten. Tim stond zeer goed en bouwde langzaam zijn stelling uit. Even dacht ik dat hij met dames op het bord een zetdwang ging opzetten, maar hij vlocht een damewinst in de stelling, waardoor hij het volle punt en de matchpunten in de wacht sleepte! Toch wel de beste Stefan-imitatie van de dag!
Als laatste was Stefan nog bezig. Hij had een pion meer, maar zijn tegenstander had een vrije a-pion. Ik begrijp wel waarom hij altijd als laatste klaar is, want zelfs als hij zelf aan zet is, loopt hij te overleggen, zodat Tim toch eerder klaar was. Uiteindelijk wist hij met d3! een kwaliteit te winnen en sleepte dit eindspel met een laatste h-pion over de eindstreep. Erg goed, maar helaas telt hij niet mee voor de Stefan-imitatie. Toch wel een beetje sneu voor iemand die zo’n voorbeeld is. Merijn, ik stel voor om de volgende match Nico als voorbeeld te nemen: is iedereen voor zet 30 klaar en win je met 10-0!
't Andere verslag | foto's op Google
partijen openen in nieuw venster of tabblad | partijen in pgn
dinsdag 29 november 2016
Het gemanipuleerde Muntje
Henk Vinkes
partijen openen in nieuw venster of tabblad | partijen in pgn
We hebben er echt alles aan gedaan om hem te beschermen voor wat er die middag zou gaan gebeuren. Het mocht niet baten. Eerst geprobeerd hem vrijwillig buiten het team te zetten, via de mail. Maar ja, om de schijn hoog te houden moesten we natuurlijk niet laten blijken wat we van plan waren. Nikolai zou niet opgesteld worden in de wedstrijd tegen VAS 2. Dus op woensdagavond een andere medeplichtige gevonden in Rudy Bloemhard die het muntje opgooide wat zijn lot zou bezegelen, de reservebank. Wat hij niet merkte was dat het muntje gemanipuleerd was, hij kwam immers rechtstreeks uit de portemonnee van de captain en die was de architect van al die snode plannen. Verdomd, het muntje valt zoals gepland en Jasper speelt zaterdag aan het achtste bord tegen VAS. Goh, wat een verrassing maar we hadden allemaal zo goed voorbereid. Hadden…
Wat niet voorzien was dat de andere Kabbie toch zo ziek bleek te zijn dat we een speler aan het eerste team moesten afstaan, en dat doen we natuurlijk graag als de nood echt aan de man is. Wij wensen Kabatianski uiteraard een spoedig herstel en hopen dat hij de volgende ronde het Kabbie-gehalte op de club weer op peil zal brengen. Dus Freddie van der Elburg naar het eerste team en ja, helaas we konden er niet meer omheen. Kabanof mocht alsnog meespelen in het tweede team, dan maar er het beste van hopen, want hij kan ongelooflijk grillig zijn in zijn partijen. Niet alleen op de club, maar ook in de KNSB-competitie waar het niet altijd tot het gewenste resultaat leidt.
En wat zien we daar dan op het achtste bord van VAS 2? Een meisje, nog kleiner volgens mij dan Thomas Beerdsen toen die de eerste keer bij ons in het tweede team debuteerde. Maar Thomas deelde toen een hele gevoelige klap uit bij zijn debuut. Maar dat gaat vandaag toch niet gebeuren, nee echt niet! Hoe we ons zouden vergissen en vooral Nikolai, maar daar zag het niet naar uit na ruim twintig zetten. Het ziet eruit als een Hollandse opening maar de computer zegt dat Engels is, het zal wel. Nikolai stormt als een dolle stier naar voren en heeft de h-pion ver in de zwarte kamp geposteerd, nu de rest nog. Maar Eline Roebers dartelt vrolijk rond bij de andere borden en laat Nikolai zwoegen om de ultieme overwinning van KNSB-speler tegen (talentvol) meisje te behalen. Waar gaat het dan fout voor Nikolai? Onderschatting, aannemen dat ze vanzelf een keer in de fout gaat, nee volgens hemzelf blundert hij de boel weg. Nu is blunderen volgens mij een groot woord, want dat zou afbreuk aan de prestatie van Eline Roebers doen. Ze heeft zich niet gek laten maken en verdedigt zich op het oog vrij eenvoudig, en slaat toe als de stelling daar rijp voor is. Nikolai kan geen doorbraak forceren en nadat de aanval gedoemd is te mislukken krijgt hij de hele zwarte aanval over zich heen. Binnen zeven, acht zetten heeft hij niets meer in te brengen en je kunt zeggen wat je wilt, maar Eline maakt het karwei heel mooi af. Een vergelijking met de overwinning van Thomas destijds is er bijna, met het enige verschil dat Nikolai na verloop van tijd wel een lach op zijn gezicht kan toveren, en dat deden we allemaal.
Maar wat zou de rest ervan bakken, Nikolai liep het gevaar dat hij een liedje zou moeten zingen als hij als enige speler had verloren in deze wedstrijd, maar daarvoor werd het nog een lange middag. Intussen werd al wel het kindermenu bij de Turk voor Nikolai gereserveerd, ik heb alleen niet kunnen controleren of hij die daadwerkelijk heeft gekregen ;-) Ik weet zeker dat hij daar ook wel om kon lachen, hulde aan Nikolai!
Maar gebeurde er verder dan nog iets in deze wedstrijd, uuuh, ja een heleboel eigenlijk maar dit was uiteraard het verhaal van de dag en de rest was bijzaak! Nou, dat was het ook weer niet want er waren nog zeven punten te verdelen en alle spelers wilden zich revancheren voor de nederlaag van Nikolai. Omdat alle verloven voor dit weekend waren ingetrokken moest iedereen aan de bak. En als je de vergelijking op Elorating maakt moest er een ruime overwinning inzitten. Apeldoorn gemiddeld ruim boven de 2000, en bij VAS zaten alle spelers daaronder, niet dat cijfers alles zeggen.
De eerste die dat krachtverschil laat merken is Erik Smit. Hij speelt tegen Dick Paulis maar weet in de opening nog weinig voordeel te bereiken. Toch word zwart beperkt in zijn ontwikkeling terwijl Erik Smit al redelijk aan de weg timmert. Dick Paulis besluit dan tot actie over te gaan wat hem duur komt te staan. Erik maakt handig gebruik van de onhandige positie van de zwarte dame en is op weg deze af te sluiten van de terugtocht naar haar veilige hokje. Om toch de dame te ontzetten moet zwart concessies doen en de stelling wordt opengebroken door Erik. Snel worden de zware witte stukken richting de verzwakte koningsstelling gedirigeerd en pats boem, is het klaar. Geen redden meer aan als Erik de dame haar eerste en enige zet van de partij laat doen. Ondekbaar mat, het slaat in als een bom. Het staat weer gelijk: 1-1.
Jasper had de loting overleefd en stond dus zeker opgesteld, klaar om zich weer eens te revancheren van een nederlaag, en een net-niet overwinning. Een verschil van meer dan 300 ELO-punten, dat zou wel moeten lukken. Maar Benno Drewes probeert de stelling zo snel mogelijk te vereenvoudigen door de dames af te ruilen en ziet zijn kans schoon door remise aan te bieden als hij een pion voor staat. Maar Jasper heeft zich beter verdiept in de stelling en ziet mogelijkheden, zwart kan zich namelijk maar nauwelijks bevrijden uit de omsingeling. Op geraffineerde wijze weet hij Drewes een stuk te ontfutselen, en daarmee is de partij ook gelijk over. Soepel en effectief spel leveren ons een 2-1 voorsprong op. Het keeltje kan langzamerhand geschraapt gaan worden.
En de volgende dient zich ook al weer aan, Henk Eleveld heeft ook zin in de Bulgaarse strijdliederen en legt Rob van Dongen het zwijgen op. Het ziet er lange tijd niet naar uit dat Henk in een Konings Indische partij de overhand heeft. Rob van Dongen heeft vrij lang een plusje maar kan geen beslissende tik uitdelen. En als hij toch denkt die poging te kunnen doen vergeet hij dat het ook verstandig is de eigen koning iets van een verdediging te geven. Tot overmaat van ramp begaat hij dan ook nog een enorme miskleun waardoor hij direct op kan geven. De volgende overwinning is bij geschreven, het is 3-1. Een meevaller? Het lijkt er wel op, maar ik weet zeker dat Henk daar anders over denkt ;-) Het punt telt in ieder geval.
Maar wie zeker niets te klagen heeft is Maarten Beekhuis, op het randje van een verpletterende nederlaag krijgt hij het volle punt in de schoot geworpen. Het was weer de typische Maarten-partij waar ik de seconden weg zie tikken terwijl hij nog bijna twintig zetten of zo moet doen in anderhalve minuut, en dat allemaal tijdens een witte aanval. Hij heeft een beetje onhandig een pion verloren en in zijn dadendrang om deze terug te winnen vergeet hij bijna dat wit aan het slotoffensief is begonnen. Maar het is des Maartens om dit stoïcijns over zich heen te laten komen. Die pion is teruggewonnen, eens even zien wat voor gerommel dat bij de koning is. Och, er staan een paar stukken van die dingen zoals mat te dreigen… Maar tegenstander Sierk Kanis is zo vriendelijk er vanuit te gaan dat het vanzelf wint en offert een toren voor… niets. Maarten kan net op tijd met de koning ontglippen aan de slachting en wandelt flierefluitend achter Eline aan, de veilige haven tegemoet. Als hij dan zelf ook nog met mat dreigt heeft het offeren van de tweede witte toren geen nut meer. De soundcheck kan bijna beginnen, de microfoons staan al klaar. Overwinning nummer vier, het is 4-1 voor Apeldoorn.
Het lijkt erop alsof we in de latere uren de doorslag geven in deze wedstrijd want niet lang nadat Maarten heeft gewonnen haalt Martin van Dommelen ook een punt binnen. Daarmee ook de winst in de wedstrijd, dat mag in ieder geval al binnen zijn. Toch gaat het bij hem ook niet van een leien dakje. Het is een beetje duw- en trekwerk om iets van de stelling te maken, en ook hier denkt de tegenstander dat het wel remise kan zijn. Maar Martin is enorm gemotiveerd door de nederlaag van Kabbie en gaat er nog eens goed voor zitten. Op den duur is het duidelijk wat zijn doel is, de a-pion veroveren en die dan veilig naar de overkant brengen. De druk wordt Khoi Pham teveel en hij moet inderdaad de pion inleveren. Dan nog even duidelijk laten merken dat het gewonnen is voor zwart, en de 5-1 kan worden aangemeld bij de snotverkouden Huub Blom. Wat gebeurde er ook alweer in het begin van de middag??! Oh ja, een smadelijke nederlaag, maar die zijn we intussen alweer “bijna” vergeten na al die punten die maar binnen blijven stromen.
En het is nog niet voorbij, we hebben nog twee partijen te gaan waar we goede kansen hebben. Reint had in de vorige ronde tegen ASV verzuimd een beter staand eindspel te winnen en was erop gebrand dat deze ronde goed te maken. Bij voorkeur speelt hij met wit, en dan willen wij natuurlijk ook graag punten zien. Tegen de op papier sterkste speler van VAS, Ben Wijgers, voldeed hij die plicht met gemak. Reint ging al vroeg met de dame op avontuur en kreeg daarbij gezelschap van paard en loper. Gezellig stel, alleen dat vonden ze in het zwarte kamp niet zo geslaagd. Er moest een toren tegen een paard ingeleverd worden, en dat voordeel vond Reint wel genoeg om de partij langzaam maar zeker uit te schuiven naar een gewonnen stelling. De vorige ronde mocht het hem niet lukken, maar nu speelde het bijna vanzelf, en dat bracht de stand op een prachtige 6-1!
En dan is alleen Marcel Boel nog bezig. Gaat hij dan voor nog een punt zorgen, het zou mooi zijn want zo’n grote overwinning hebben we lange tijd niet behaald. Maar hoe moest hij dat voor mekaar zien te boksen. Had hij een duidelijk betere stelling, nee! Net zoals in andere partijen deze middag was het ijzer met handen breken, en dat kan verdomd zeer doen. Maar in de spirit van de andere teamleden manoeuvreert hij met zijn stukken over het hele bord. Heel sneaky komt hij dan met de h-pion aangewandeld en intussen allerlei dreigingen in de stelling brengen. Maar wit lijkt het allemaal net aan elkaar te kunnen breien, totdat… ook hij net dat ene kleine foutje maakt. Marcel slaat gelijk toe en als je de partij naspeelt staan er opeens twee machtige lopers de hele witte stelling in bedwang te houden. De h-pion is niet meer te stoppen op straffe van groot materiaalverlies. Hij geeft toe dat het een zware strijd was, maar de winst is verdiend. Ook hij heeft dus zijn volle bijdrage geleverd aan deze bijna clean sweep 7-1 einduitslag.
Deze grote overwinning was nodig om de concurrentie te laten merken dat wij van plan zijn nogmaals zo’n kunststukje uit te gaan halen. Maar voorlopig hebben we nog even niet het lot in eigen handen omdat Amsterdam-West met vier gewonnen wedstrijden de leiding heeft. Het spitst zich dus toe op de onderlinge krachtmeting volgend jaar. Ooh… stil, ik hoor een nachtegaaltje zingen… nee dat kan niet! Ach, wat leuk, het is een krijsende parkiet. Dat kan Nikolai niet zijn, die is zijn frietjes aan het verorberen! We blijven elke ronde weer iets bijzonders meemaken, maar zolang we dat met een lach doen hebben we veel plezier met dit team. Volgende ronde mag het weer zo’n feest worden.
Wat niet voorzien was dat de andere Kabbie toch zo ziek bleek te zijn dat we een speler aan het eerste team moesten afstaan, en dat doen we natuurlijk graag als de nood echt aan de man is. Wij wensen Kabatianski uiteraard een spoedig herstel en hopen dat hij de volgende ronde het Kabbie-gehalte op de club weer op peil zal brengen. Dus Freddie van der Elburg naar het eerste team en ja, helaas we konden er niet meer omheen. Kabanof mocht alsnog meespelen in het tweede team, dan maar er het beste van hopen, want hij kan ongelooflijk grillig zijn in zijn partijen. Niet alleen op de club, maar ook in de KNSB-competitie waar het niet altijd tot het gewenste resultaat leidt.
En wat zien we daar dan op het achtste bord van VAS 2? Een meisje, nog kleiner volgens mij dan Thomas Beerdsen toen die de eerste keer bij ons in het tweede team debuteerde. Maar Thomas deelde toen een hele gevoelige klap uit bij zijn debuut. Maar dat gaat vandaag toch niet gebeuren, nee echt niet! Hoe we ons zouden vergissen en vooral Nikolai, maar daar zag het niet naar uit na ruim twintig zetten. Het ziet eruit als een Hollandse opening maar de computer zegt dat Engels is, het zal wel. Nikolai stormt als een dolle stier naar voren en heeft de h-pion ver in de zwarte kamp geposteerd, nu de rest nog. Maar Eline Roebers dartelt vrolijk rond bij de andere borden en laat Nikolai zwoegen om de ultieme overwinning van KNSB-speler tegen (talentvol) meisje te behalen. Waar gaat het dan fout voor Nikolai? Onderschatting, aannemen dat ze vanzelf een keer in de fout gaat, nee volgens hemzelf blundert hij de boel weg. Nu is blunderen volgens mij een groot woord, want dat zou afbreuk aan de prestatie van Eline Roebers doen. Ze heeft zich niet gek laten maken en verdedigt zich op het oog vrij eenvoudig, en slaat toe als de stelling daar rijp voor is. Nikolai kan geen doorbraak forceren en nadat de aanval gedoemd is te mislukken krijgt hij de hele zwarte aanval over zich heen. Binnen zeven, acht zetten heeft hij niets meer in te brengen en je kunt zeggen wat je wilt, maar Eline maakt het karwei heel mooi af. Een vergelijking met de overwinning van Thomas destijds is er bijna, met het enige verschil dat Nikolai na verloop van tijd wel een lach op zijn gezicht kan toveren, en dat deden we allemaal.
Maar gebeurde er verder dan nog iets in deze wedstrijd, uuuh, ja een heleboel eigenlijk maar dit was uiteraard het verhaal van de dag en de rest was bijzaak! Nou, dat was het ook weer niet want er waren nog zeven punten te verdelen en alle spelers wilden zich revancheren voor de nederlaag van Nikolai. Omdat alle verloven voor dit weekend waren ingetrokken moest iedereen aan de bak. En als je de vergelijking op Elorating maakt moest er een ruime overwinning inzitten. Apeldoorn gemiddeld ruim boven de 2000, en bij VAS zaten alle spelers daaronder, niet dat cijfers alles zeggen.
De eerste die dat krachtverschil laat merken is Erik Smit. Hij speelt tegen Dick Paulis maar weet in de opening nog weinig voordeel te bereiken. Toch word zwart beperkt in zijn ontwikkeling terwijl Erik Smit al redelijk aan de weg timmert. Dick Paulis besluit dan tot actie over te gaan wat hem duur komt te staan. Erik maakt handig gebruik van de onhandige positie van de zwarte dame en is op weg deze af te sluiten van de terugtocht naar haar veilige hokje. Om toch de dame te ontzetten moet zwart concessies doen en de stelling wordt opengebroken door Erik. Snel worden de zware witte stukken richting de verzwakte koningsstelling gedirigeerd en pats boem, is het klaar. Geen redden meer aan als Erik de dame haar eerste en enige zet van de partij laat doen. Ondekbaar mat, het slaat in als een bom. Het staat weer gelijk: 1-1.
En de volgende dient zich ook al weer aan, Henk Eleveld heeft ook zin in de Bulgaarse strijdliederen en legt Rob van Dongen het zwijgen op. Het ziet er lange tijd niet naar uit dat Henk in een Konings Indische partij de overhand heeft. Rob van Dongen heeft vrij lang een plusje maar kan geen beslissende tik uitdelen. En als hij toch denkt die poging te kunnen doen vergeet hij dat het ook verstandig is de eigen koning iets van een verdediging te geven. Tot overmaat van ramp begaat hij dan ook nog een enorme miskleun waardoor hij direct op kan geven. De volgende overwinning is bij geschreven, het is 3-1. Een meevaller? Het lijkt er wel op, maar ik weet zeker dat Henk daar anders over denkt ;-) Het punt telt in ieder geval.
Maar wie zeker niets te klagen heeft is Maarten Beekhuis, op het randje van een verpletterende nederlaag krijgt hij het volle punt in de schoot geworpen. Het was weer de typische Maarten-partij waar ik de seconden weg zie tikken terwijl hij nog bijna twintig zetten of zo moet doen in anderhalve minuut, en dat allemaal tijdens een witte aanval. Hij heeft een beetje onhandig een pion verloren en in zijn dadendrang om deze terug te winnen vergeet hij bijna dat wit aan het slotoffensief is begonnen. Maar het is des Maartens om dit stoïcijns over zich heen te laten komen. Die pion is teruggewonnen, eens even zien wat voor gerommel dat bij de koning is. Och, er staan een paar stukken van die dingen zoals mat te dreigen… Maar tegenstander Sierk Kanis is zo vriendelijk er vanuit te gaan dat het vanzelf wint en offert een toren voor… niets. Maarten kan net op tijd met de koning ontglippen aan de slachting en wandelt flierefluitend achter Eline aan, de veilige haven tegemoet. Als hij dan zelf ook nog met mat dreigt heeft het offeren van de tweede witte toren geen nut meer. De soundcheck kan bijna beginnen, de microfoons staan al klaar. Overwinning nummer vier, het is 4-1 voor Apeldoorn.
Het lijkt erop alsof we in de latere uren de doorslag geven in deze wedstrijd want niet lang nadat Maarten heeft gewonnen haalt Martin van Dommelen ook een punt binnen. Daarmee ook de winst in de wedstrijd, dat mag in ieder geval al binnen zijn. Toch gaat het bij hem ook niet van een leien dakje. Het is een beetje duw- en trekwerk om iets van de stelling te maken, en ook hier denkt de tegenstander dat het wel remise kan zijn. Maar Martin is enorm gemotiveerd door de nederlaag van Kabbie en gaat er nog eens goed voor zitten. Op den duur is het duidelijk wat zijn doel is, de a-pion veroveren en die dan veilig naar de overkant brengen. De druk wordt Khoi Pham teveel en hij moet inderdaad de pion inleveren. Dan nog even duidelijk laten merken dat het gewonnen is voor zwart, en de 5-1 kan worden aangemeld bij de snotverkouden Huub Blom. Wat gebeurde er ook alweer in het begin van de middag??! Oh ja, een smadelijke nederlaag, maar die zijn we intussen alweer “bijna” vergeten na al die punten die maar binnen blijven stromen.
En het is nog niet voorbij, we hebben nog twee partijen te gaan waar we goede kansen hebben. Reint had in de vorige ronde tegen ASV verzuimd een beter staand eindspel te winnen en was erop gebrand dat deze ronde goed te maken. Bij voorkeur speelt hij met wit, en dan willen wij natuurlijk ook graag punten zien. Tegen de op papier sterkste speler van VAS, Ben Wijgers, voldeed hij die plicht met gemak. Reint ging al vroeg met de dame op avontuur en kreeg daarbij gezelschap van paard en loper. Gezellig stel, alleen dat vonden ze in het zwarte kamp niet zo geslaagd. Er moest een toren tegen een paard ingeleverd worden, en dat voordeel vond Reint wel genoeg om de partij langzaam maar zeker uit te schuiven naar een gewonnen stelling. De vorige ronde mocht het hem niet lukken, maar nu speelde het bijna vanzelf, en dat bracht de stand op een prachtige 6-1!
Deze grote overwinning was nodig om de concurrentie te laten merken dat wij van plan zijn nogmaals zo’n kunststukje uit te gaan halen. Maar voorlopig hebben we nog even niet het lot in eigen handen omdat Amsterdam-West met vier gewonnen wedstrijden de leiding heeft. Het spitst zich dus toe op de onderlinge krachtmeting volgend jaar. Ooh… stil, ik hoor een nachtegaaltje zingen… nee dat kan niet! Ach, wat leuk, het is een krijsende parkiet. Dat kan Nikolai niet zijn, die is zijn frietjes aan het verorberen! We blijven elke ronde weer iets bijzonders meemaken, maar zolang we dat met een lach doen hebben we veel plezier met dit team. Volgende ronde mag het weer zo’n feest worden.
partijen openen in nieuw venster of tabblad | partijen in pgn
maandag 28 november 2016
LSG wint overtuigend van Apeldoorn
Merijn van Delft
't Andere verslag | foto's op Google
partijen openen in nieuw venster of tabblad | partijen in pgn
Op de 7-3 overwinning van LSG Intellimagic op MuConsult Apeldoorn valt weinig af te dingen. In het begin was het natuurlijk nog wel spannend, maar halverwege de wedstrijd werd duidelijk dat de Leidenaren de twee matchpunten mee naar huis zouden nemen.
Arthur van de Oudeweetering speelde het begin erg goed, maar teveel tijdsverbruik in combinatie met een paar te voorzichtige zetten deden hem besluiten om het remise-aanbod van Eelke Wiersma te accepteren. Freddie van der Elburg speelde een dubieuze openingsvariant, waarvan hij zich nooit wist te herstellen tegen Jelmer Jens. De stand werd gelijkgetrokken door Sjef Rijnaarts, die geduldig spel tegen Mark van der Werf in de tijdnoodfase beloond zag worden. Tussenstand 1,5-1,5.
Vervolgens kreeg Apeldoorn drie nullen te verwerken. Max Warmerdam had een razend scherpe Siciliaanse partij tegen Edwin van Haastert en maakte in de complicaties helaas de laatste fout. Zelf nam ik een Marshall-gambiet-achtig pionoffer aan en greep vervolgens flink mis tegen Rudy van Wessel, die geïnspireerd was door de pionoffers van Carlsen. Thomas Beerdsen speelde een gedurfd stukoffer tegen Casper Schoppen. De stelling was lange tijd in dynamisch evenwicht, totdat Thomas na de tijdcontrole opeens zijn dame weggaf. Tussenstand 1,5-4,5.
Daarmee was de wedstrijd in feite wel beslist. Nico Zwirs stond de hele tijd minder tegen Arthur Pijpers, maar wist het binnen de perken te houden. Tim Lammens wist zich naar een gewonnen stelling te vechten tegen Michiel Bosman, maar toen overkwam hem wat iedere schaker wel eens heeft meegemaakt: hij trapte in de laatste truc en verloor zelfs nog.
Roeland Pruijssers was ondertussen zijn mooie stelling tegen Predrag Nikolic al een tijdje kwijt, stond inmiddels verloren, maar haalde op tandvlees nog een halfje binnen. Stefan Kuipers tenslotte had de hele dag voordeel tegen Jan-Willem de Jong, maar kwam uiteindelijk niet verder dan remise. Eindstand 3-7.
LSG Intellimagic staat nu derde en MuConsult Apeldoorn zevende. Over drie weken is de volgende ronde.
Arthur van de Oudeweetering speelde het begin erg goed, maar teveel tijdsverbruik in combinatie met een paar te voorzichtige zetten deden hem besluiten om het remise-aanbod van Eelke Wiersma te accepteren. Freddie van der Elburg speelde een dubieuze openingsvariant, waarvan hij zich nooit wist te herstellen tegen Jelmer Jens. De stand werd gelijkgetrokken door Sjef Rijnaarts, die geduldig spel tegen Mark van der Werf in de tijdnoodfase beloond zag worden. Tussenstand 1,5-1,5.
Daarmee was de wedstrijd in feite wel beslist. Nico Zwirs stond de hele tijd minder tegen Arthur Pijpers, maar wist het binnen de perken te houden. Tim Lammens wist zich naar een gewonnen stelling te vechten tegen Michiel Bosman, maar toen overkwam hem wat iedere schaker wel eens heeft meegemaakt: hij trapte in de laatste truc en verloor zelfs nog.
LSG Intellimagic staat nu derde en MuConsult Apeldoorn zevende. Over drie weken is de volgende ronde.
't Andere verslag | foto's op Google
partijen openen in nieuw venster of tabblad | partijen in pgn
donderdag 10 november 2016
Suffen en sufferds...
Henk Vinkes
partijen openen in nieuw venster of tabblad | partijen in pgn
Als het team van MuConsult Apeldoorn 2 na ongeveer twee uur spelen met 3-0 voor staat, en dan toch nog met de billen dichtgeknepen een benauwde 4-4 mee naar huis neemt, mogen we niet klagen. In andere sporten zou je het hele team daarover kunnen aanspreken, bij schaken gaat het meer om individuen. Iedere speler is een punt waard en heeft evenveel invloed op de uitslag van de wedstrijd. De een zit te suffen, de ander schuift zijn tegenstander kinderlijk eenvoudig opzij, terwijl weer iemand anders in principe niets doet. En de teamleider mag daar weer een verhaaltje bij bedenken. Tja, wat nu weer nu eens vertellen over de Apeldoornse invasie in het Arnhemse.
Met de vijand mee op strooptocht zijn we natuurlijk vlot bij de locatie. Alle dreigingen en intimidaties hebben geen effect op Mick die we als verstekeling meenemen. Zelfs met het kielhalen lukt het niet, taai ventje die Mick. Eens zien of hij op bord net zo stug is. Martin moet dan maar de schaakstukken laten spreken. Maar Martin hoeft eigenlijk niets te doen want Mick gooit zijn eigen glazen in door te actief te spelen. De opening gaat nog maar net over in het middenspel als Mick te gretig de pion b2 denkt te kunnen slaan. Nu zijn er vele bekende partijen waarin wordt afgeraden om de pion op b2 te slaan, maar dan is het meestal een ander soort stelling en valt er vaak nog iets van te breien. Ik weet niet hoe hoog we de breicapaciteiten van Moeder Jolien kunnen inschatten maar, zelfs zij heeft niet genoeg bolletjes wol om dit drama recht te breien. De daarop volgende zet van Martin is dodelijk en het eerste punt kan ingevuld worden op het wedstrijdformulier. Mick is volledig weggespeeld door eigen toedoen en ik denk dat hij de lessen van Martin bij de analyse goed moet onthouden. Maar zijn trainers zullen hem dat ook wel vertellen.
Nou, en dan nog geen vijf minuten later staat het 2-0. Volgens Henk Eleveld deed zijn tegenstander Murat Duman alles fout wat hij maar fout kon doen. Tja, je moet zo vroeg in de opening nooit Pg4 doen, vooral als daarop een kinderlijk eenvoudige manier een pion mee wordt ingeleverd. Henk laat zich dat geen twee keer vertellen, maar de daarop volgende zelfdestructie is K.N.S.B. klasse onwaardig. Murat Duman komt met de koning naar g6 en als je je kop zover boven het maaiveld uitsteekt is het vragen om een afstraffing. Die voltrekt Henk dan ook zonder met zijn ogen te knipperen. Voor drie uur staan we met 2-0 voor. En het houdt niet op.
Marcel Boel laat duidelijk merken dat hij uit een zichtbaar onschuldige stelling soepel het voordeel in zijn voordeel op kan laten kantelen. Omstreeks de twintigste zet heeft hij diverse zwarte stukken op een dwaalspoor gebracht terwijl zijn eigen materiaal onrust in het zwarte kamp aan het stichten is. Het noodzaakt zwart om zijn dame in te leveren tegen toren en loper om een totale afstraffing te voorkomen. Volgens de hoogopgeleide geleerde schakers is het dan nog een technische kwestie voor de afhandeling maar dat is wel aan hem over te laten. Als Daan Holtackers dan ook nog zijn toren op een wel erg ongelukkige plek neerzet is het nog voor vier uur 3-0. En het zijn allemaal “witte” overwinningen, frappant…
Maar dan stokt de puntenmachine, zoals de Fransen het altijd zo mooi zeggen: het stopte Big Time, en wel echt Grande Temps! Nog geen drie kwartier later is de voorsprong als Snow for the Sun verdwenen. Waar te beginnen… Maarten weet het op zijn manier treffend te verwoorden: ik zat een beetje te suffen. Nu was zijn stelling na ruim vijftien zetten al niet prettig om te spelen maar verliezen was nog zeker niet aan de orde. Maar als je volkomen onnodig een volle toren in de aanbieding doet is niet aan te bevelen. Helaas, hij doet het toch en dat is op zich jammer. Wit had de winst moeten verdienen en niet zomaar in de schoot geworpen krijgen.
Kan je dat zeggen van Nikolai, nee niet echt. Hij toont strijdlust op een manier zoals we die van hem gewend zijn, de ene keer levert het winst of remise op. Maar helaas gaat het ook wel eens mis. Zoals hij na de partij zei: te lang op winst gespeeld. Maar voor je Nikolai hebt verslagen moet je eerst een volledig oerwoud van stukken uit de weg ruimen om aanspraak te kunnen maken op een punt. Zijn tegendreigingen komen van alle kanten. Dan uit het noorden, oosten en zuiden, en in het ergste geval van onderen. Niemand weet wat hij dan weer uit de hoed kan toveren. Maar de kunstjes bleven deze keer in de toverdoos en wit, Jochem Woestenburg, hoefde niet alle truken te gebruiken om de zwarte burcht binnen te dringen. Toen Nikolai zijn dame mocht inleveren vond hij het genoeg, ASV had weer een puntje terug gesprokkeld. Toch de volgende keer eens op remise spelen? Misschien levert dat wel een punt op.
Moet ik concluderen dat Freddie in zijn partij tegen Michiel Blok geen schijn van kans heeft gehad? Hmmm, ik zal me wel weer op glad ijs begeven maar zo ziet het er inderdaad naar uit. Zijn lijfopening, het Hollandsch, wordt compleet gekilled. De witte stukken vliegen van de ene kant naar de andere kant en Freddie kan alleen maar toekijken… ik doe even sokken om de ijzers, is het misschien minder gladjes. Hij krijgt totaal geen gelegenheid om zijn stukken te ontwikkelen, de zwarte koning is gevangen in het centrum en is daarmee een prachtig doelwit. Ja graag, even de Zamboni op het ijs… oh… het is al afgelopen? Er is een groot wak ontstaan en Freddie houdt het maar voor gezien, het is niet leuk om zo een partij te spelen. Zet de sneeuwmachine maar weer aan, alle zonkracht heeft de voorsprong laten ontdooien.
En hoe nu verder? Twee partijen zijn nog bezig: Jasper en Reint. Henk Eleveld werpt zich op als vliegende reporter als ik een volgende partij aan het ontcijferen ben. Dan weer als de brenger van geruststellend nieuws, maar het volgende moment weer met onheilspellende varianten. Als hij dat doet, ja dan kan hij niks meer. Maarrrr, dan moet hij het wel zien he… Maar als hij dat doet is er misschien nog hoop. Oh nee, dat verliest direct, ja het wordt nog een lange zit.
Reint speelt tegen teamleider Theo Jurries van ASV, een Modern Times Communicator, die er van uitgaat dat alles wel op zijn pootjes terecht komt. Hij vertrouwde er zelfs op dat de tegenstander op eigen kracht het thuishonk van ASV in Arnhem kon vinden op de landkaart, en het is gelukt Theo… ja ik had je gewaarschuwd ;-) Helaas was Erik Smit deze keer op de reservebank gezet, maar als hij er was geweest had hij kunnen genieten van de Olifant of iets vergelijkbaars. Iets waar hij zich eerder altijd van bediende maar toen hij er te bekend mee werd is hij ermee gestopt, misschien toch meer eens van stal halen? Het is een wilde opening waarin de ene piaffe wordt gevolgd door een pirouette op de vierkante centimeter. Maar Reint weet een klein voordeeltje vanuit de opening en middenspel te behouden tot aan de tijdcontrole. Hij ruilt af naar een eindspel van loper en paard tegen een toren. En dan gaat hij in de denktank, ik neem aan dat hij heeft zitten zoeken naar de winst die er vast wel ergens in heeft gezeten. Maar het zou ook maar zo kunnen zijn dat hij net niet teveel risico wilde nemen om het team in de problemen te brengen, mede omdat Jasper ook geen vorderingen maakte. En dan opeens… remise?! Theo Jurries kondigt aan dat hij 59… Th3 gaat spelen waardoor driemaal dezelfde stelling ontstaat. Reint lijkt totaal verbouwereerd, maar moet na het vliegensvlug reconstrueren van de partij toegeven dat het inderdaad zo is. En we draaien ons allemaal om naar de partij van Jasper Zwirs.
Wat zit er hier nog in het vat? Helaas niet genoeg voor winst. Een ietwat andere aanpak van het Siciliaans waar volgens die eerder genoemde kenners Jasper zich nog niet van bediend had. Het levert in ieder geval een interessante strijd op, maar die geen van beide partijen groot voordeel verschaft. Het is dan ook wel op eieren lopen, zo voorzichtig lijken ze beide te spelen. Een fout kan zomaar de wedstrijd beslissen. Jasper kijkt herhaaldelijk achterom om te zien of Reint al vorderingen maakt. Dat is zoals hierboven beschreven niet het geval. Om toch nog iets te proberen te forceren gaat hij via de g-lijn tot actie over, maar het haalt niets uit. De stelling is remise, er valt niets meer te halen.
Is dit een terechte uitslag, 4-4? Waarschijnlijk wel, we kwamen snel op een ruime voorsprong, maar toen was al duidelijk dat de overige borden er niet al te best voorstonden of niet tot winst konden komen. En dat bleek ook te kloppen. Waarschijnlijk had Reint misschien met iets meer bravoure voor winst kunnen gaan, maar ik zit niet achter het bord om de spanning van zijn partij echt te voelen, hij verloor in ieder geval niet. We gaan de in de volgende ronde uiteraard weer vol voor de winst, VAS mag zich alvast opmaken voor de aanval vanuit het oosten!
Met de vijand mee op strooptocht zijn we natuurlijk vlot bij de locatie. Alle dreigingen en intimidaties hebben geen effect op Mick die we als verstekeling meenemen. Zelfs met het kielhalen lukt het niet, taai ventje die Mick. Eens zien of hij op bord net zo stug is. Martin moet dan maar de schaakstukken laten spreken. Maar Martin hoeft eigenlijk niets te doen want Mick gooit zijn eigen glazen in door te actief te spelen. De opening gaat nog maar net over in het middenspel als Mick te gretig de pion b2 denkt te kunnen slaan. Nu zijn er vele bekende partijen waarin wordt afgeraden om de pion op b2 te slaan, maar dan is het meestal een ander soort stelling en valt er vaak nog iets van te breien. Ik weet niet hoe hoog we de breicapaciteiten van Moeder Jolien kunnen inschatten maar, zelfs zij heeft niet genoeg bolletjes wol om dit drama recht te breien. De daarop volgende zet van Martin is dodelijk en het eerste punt kan ingevuld worden op het wedstrijdformulier. Mick is volledig weggespeeld door eigen toedoen en ik denk dat hij de lessen van Martin bij de analyse goed moet onthouden. Maar zijn trainers zullen hem dat ook wel vertellen.
Nou, en dan nog geen vijf minuten later staat het 2-0. Volgens Henk Eleveld deed zijn tegenstander Murat Duman alles fout wat hij maar fout kon doen. Tja, je moet zo vroeg in de opening nooit Pg4 doen, vooral als daarop een kinderlijk eenvoudige manier een pion mee wordt ingeleverd. Henk laat zich dat geen twee keer vertellen, maar de daarop volgende zelfdestructie is K.N.S.B. klasse onwaardig. Murat Duman komt met de koning naar g6 en als je je kop zover boven het maaiveld uitsteekt is het vragen om een afstraffing. Die voltrekt Henk dan ook zonder met zijn ogen te knipperen. Voor drie uur staan we met 2-0 voor. En het houdt niet op.
Marcel Boel laat duidelijk merken dat hij uit een zichtbaar onschuldige stelling soepel het voordeel in zijn voordeel op kan laten kantelen. Omstreeks de twintigste zet heeft hij diverse zwarte stukken op een dwaalspoor gebracht terwijl zijn eigen materiaal onrust in het zwarte kamp aan het stichten is. Het noodzaakt zwart om zijn dame in te leveren tegen toren en loper om een totale afstraffing te voorkomen. Volgens de hoogopgeleide geleerde schakers is het dan nog een technische kwestie voor de afhandeling maar dat is wel aan hem over te laten. Als Daan Holtackers dan ook nog zijn toren op een wel erg ongelukkige plek neerzet is het nog voor vier uur 3-0. En het zijn allemaal “witte” overwinningen, frappant…
Maar dan stokt de puntenmachine, zoals de Fransen het altijd zo mooi zeggen: het stopte Big Time, en wel echt Grande Temps! Nog geen drie kwartier later is de voorsprong als Snow for the Sun verdwenen. Waar te beginnen… Maarten weet het op zijn manier treffend te verwoorden: ik zat een beetje te suffen. Nu was zijn stelling na ruim vijftien zetten al niet prettig om te spelen maar verliezen was nog zeker niet aan de orde. Maar als je volkomen onnodig een volle toren in de aanbieding doet is niet aan te bevelen. Helaas, hij doet het toch en dat is op zich jammer. Wit had de winst moeten verdienen en niet zomaar in de schoot geworpen krijgen.
Kan je dat zeggen van Nikolai, nee niet echt. Hij toont strijdlust op een manier zoals we die van hem gewend zijn, de ene keer levert het winst of remise op. Maar helaas gaat het ook wel eens mis. Zoals hij na de partij zei: te lang op winst gespeeld. Maar voor je Nikolai hebt verslagen moet je eerst een volledig oerwoud van stukken uit de weg ruimen om aanspraak te kunnen maken op een punt. Zijn tegendreigingen komen van alle kanten. Dan uit het noorden, oosten en zuiden, en in het ergste geval van onderen. Niemand weet wat hij dan weer uit de hoed kan toveren. Maar de kunstjes bleven deze keer in de toverdoos en wit, Jochem Woestenburg, hoefde niet alle truken te gebruiken om de zwarte burcht binnen te dringen. Toen Nikolai zijn dame mocht inleveren vond hij het genoeg, ASV had weer een puntje terug gesprokkeld. Toch de volgende keer eens op remise spelen? Misschien levert dat wel een punt op.
Moet ik concluderen dat Freddie in zijn partij tegen Michiel Blok geen schijn van kans heeft gehad? Hmmm, ik zal me wel weer op glad ijs begeven maar zo ziet het er inderdaad naar uit. Zijn lijfopening, het Hollandsch, wordt compleet gekilled. De witte stukken vliegen van de ene kant naar de andere kant en Freddie kan alleen maar toekijken… ik doe even sokken om de ijzers, is het misschien minder gladjes. Hij krijgt totaal geen gelegenheid om zijn stukken te ontwikkelen, de zwarte koning is gevangen in het centrum en is daarmee een prachtig doelwit. Ja graag, even de Zamboni op het ijs… oh… het is al afgelopen? Er is een groot wak ontstaan en Freddie houdt het maar voor gezien, het is niet leuk om zo een partij te spelen. Zet de sneeuwmachine maar weer aan, alle zonkracht heeft de voorsprong laten ontdooien.
En hoe nu verder? Twee partijen zijn nog bezig: Jasper en Reint. Henk Eleveld werpt zich op als vliegende reporter als ik een volgende partij aan het ontcijferen ben. Dan weer als de brenger van geruststellend nieuws, maar het volgende moment weer met onheilspellende varianten. Als hij dat doet, ja dan kan hij niks meer. Maarrrr, dan moet hij het wel zien he… Maar als hij dat doet is er misschien nog hoop. Oh nee, dat verliest direct, ja het wordt nog een lange zit.
Reint speelt tegen teamleider Theo Jurries van ASV, een Modern Times Communicator, die er van uitgaat dat alles wel op zijn pootjes terecht komt. Hij vertrouwde er zelfs op dat de tegenstander op eigen kracht het thuishonk van ASV in Arnhem kon vinden op de landkaart, en het is gelukt Theo… ja ik had je gewaarschuwd ;-) Helaas was Erik Smit deze keer op de reservebank gezet, maar als hij er was geweest had hij kunnen genieten van de Olifant of iets vergelijkbaars. Iets waar hij zich eerder altijd van bediende maar toen hij er te bekend mee werd is hij ermee gestopt, misschien toch meer eens van stal halen? Het is een wilde opening waarin de ene piaffe wordt gevolgd door een pirouette op de vierkante centimeter. Maar Reint weet een klein voordeeltje vanuit de opening en middenspel te behouden tot aan de tijdcontrole. Hij ruilt af naar een eindspel van loper en paard tegen een toren. En dan gaat hij in de denktank, ik neem aan dat hij heeft zitten zoeken naar de winst die er vast wel ergens in heeft gezeten. Maar het zou ook maar zo kunnen zijn dat hij net niet teveel risico wilde nemen om het team in de problemen te brengen, mede omdat Jasper ook geen vorderingen maakte. En dan opeens… remise?! Theo Jurries kondigt aan dat hij 59… Th3 gaat spelen waardoor driemaal dezelfde stelling ontstaat. Reint lijkt totaal verbouwereerd, maar moet na het vliegensvlug reconstrueren van de partij toegeven dat het inderdaad zo is. En we draaien ons allemaal om naar de partij van Jasper Zwirs.
Wat zit er hier nog in het vat? Helaas niet genoeg voor winst. Een ietwat andere aanpak van het Siciliaans waar volgens die eerder genoemde kenners Jasper zich nog niet van bediend had. Het levert in ieder geval een interessante strijd op, maar die geen van beide partijen groot voordeel verschaft. Het is dan ook wel op eieren lopen, zo voorzichtig lijken ze beide te spelen. Een fout kan zomaar de wedstrijd beslissen. Jasper kijkt herhaaldelijk achterom om te zien of Reint al vorderingen maakt. Dat is zoals hierboven beschreven niet het geval. Om toch nog iets te proberen te forceren gaat hij via de g-lijn tot actie over, maar het haalt niets uit. De stelling is remise, er valt niets meer te halen.
Is dit een terechte uitslag, 4-4? Waarschijnlijk wel, we kwamen snel op een ruime voorsprong, maar toen was al duidelijk dat de overige borden er niet al te best voorstonden of niet tot winst konden komen. En dat bleek ook te kloppen. Waarschijnlijk had Reint misschien met iets meer bravoure voor winst kunnen gaan, maar ik zit niet achter het bord om de spanning van zijn partij echt te voelen, hij verloor in ieder geval niet. We gaan de in de volgende ronde uiteraard weer vol voor de winst, VAS mag zich alvast opmaken voor de aanval vanuit het oosten!
partijen openen in nieuw venster of tabblad | partijen in pgn
maandag 7 november 2016
Spanning en sensatie
Roeland Pruijssers
't Andere verslag | foto's op Google
partijen openen in nieuw venster of tabblad | partijen in pgn
Apeldoorn reisde gezellig naar Groningen voor de confrontatie met koploper Groninger Combinatie. In het denksportcentrum, waar ook stads- en meesterklassegenoot SISSA de partijen afwerkt, werden de weinig verrassende opstellingen doorgegeven. Althans voor de Apeldoorners geen grote verassingen. Groningen moest het stellen zonder GM's Sipke Ernst en Jan Werle die meededen aan het Europees kampioenschap voor clubteams. Zij werden vervangen door Jan Baljé en IM Davit Lobzhanidze. De ploegen bleken achteraf zeer aan elkaar gewaagd met een verschil in gemiddelde rating van slechts twee punten.
Het begon voortvarend voor de thuisploeg: aan bord 2 wist Tiviakov (Groningen) vrij snel te winnen van collega-GM Roeland Pruijssers (Apeldoorn). Hier zijn weinig woorden voor nodig: strakke pot van de witspeler. De Apeldoorners staken hun teamgenoot na afloop een hart onder de riem en zeiden dat ze zijn nul wel goed zouden maken. En inderdaad bleek Apeldoorn op de meeste borden goed te staan.
Tim Lammens (Apeldoorn) stond onder druk tegen Erik Hoeksema (Groningen) maar op een gegeven moment besloten beide heren een zettenherhaling niet uit de weg te gaan. Waarschijnlijk had hier meer ingezeten aan Groningse kant, goed nieuws voor Apeldoorn dus.
Alexander Kabatianski (Apeldoorn) leek iets beter te staan in zijn partij tegen Jan Baljé (Groningen) en was op zoek naar een gaatje in de witte stelling. Jan hield zijn stelling echter netjes dicht en toen een volledig symmetrisch en gelijk eindspel niet meer te ontwijken was, werd tot remise besloten.
Toen de gelijkmaker! Arthur van de Oudeweetering (Apeldoorn) wist in een strakke pot Joost Wempe (Groningen) te verslaan. In een mooie afruilfrans (misschien toch niet zo'n slechte opening), kreeg Arthur mooie druk op de zwarte stelling. Joost bezweek, maakte een beslissende fout en kon ruim materiaalverlies niet meer ontwijken.
Tussenstand: 2-2
Ondertussen (na ongeveer drie uur spelen) begonnen er duidelijke tekenen van winst en verlies zich te vertonen. Nico Zwirs (Apeldoorn) had een erg plezierige stelling gekregen tegen Iozefina Paulet (Groningen) en Armen Hachijan (Apeldoorn) stond op het laatste bord twee pionnen voor tegen Maurice Schippers (Groningen). Beide partijen leken erg kansrijk voor de Apeldoornse kant.
Daartegenover stonden de partijen van Max Warmerdam (Apeldoorn) tegen Jasper Geurink (Groningen) en Merijn van Delft (Apeldoorn) tegen Daan Brandenburg (Groningen). Merijn had een kwaliteitsoffer moeten plaatsen om een initiatief van Daan te beperken. Daan hield alles onder controle en kon Merijn van het bord afduwen.
Deze nederlaag werd weer gecompenseerd door Thomas Beerdsen (Apeldoorn). Zijn tegenstander Davit Lobzhanidze had heel veel tijd verbruikt in de beginfase van de partij en daar maakte de Apeldoorner slim gebruik van: een tactische moeilijkheid en ondekbaar mat zorgden voor wederom een gelijkmaker.
Tussenstand: 3-3
Een aantal toeschouwers keek beneden de speelzaal naar de live-uitzending van de match en het leek alsof Apeldoorn de winst naar zich toe ging trekken. Van de overige vier partijen stonden Apeldoorn er op drie beter. De enige die het moeilijk had was Max tegen Jasper. In die partij was het ditmaal de Apeldoornse kant die weinig tijd over had. Jasper zat de hele tijd al te azen op een doorbraak richting de koning van de tegenstander en op een gegeven moment kwam die er ook; de witte koningsstelling werd omvergeblazen.
Tussenstand 4-3
Maar zoals gezegd, stond Apeldoorn er op de rest van de borden goed voor en was er goed hoop op een overwinning. De enige partij die nog niet genoemd is, is de partij tussen Stefan Kuipers (Apeldoorn) en Joris Brenninkmeijer (Groningen). Stefan stond een gezonde pion voor na onnauwkeurig spel van zijn tegenstander in het middenspel. Joris had echter goede compensatie gekregen en het was maar zeer de vraag of de witte extra pion het verschil kon gaan maken. Nico wist ondertussen zijn punt te drukken. Hij zette zijn tegenstandster volledig klem en kon met de opmars van twee damevleugelpionnen de partij beslissen.
Tussenstand: 4-4
Stefan stond dus beter en Armen leek ook kansen te hebben. Maar plotseling kwam er een Txg7 op het bord waarmee de pijlen richting de zwarte koningstelling afgevuurd werden. Waar toeschouwers van Apeldoorn eerst hoopten op een overwinning, waren ze nu ontzet en zagen ze de bui al hangen. Maurice had van een onoplettendheid gebruik gemaakt en was duidelijk op zoek naar winst. Armen weerde zich echter uitstekend en had dusdanig voordeel opgebouwd dat er nog net een gelijkspel in zat.
Dan was alleen Stefan nog bezig. Stefan probeerde van alles, maar Joris weerde zich kranig en bracht de vis op het droge. Helaas, helaas, voor beide teams wellicht een lichte teleurstelling. Groningen verloor zijn koppositie, terwijl Apeldoorn de laatste plek in het linkerrijtje veroverde. Een match met twee kanten: naast teleurstelling was er ook berusting. Het had immers slechter kunnen aflopen.
Het begon voortvarend voor de thuisploeg: aan bord 2 wist Tiviakov (Groningen) vrij snel te winnen van collega-GM Roeland Pruijssers (Apeldoorn). Hier zijn weinig woorden voor nodig: strakke pot van de witspeler. De Apeldoorners staken hun teamgenoot na afloop een hart onder de riem en zeiden dat ze zijn nul wel goed zouden maken. En inderdaad bleek Apeldoorn op de meeste borden goed te staan.
Tim Lammens (Apeldoorn) stond onder druk tegen Erik Hoeksema (Groningen) maar op een gegeven moment besloten beide heren een zettenherhaling niet uit de weg te gaan. Waarschijnlijk had hier meer ingezeten aan Groningse kant, goed nieuws voor Apeldoorn dus.
Alexander Kabatianski (Apeldoorn) leek iets beter te staan in zijn partij tegen Jan Baljé (Groningen) en was op zoek naar een gaatje in de witte stelling. Jan hield zijn stelling echter netjes dicht en toen een volledig symmetrisch en gelijk eindspel niet meer te ontwijken was, werd tot remise besloten.
Toen de gelijkmaker! Arthur van de Oudeweetering (Apeldoorn) wist in een strakke pot Joost Wempe (Groningen) te verslaan. In een mooie afruilfrans (misschien toch niet zo'n slechte opening), kreeg Arthur mooie druk op de zwarte stelling. Joost bezweek, maakte een beslissende fout en kon ruim materiaalverlies niet meer ontwijken.
Tussenstand: 2-2
Ondertussen (na ongeveer drie uur spelen) begonnen er duidelijke tekenen van winst en verlies zich te vertonen. Nico Zwirs (Apeldoorn) had een erg plezierige stelling gekregen tegen Iozefina Paulet (Groningen) en Armen Hachijan (Apeldoorn) stond op het laatste bord twee pionnen voor tegen Maurice Schippers (Groningen). Beide partijen leken erg kansrijk voor de Apeldoornse kant.
Daartegenover stonden de partijen van Max Warmerdam (Apeldoorn) tegen Jasper Geurink (Groningen) en Merijn van Delft (Apeldoorn) tegen Daan Brandenburg (Groningen). Merijn had een kwaliteitsoffer moeten plaatsen om een initiatief van Daan te beperken. Daan hield alles onder controle en kon Merijn van het bord afduwen.
Deze nederlaag werd weer gecompenseerd door Thomas Beerdsen (Apeldoorn). Zijn tegenstander Davit Lobzhanidze had heel veel tijd verbruikt in de beginfase van de partij en daar maakte de Apeldoorner slim gebruik van: een tactische moeilijkheid en ondekbaar mat zorgden voor wederom een gelijkmaker.
Tussenstand: 3-3
Een aantal toeschouwers keek beneden de speelzaal naar de live-uitzending van de match en het leek alsof Apeldoorn de winst naar zich toe ging trekken. Van de overige vier partijen stonden Apeldoorn er op drie beter. De enige die het moeilijk had was Max tegen Jasper. In die partij was het ditmaal de Apeldoornse kant die weinig tijd over had. Jasper zat de hele tijd al te azen op een doorbraak richting de koning van de tegenstander en op een gegeven moment kwam die er ook; de witte koningsstelling werd omvergeblazen.
Tussenstand 4-3
Maar zoals gezegd, stond Apeldoorn er op de rest van de borden goed voor en was er goed hoop op een overwinning. De enige partij die nog niet genoemd is, is de partij tussen Stefan Kuipers (Apeldoorn) en Joris Brenninkmeijer (Groningen). Stefan stond een gezonde pion voor na onnauwkeurig spel van zijn tegenstander in het middenspel. Joris had echter goede compensatie gekregen en het was maar zeer de vraag of de witte extra pion het verschil kon gaan maken. Nico wist ondertussen zijn punt te drukken. Hij zette zijn tegenstandster volledig klem en kon met de opmars van twee damevleugelpionnen de partij beslissen.
Tussenstand: 4-4
Stefan stond dus beter en Armen leek ook kansen te hebben. Maar plotseling kwam er een Txg7 op het bord waarmee de pijlen richting de zwarte koningstelling afgevuurd werden. Waar toeschouwers van Apeldoorn eerst hoopten op een overwinning, waren ze nu ontzet en zagen ze de bui al hangen. Maurice had van een onoplettendheid gebruik gemaakt en was duidelijk op zoek naar winst. Armen weerde zich echter uitstekend en had dusdanig voordeel opgebouwd dat er nog net een gelijkspel in zat.
Dan was alleen Stefan nog bezig. Stefan probeerde van alles, maar Joris weerde zich kranig en bracht de vis op het droge. Helaas, helaas, voor beide teams wellicht een lichte teleurstelling. Groningen verloor zijn koppositie, terwijl Apeldoorn de laatste plek in het linkerrijtje veroverde. Een match met twee kanten: naast teleurstelling was er ook berusting. Het had immers slechter kunnen aflopen.
't Andere verslag | foto's op Google
partijen openen in nieuw venster of tabblad | partijen in pgn
maandag 24 oktober 2016
Zzzzzzzz
Henk Vinkes
partijen openen in nieuw venster of tabblad | partijen in pgn
15… Le7-c5
Tja, die had ik gemist was het teleurgestelde commentaar van Mark Uildriks toen hij na 17 zetten er de brui aan gaf in zijn partij tegen Fredddie van der Elburg. Die ene zet missen deed hem de das om terwijl hij dacht een onstuitbare mataanval op te hebben gezet. Die werd ingeleid met Dh5 op de twaalfde zet en die verder ging door de toren erbij te halen, maar ja, Freddie laat zich niet zomaar naar de slachtbank leiden en sloeg alles af, inclusief dat ene subtiele schaakje tussendoor. Hij was wel van mening dat wit de partij te vroeg opgaf, maar als de stelling al een ruïne is valt er weinig meer op te bouwen. En dus ging Freddie een lange middag tegemoet waarin hij kon toezien hoe de rest van het team misschien ook die ene zet wel of niet tot zijn beschikking zou hebben. En dat hadden ze eigenlijk allemaal wel, de volgende is Erik.
11… Lf8-e7 en 21… Lg6-h7
24.Kg2-f3
Twee zetten voor zwart en een voor wit. Bij de “hoog” oplopende discussie na afloop van de partij had Erik het zwaar te verduren omdat hij moest bewijzen waarom de lopers zoveel kracht uitstraalden vanuit hun toch behoorlijke teruggetrokken posities. Had Erik meer gebruik moeten maken van de “zwakke” loper op h7 en had hij de andere loper niet teveel onderschat. Op zich had Erik de opening goed gespeeld en had een klein voordeeltje, ja inderdaad die kreupele loper op h7 en de mogelijkheid de druk er verder op te zetten. Natuurlijk, als ik thuis de partij op de computer naspeel ziet het er simpel uit, maar de uitvoering achter het bord blijkt meer om handen te hebben. En met de eerste fout die hij maakt (22.Lf4) laat hij de zwarte loper van e7 de achtertuin binnen wandelen. Let op veld f2! En als Erik daarna het volgende stuk naar f2 laat kijken gaat het opeens heel snel. Het paard naar d3 is eerlijk gezegd een mooie zet, kijk naar het mat wat er dreigt op f2. Dat is nog te voorkomen door Le3 te spelen, maar de gedwongen afruil levert zwart een vol stuk op, ook al moet op den duur de uitgerangeerde loper op h7 uit de remise gehaald worden. Zover laat Erik het niet komen, en laat de partij in de archieven bijschrijven. De 1-0 voorsprong is weer weg, het staat 1-1.
2.Pg1-f3
Toen hij dat speelde wist ik het al, nee het word geen enerverende middag, volgens Marcel Boel. De opening is een Geweigerd Damegambiet, en die weigering is waarschijnlijk ook de opzet tot minimale strijd van deze partij. Natuurlijk is Marcel de speler met de hogere rating, maar hij krijgt niet de gelegenheid dit tot uiting te brengen. In het middenspel weet hij een klein voordeeltje te creëren maar daar blijft het ook bij, alle pogingen ten spijt. Eventjes heeft hij nog een pion meer, maar die is toch niet te behouden. Dan rest er alleen nog maar een eindspel met de meeste stukken op de koningsvleugel en beide spelers met drie pionnen recht tegenover elkaar. Om dit verhaal niet te lang te maken, dat werd remise, klaar. Stand 1½-1½.
26. g4xf5
Ik zal eerlijk zijn, na het uitvoeren van deze zet slaakte ik een zucht van verlichting want een zet daarvoor dacht ik dat Reint een draai om zijn oren kreeg. Leo van Houwelingen had hem ook over het hoofd gezien, dacht een toren te winnen maar hij verloor een loper. Reint voelde waarschijnlijk de plicht om de smadelijke nederlaag van de eerste ronde weer goed te maken. En daar liet hij geen gras over groeien, geen moment in de partij is hij in gevaar geweest. Vanaf het begin had hij de touwtjes in handen en kon zwart alleen maar toekijken. Al na 14 zetten is zijn voordeel al duidelijk zichtbaar en het is dan zaak dit verder uit te breiden. De h-lijn wordt compleet opengegooid waardoor hij niet veel later met de toren de zwarte stelling binnen kan vallen. Het is dan al beslissend voordeel aan wit, en de wanhoopsdaad op het einde van de partij heeft geen effect. We komen op voorsprong en staan die daarna ook nier af. 2½-1½ in het voordeel van het thuisteam. Volgende zet:
Uuuuuh… ja welke zal ik eens nemen voor de partij van Nikolai?
23. g2-g3
Dat is het moment dat het voordeel naar zwart gaat. Er gaat een hele strijd vooraf aan deze zet en geen van beide spelers kan het verschil maken. Nikolai heeft het centrum in handen maar moet daarentegen wel een open g-lijn dulden waar als wit het goed speelt de zware artillerie via binnen zal vallen. Maar de verkenners hebben hun werk goed gedaan want wit komt niet tot een aanval, integendeel zelfs, hij moet de verdediging gaan organiseren. Het sterke centrum van Nikolai begint zijn vruchten af te werpen. En na de bovengenoemde zet is het bijna prijsschieten voor zwart. Toch is het voordeel niet direct winnend want al die mooie pionnen zijn net zo snel weer van het bord als dat ze uit het doosje kwamen. Nadat de eerste kruitdampen zijn opgetrokken hebben de pionnen een stuk opgeleverd maar wel ten koste van drie pionnen. Conrad Kiers denkt dan de aanval over te kunnen nemen, maar de zware stukken van Nikolai komen met een offensief dat niet te stuiten is. Een fout van wit beëindigt de partij daarna abrupt. Maar op dat moment stond Nikolai al duidelijk beter. Een goed gespeelde partij waarin Nikolai volgens mij alles goed onder controle had. 3½-1½, we komen dichter bij de overwinning.
34. ...– …
Morsecode? Nee, deze zet is nooit op het bord uitgevoerd. Waarom dan wel in het verslag de vierendertigste zet, een derde helft zoals bij het Futjebal hebben? Nou ja, bij het schaken weten ze er ook wel weg mee;-) Nee, niets van dat alles. Mijn eerste gedachte was: wat heeft Jeroen Bollaart bezield om op de drieëndertigste van Maarten Beekhuis (33.b5) de partij op te geven. Zag hij spoken, was hij murw gespeeld, wat was er aan de hand? Want als ik de partij via Chessbase bekijk is de stelling volkomen gelijk, alleen heeft hij een klein probleem met de tijd… die heeft hij namelijk niet meer. En volgens de huidig geldende regels heb je dan ook de partij verloren. En dat is frustrerend want de stelling is op dat moment pot-remise, zoals er de hele partij niemand op een voordeel kon bogen. Feit was wel dat we hiermee de overwinning binnenhaalden en dus twee matchpunten erbij. 4½-1½, winst.
Wedstrijd begint: Jasper Zwirs en Martin van Dommelen (vlnr) schudden hun tegenstander de hand
1.Pg1-f3
Kun je van twee partijen die nogal van elkaar verschillen een zelfde verslag schrijven… hmmm. Misschien wel want Martin moest na een schaakloze periode van bijna negen (...) maanden de stukken weer oppakken om te constateren dat er op deze zaterdag weinig glorie te behalen viel. Oorzaak was Elmer Feud te Veenendaal die niet wenste te buigen en de hele partij het initiatief had. Als je een periode van negen maanden zonder schaken moet overbruggen kunnen er vele veranderingen plaats vinden die weer invloed hebben op een latere wedstrijd des levens. Maar daarover later in het begin van het nieuwe jaar meer. Nu moest er secuur verdedigd worden om niet onder de trappelzakvoetjes te worden geplet, maar dat is wel over te laten aan Martin. Zelf kon hij weinig activiteit ontwikkelen maar daarentegen was het voordeel wat Elmer van Veenendaal in de partij had niet voldoende voor winst. Natuurlijk waren er de nodige tactische momenten maar die werden wederzijds zonder problemen opgelost. Op het moment dat de partij remise werd gegeven had het al geen invloed meer op de uitslag van de wedstrijd, misschien wel voor de bordpunten. Voor ons was dat nu niet van belang. Stand 5-2.
7. Pg1-e2
Twee zetten verwisseld, en je loop de rest van de partij achter de feiten aan. Jan Prins maakte er goed gebruik van want Jasper Zwirs kwam er voor de rest van de middag niet aan te pas. Het is natuurlijk balen als je dat overkomt maar als er dan ook geen uitzicht meer is op enige vorm van tegenspel kan de middag lang duren. Nog voor de tiende zet twee pionnen achter, en Jasper doet er nog een schepje bovenop door er een dubieus kwaliteitsoffer tegenaan te gooien. Het is vissen in troebel water waarbij zwart de vissen al op het droge heeft. Het is geen feest om voor de 25e zet al vier pionnen achter te staan. Hij rekt de strijd erg lang maar het heeft geen resultaat. Opgeven is de enig overgebleven optie na 43 zetten lang murw te zijn gespeeld. Hopen op een leukere partij in een van de volgende ronden.
Twee ronden gespeeld, twee matches gewonnen. Duidelijk krachtverschil? Nee, dat hebben we nog niet kunnen aantonen, het roestige moet er nog even uitgeschuurd worden en laten we er vanuitgaan dat de machine dan op volle toeren gaat draaien. Volgende afspraak is in Arnhem.
Tja, die had ik gemist was het teleurgestelde commentaar van Mark Uildriks toen hij na 17 zetten er de brui aan gaf in zijn partij tegen Fredddie van der Elburg. Die ene zet missen deed hem de das om terwijl hij dacht een onstuitbare mataanval op te hebben gezet. Die werd ingeleid met Dh5 op de twaalfde zet en die verder ging door de toren erbij te halen, maar ja, Freddie laat zich niet zomaar naar de slachtbank leiden en sloeg alles af, inclusief dat ene subtiele schaakje tussendoor. Hij was wel van mening dat wit de partij te vroeg opgaf, maar als de stelling al een ruïne is valt er weinig meer op te bouwen. En dus ging Freddie een lange middag tegemoet waarin hij kon toezien hoe de rest van het team misschien ook die ene zet wel of niet tot zijn beschikking zou hebben. En dat hadden ze eigenlijk allemaal wel, de volgende is Erik.
11… Lf8-e7 en 21… Lg6-h7
24.Kg2-f3
Twee zetten voor zwart en een voor wit. Bij de “hoog” oplopende discussie na afloop van de partij had Erik het zwaar te verduren omdat hij moest bewijzen waarom de lopers zoveel kracht uitstraalden vanuit hun toch behoorlijke teruggetrokken posities. Had Erik meer gebruik moeten maken van de “zwakke” loper op h7 en had hij de andere loper niet teveel onderschat. Op zich had Erik de opening goed gespeeld en had een klein voordeeltje, ja inderdaad die kreupele loper op h7 en de mogelijkheid de druk er verder op te zetten. Natuurlijk, als ik thuis de partij op de computer naspeel ziet het er simpel uit, maar de uitvoering achter het bord blijkt meer om handen te hebben. En met de eerste fout die hij maakt (22.Lf4) laat hij de zwarte loper van e7 de achtertuin binnen wandelen. Let op veld f2! En als Erik daarna het volgende stuk naar f2 laat kijken gaat het opeens heel snel. Het paard naar d3 is eerlijk gezegd een mooie zet, kijk naar het mat wat er dreigt op f2. Dat is nog te voorkomen door Le3 te spelen, maar de gedwongen afruil levert zwart een vol stuk op, ook al moet op den duur de uitgerangeerde loper op h7 uit de remise gehaald worden. Zover laat Erik het niet komen, en laat de partij in de archieven bijschrijven. De 1-0 voorsprong is weer weg, het staat 1-1.
2.Pg1-f3
Toen hij dat speelde wist ik het al, nee het word geen enerverende middag, volgens Marcel Boel. De opening is een Geweigerd Damegambiet, en die weigering is waarschijnlijk ook de opzet tot minimale strijd van deze partij. Natuurlijk is Marcel de speler met de hogere rating, maar hij krijgt niet de gelegenheid dit tot uiting te brengen. In het middenspel weet hij een klein voordeeltje te creëren maar daar blijft het ook bij, alle pogingen ten spijt. Eventjes heeft hij nog een pion meer, maar die is toch niet te behouden. Dan rest er alleen nog maar een eindspel met de meeste stukken op de koningsvleugel en beide spelers met drie pionnen recht tegenover elkaar. Om dit verhaal niet te lang te maken, dat werd remise, klaar. Stand 1½-1½.
26. g4xf5
Ik zal eerlijk zijn, na het uitvoeren van deze zet slaakte ik een zucht van verlichting want een zet daarvoor dacht ik dat Reint een draai om zijn oren kreeg. Leo van Houwelingen had hem ook over het hoofd gezien, dacht een toren te winnen maar hij verloor een loper. Reint voelde waarschijnlijk de plicht om de smadelijke nederlaag van de eerste ronde weer goed te maken. En daar liet hij geen gras over groeien, geen moment in de partij is hij in gevaar geweest. Vanaf het begin had hij de touwtjes in handen en kon zwart alleen maar toekijken. Al na 14 zetten is zijn voordeel al duidelijk zichtbaar en het is dan zaak dit verder uit te breiden. De h-lijn wordt compleet opengegooid waardoor hij niet veel later met de toren de zwarte stelling binnen kan vallen. Het is dan al beslissend voordeel aan wit, en de wanhoopsdaad op het einde van de partij heeft geen effect. We komen op voorsprong en staan die daarna ook nier af. 2½-1½ in het voordeel van het thuisteam. Volgende zet:
Uuuuuh… ja welke zal ik eens nemen voor de partij van Nikolai?
23. g2-g3
Dat is het moment dat het voordeel naar zwart gaat. Er gaat een hele strijd vooraf aan deze zet en geen van beide spelers kan het verschil maken. Nikolai heeft het centrum in handen maar moet daarentegen wel een open g-lijn dulden waar als wit het goed speelt de zware artillerie via binnen zal vallen. Maar de verkenners hebben hun werk goed gedaan want wit komt niet tot een aanval, integendeel zelfs, hij moet de verdediging gaan organiseren. Het sterke centrum van Nikolai begint zijn vruchten af te werpen. En na de bovengenoemde zet is het bijna prijsschieten voor zwart. Toch is het voordeel niet direct winnend want al die mooie pionnen zijn net zo snel weer van het bord als dat ze uit het doosje kwamen. Nadat de eerste kruitdampen zijn opgetrokken hebben de pionnen een stuk opgeleverd maar wel ten koste van drie pionnen. Conrad Kiers denkt dan de aanval over te kunnen nemen, maar de zware stukken van Nikolai komen met een offensief dat niet te stuiten is. Een fout van wit beëindigt de partij daarna abrupt. Maar op dat moment stond Nikolai al duidelijk beter. Een goed gespeelde partij waarin Nikolai volgens mij alles goed onder controle had. 3½-1½, we komen dichter bij de overwinning.
34. ...– …
Morsecode? Nee, deze zet is nooit op het bord uitgevoerd. Waarom dan wel in het verslag de vierendertigste zet, een derde helft zoals bij het Futjebal hebben? Nou ja, bij het schaken weten ze er ook wel weg mee;-) Nee, niets van dat alles. Mijn eerste gedachte was: wat heeft Jeroen Bollaart bezield om op de drieëndertigste van Maarten Beekhuis (33.b5) de partij op te geven. Zag hij spoken, was hij murw gespeeld, wat was er aan de hand? Want als ik de partij via Chessbase bekijk is de stelling volkomen gelijk, alleen heeft hij een klein probleem met de tijd… die heeft hij namelijk niet meer. En volgens de huidig geldende regels heb je dan ook de partij verloren. En dat is frustrerend want de stelling is op dat moment pot-remise, zoals er de hele partij niemand op een voordeel kon bogen. Feit was wel dat we hiermee de overwinning binnenhaalden en dus twee matchpunten erbij. 4½-1½, winst.
Wedstrijd begint: Jasper Zwirs en Martin van Dommelen (vlnr) schudden hun tegenstander de hand
1.Pg1-f3
Kun je van twee partijen die nogal van elkaar verschillen een zelfde verslag schrijven… hmmm. Misschien wel want Martin moest na een schaakloze periode van bijna negen (...) maanden de stukken weer oppakken om te constateren dat er op deze zaterdag weinig glorie te behalen viel. Oorzaak was Elmer Feud te Veenendaal die niet wenste te buigen en de hele partij het initiatief had. Als je een periode van negen maanden zonder schaken moet overbruggen kunnen er vele veranderingen plaats vinden die weer invloed hebben op een latere wedstrijd des levens. Maar daarover later in het begin van het nieuwe jaar meer. Nu moest er secuur verdedigd worden om niet onder de trappelzakvoetjes te worden geplet, maar dat is wel over te laten aan Martin. Zelf kon hij weinig activiteit ontwikkelen maar daarentegen was het voordeel wat Elmer van Veenendaal in de partij had niet voldoende voor winst. Natuurlijk waren er de nodige tactische momenten maar die werden wederzijds zonder problemen opgelost. Op het moment dat de partij remise werd gegeven had het al geen invloed meer op de uitslag van de wedstrijd, misschien wel voor de bordpunten. Voor ons was dat nu niet van belang. Stand 5-2.
7. Pg1-e2
Twee zetten verwisseld, en je loop de rest van de partij achter de feiten aan. Jan Prins maakte er goed gebruik van want Jasper Zwirs kwam er voor de rest van de middag niet aan te pas. Het is natuurlijk balen als je dat overkomt maar als er dan ook geen uitzicht meer is op enige vorm van tegenspel kan de middag lang duren. Nog voor de tiende zet twee pionnen achter, en Jasper doet er nog een schepje bovenop door er een dubieus kwaliteitsoffer tegenaan te gooien. Het is vissen in troebel water waarbij zwart de vissen al op het droge heeft. Het is geen feest om voor de 25e zet al vier pionnen achter te staan. Hij rekt de strijd erg lang maar het heeft geen resultaat. Opgeven is de enig overgebleven optie na 43 zetten lang murw te zijn gespeeld. Hopen op een leukere partij in een van de volgende ronden.
Twee ronden gespeeld, twee matches gewonnen. Duidelijk krachtverschil? Nee, dat hebben we nog niet kunnen aantonen, het roestige moet er nog even uitgeschuurd worden en laten we er vanuitgaan dat de machine dan op volle toeren gaat draaien. Volgende afspraak is in Arnhem.
partijen openen in nieuw venster of tabblad | partijen in pgn
maandag 10 oktober 2016
MuConsult Apeldoorn pakt eerste winst van het seizoen
Nico Zwirs
foto's op Google+
partijen openen in nieuw venster of tabblad | partijen in pgn
8 oktober stond de tweede ronde van de KNSB-competitie op het programma. Na de onnodige nederlaag de vorige ronde waren we erop gebrand om deze wedstrijd punten te pakken. Bij de opstelling viel op dat Charlois met de sterkste spelers op wit is gaan spelen, wat inhield dat we op de witte borden punten moesten gaan scoren. De vorige keer haalden we maar 0,5/5, dat moet nu dus beter.
De wedstrijd begon met een kleine teleurstelling. Sjef gebruikte zeeën van tijd in een dubieuze stelling en miste tot overmaat van ramp ook nog eens een stukwinst van zijn tegenstander. Je zou zeggen dat dit tot een snelle achterstand zou leiden, maar dat was niet zo. Met flink stuntwerk wist hij de wedstrijd te laten kantelen en tot een gelijke stelling te brengen. Op een gegeven moment mocht Sjef zelfs hopen op een opportunistische fout van zijn tegenstander, waarna hij er zelf met de winst vandoor zou kunnen gaan. Helaas gebeurde dit niet en door een blunder in tijdnood werd het alsnog een nul, zonde. Tot deze tijdnood was er overal een harde strijd gaande, maar viel er slechts één uitslag. Stefan Kuipers wist tegen de 5.g3 opzet van Mher Hovhannisyan snel een gelijke stelling te maken en toen Mher te risicovol te werk ging wist Stefan dit met de strakke hand naar winst te voeren. Een hele strakke pot met zwart tegen een sterke speler. De vorige keer lieten we de wedstrijd in het vierde uur liggen, maar dit keer waren we erg scherp!
Bord 5: Mher Hovhannisyan – Stefan Kuipers
Max wist te winnen van Rick Lahaye in een lastige Najdorf-partij. De stelling werd redelijk dichtgeschoven, maar Max wist alsnog een doorgang te vinden in de verdediging van Rick. Merijn won in het Spaans een kwaliteit voor een pion. Michel de Wit hield lang tegenspel, maar nadat dit geneutraliseerd werd, kon Merijn het punt bijschrijven. Ondertussen al het tweede wit punt. Niet veel later won ook Alexander Kabatianski. Hij drukte zijn tegenstander snel de touwen in, in zijn favoriete Catalaanse opening. In de tijdnoodfase werd het tijd om te oogsten en dat deed Alexander dan ook.
Twee tegenvallers waren dat Armen verloor van Arben Dardha en Tim remise speelde tegen Valery Maes. Armen en Arben gebruikten beide veel tijd in de opening. Ze moesten kiezen welke variant ze wouden gaan spelen in de 6.h3 Najdorf. Armen kwam naar eigen zeggen goed uit te opening, maar speelde iets te voortvarend op de winst, waardoor hij uiteindelijk werd weggecounterd. Zonde. Tim schotelde net als Alexander zijn tegenstander een Catalaans voor. Hij offerde een pion voor wat ontwikkelingsvoorsprong, maar gebruikte te veel tijd en kon niet een heel goed uitziend vervolg geven. Hierdoor offerde hij met b4 een tweede pion, met als gevolg dat hij met hangen en wurgen voor remise moest vechten. Dit lukte gelukkig toch! Gezien de paring een kleine tegenvaller, maar gezien de partij een meevaller.
Aan het einde van de tijdnood wist ook Nico zijn punt bij te tekenen. In een 3.g3 Siciliaan tegen de e6 opstelling van Roger Meng ontstond een stelling met een isolani voor Roger. Nico wist deze pion goed te blokkeren en toen hij de loper op a7 had opgesloten begon hij een aanval op de zwarte koning. Na een aantal gemiste kansen wist hij toch het punt binnen te tikken.
Alleen Thomas en Roeland waren nog bezig: Thomas was aan het vechten voor remise, terwijl Roeland een stelling had waar hij eeuwig kon proberen. Na een lange strijd verloor Thomas van Erik van den Doel. Na wat gemiste kansen op remise kon Thomas het helaas niet bolwerken tegen Erik. Een knappe overwinning van de grootmeester. Roeland probeerde het nog lang, zelfs tot in het zesde uur, maar hij wist de verdediging van Thibaut Vandenbussche niet te breken. Jammer, maar zoals hij zelf zei: toch van de nul af. Al met al een dik verdiende 6-4 overwinning. De volgende ronde moeten we uit tegen de koploper, Groninger Combinatie. Tot 6 november mogen ze nog genieten van de stand, maar daarna staan ze geen eerste meer, omdat wij ze gaan verslaan!
De wedstrijd begon met een kleine teleurstelling. Sjef gebruikte zeeën van tijd in een dubieuze stelling en miste tot overmaat van ramp ook nog eens een stukwinst van zijn tegenstander. Je zou zeggen dat dit tot een snelle achterstand zou leiden, maar dat was niet zo. Met flink stuntwerk wist hij de wedstrijd te laten kantelen en tot een gelijke stelling te brengen. Op een gegeven moment mocht Sjef zelfs hopen op een opportunistische fout van zijn tegenstander, waarna hij er zelf met de winst vandoor zou kunnen gaan. Helaas gebeurde dit niet en door een blunder in tijdnood werd het alsnog een nul, zonde. Tot deze tijdnood was er overal een harde strijd gaande, maar viel er slechts één uitslag. Stefan Kuipers wist tegen de 5.g3 opzet van Mher Hovhannisyan snel een gelijke stelling te maken en toen Mher te risicovol te werk ging wist Stefan dit met de strakke hand naar winst te voeren. Een hele strakke pot met zwart tegen een sterke speler. De vorige keer lieten we de wedstrijd in het vierde uur liggen, maar dit keer waren we erg scherp!
Bord 5: Mher Hovhannisyan – Stefan Kuipers
Max wist te winnen van Rick Lahaye in een lastige Najdorf-partij. De stelling werd redelijk dichtgeschoven, maar Max wist alsnog een doorgang te vinden in de verdediging van Rick. Merijn won in het Spaans een kwaliteit voor een pion. Michel de Wit hield lang tegenspel, maar nadat dit geneutraliseerd werd, kon Merijn het punt bijschrijven. Ondertussen al het tweede wit punt. Niet veel later won ook Alexander Kabatianski. Hij drukte zijn tegenstander snel de touwen in, in zijn favoriete Catalaanse opening. In de tijdnoodfase werd het tijd om te oogsten en dat deed Alexander dan ook.
Twee tegenvallers waren dat Armen verloor van Arben Dardha en Tim remise speelde tegen Valery Maes. Armen en Arben gebruikten beide veel tijd in de opening. Ze moesten kiezen welke variant ze wouden gaan spelen in de 6.h3 Najdorf. Armen kwam naar eigen zeggen goed uit te opening, maar speelde iets te voortvarend op de winst, waardoor hij uiteindelijk werd weggecounterd. Zonde. Tim schotelde net als Alexander zijn tegenstander een Catalaans voor. Hij offerde een pion voor wat ontwikkelingsvoorsprong, maar gebruikte te veel tijd en kon niet een heel goed uitziend vervolg geven. Hierdoor offerde hij met b4 een tweede pion, met als gevolg dat hij met hangen en wurgen voor remise moest vechten. Dit lukte gelukkig toch! Gezien de paring een kleine tegenvaller, maar gezien de partij een meevaller.
Aan het einde van de tijdnood wist ook Nico zijn punt bij te tekenen. In een 3.g3 Siciliaan tegen de e6 opstelling van Roger Meng ontstond een stelling met een isolani voor Roger. Nico wist deze pion goed te blokkeren en toen hij de loper op a7 had opgesloten begon hij een aanval op de zwarte koning. Na een aantal gemiste kansen wist hij toch het punt binnen te tikken.
Alleen Thomas en Roeland waren nog bezig: Thomas was aan het vechten voor remise, terwijl Roeland een stelling had waar hij eeuwig kon proberen. Na een lange strijd verloor Thomas van Erik van den Doel. Na wat gemiste kansen op remise kon Thomas het helaas niet bolwerken tegen Erik. Een knappe overwinning van de grootmeester. Roeland probeerde het nog lang, zelfs tot in het zesde uur, maar hij wist de verdediging van Thibaut Vandenbussche niet te breken. Jammer, maar zoals hij zelf zei: toch van de nul af. Al met al een dik verdiende 6-4 overwinning. De volgende ronde moeten we uit tegen de koploper, Groninger Combinatie. Tot 6 november mogen ze nog genieten van de stand, maar daarna staan ze geen eerste meer, omdat wij ze gaan verslaan!
foto's op Google+
partijen openen in nieuw venster of tabblad | partijen in pgn
dinsdag 27 september 2016
Het oordeel veroordeelt
Henk Vinkes
partijen openen in nieuw venster of tabblad | partijen in pgn
Met de start van weer een nieuw KNSB-seizoen moeten ook weer de gebruikelijke belevenissen van een team worden samengevat in een verslag dat soms snel maar ook regelmatig pas dagen later klaar is. Wat verwacht iedereen van zo’n verslag zoals ik ze de laatste jaren gemaakt heb. Met de nodige ironie, of met de meer serieuze noot? Het is natuurlijk allemaal afhankelijk van wat er op die zaterdag allemaal gebeurt en welke uitspraken ik hoor. Die gebruik ik dan meestal op de naar ik hoop meest voordelige manier voor de speler. Maar als zij zelf al het nodige cynisme tentoon spreiden kan ik de bal alleen maar inkoppen, maar ik zal mild zijn… denk ik ;-) Maar toch moet het vooral een vermakelijk verslag zijn en dat we met genoegen terug moeten kunnen lezen hoe de wedstrijd verlopen is. Alle superlatieven zoals die het afgelopen seizoen zijn gebruikt waaronder het Henk-effect zijn achter ons verbrand. Ik hoop deze negen wedstrijden geen last te krijgen van allerlei fysieke ongemakken en dat ik negen (hopelijk) leuke uitstapjes in de schaakarena vast mag leggen voor de Schaakstad-historie. Een nieuwe uitdaging staat ons zeker te wachten om weer terug te keren in de tweede klasse.
Een uitdaging is het of er een van de spelers een perfecte score neer kan zetten, maar vaak blijkt dat een illusie te zijn omdat we toch op onverwachte tegenstand stuiten. Nu blijkt uit de opstellingen dat wij,SchaakstadMuConsult Apeldoorn 2, de sterkste ploeg hebben van deze klasse. En dan is zo’n uitdaging richting het team wel leuk, zien of iemand er voor gaat. Eerst maar eens de eerste wedstrijd goed doorstaan. En dat bleek in eerste instantie een lastige kluif.
Tegenstander was gelijk het na ons sterkste team van deze klasse: Caïssa-Eenhoorn 2. Maar ook die moet je verslaan om kampioen te worden. En als je die bij het begin al een gevoelige tik uit kan delen is het halve werk al weer gedaan, maar reken er maar op dat er nog zeker lastige wedstrijden gaan volgen, dat hebben we vaak genoeg meegemaakt. En de eerste tik werd wel degelijk door hun uitgedeeld. Tegen halfvijf stond het binnen vijf minuten 2-0 voor Caïssa-Eenhoorn. Dat kwam wel even binnen, en hoe kon dat in vredesnaam gebeuren want de stellingen gaven daar na ongeveer 2 uur niet de aanleiding toe.
In een Konings-Indische partij had Henk er in de opening een pion tegen aan gegooid in de hoop daar actief spel voor te krijgen. Het enige probleem was dat wit al vrij snel de meeste van zijn stukken had ontwikkeld terwijl zwart daar druk mee doende was. En toen Henk daar goed en wel mee bezig was hielp hij zijn tegenstander de stukken zo neer te zetten dat de kort daarop volgende witte actie op de koningsvleugel al niet meer tegen te houden was, aldus Henk. Het was al niet meer te stoppen. Even leek er een kleine kans op tegenspel maar dat verstomde al vrij vlot. Joseph Molenaar klaarde het karwei op subtiele wijze. De eerste nul van het seizoen was een feit.
En het duurde nog maar nauwelijks vijf minuten, en we konden de tweede nul incasseren. Reint van der Knijff was vanuit een Franse opening net iets te enthousiast ten aanval getrokken en liep zo in het mes van tegenstander Arjon Buikstra. Er ging een pion verloren en hij kon daarna alleen maar toekijken. De witte koning stond op de tocht, een prachtig doelwit voor de zwarte aanval. Met de moed der wanhoop probeerde Reint een tegenaanval op te zetten maar alles werd in de kiem gesmoord. Een toren die je achter bent gekomen kan dan net van essentieel belang zijn, maar ja die was al het stukkendoosje verdwenen. En hoppa, een 2-0 achterstand, dat is wel even slikken.
Maar vanaf dat moment ging de Apeldoornse puntenmachine lopen, eerst voorzichtig, maar daarna met volle kracht vooruit. Anton Weenink die inviel was de eerste die daar voor zorgde. Op het achtste bord speelde hij een degelijke partij en kwam nergens nooit niet in gevaar. Nou ja, bijna niet… Vanuit het damegambiet had hij zoiets van: kom maar, ik trek me terug in de eigen linies en als je zo goed bent mag je het bewijzen. Abel Romkes probeerde het wel degelijk maar de stugge verdediging was niet te breken. Alleen omstreeks de 25e zet miste hij een sterkere voortzetting waarna de stelling op slot ging. Met nog de meeste stukken op het bord werd de vrede beklonken.
En omdat we toch al om de vijf minuten een resultaat hadden was het Jasper die weer vijf minuten later het eerste punt op ons bordje serveerde. De hoofdvariant van het Frans kwam op het bord en ik denk dat ze vele zetten de theorie gevolgd hebben. Tegenstander van Jasper was overigens Ronald Ritsema ene rating die 400 punten hoger ligt dan het bordschaak, tja dat is toch wel iets anders. Jasper slaagde erin de zwarte stelling kleine maar zeker vervelende zwaktes te bezorgen. Zwart kon niet rokeren, en er werd een bres geslagen op f7, allemaal mooie doelen om de aanval op te richten. En zo geschiedde, er kwam een batterij aan stukken via dat gat binnen wandelen. Zelfs Hansje Brinker kon niets uitrichten. Toch laat hij het bijna lopen maar zijn tegenstander ziet niet dat hij bijna een remise kan forceren als hij de witte loper had geslagen. En die loper haalt Jasper snel terug om mee te laten helpen in de verdediging. Dan moeten er nog een paar plooien glad gestreken worden, maar de overwinning is binnen. En is de eerste schande al weer uitgewist.
De volgende score die zich laat bijschrijven is die van Marcel. In een Spaanse wil het niet zo lukken. Geen voordeeltje, eerder een mindere stelling, het lukt niet. En zo kabbelt dat zetten lang door en het lijkt op een remise uit te lopen. Er staat een lastige zwarte loper op g3 geposteerd, daar is moeilijk bij te komen, maar eigenlijk doet die ook niet veel. Het nadeeltje is intussen een klein voordeeltje geworden, maar Marcel weet het zo ook niet te vinden, dan maar de dames ruilen.. Daar gaat Ardjan Langedijk niet op in, en zo wordt de zwarte loper op g3 een object om aan te vallen. En in plaats van deze terug te trekken wordt deze gedekt, en dan is Marcel er snel bij om de aanval in te zetten. Binnen 2-3 zetten is er niets meer te redden van de zwarte stelling die volledig instort. Waarschijnlijk had Marcel er ook niet meer op gerekend maar dat punt is natuurlijk zeer welkom. Binnen een half uur hebben we de achterstand weer weggepoetst.
Om daarna gelijk de voorsprong te nemen, want Freddie rondt zijn partij ook winnend af. Maar dat zat er al lange tijd aan te komen want volgens mij heeft hij zich geen moment zorgen gemaakt dat het anders zou lopen. Soepel worden alle witte pogingen terechtgewezen, en zet hij zelf zijn stukken op de juiste plekken neer om van daaruit wit met steeds meer verzwakkingen op te zadelen. Onderweg wordt eerst een pion veroverd en dan nog een tweede. Dan is het pleit in principe al beslecht, de zwarte aanval slaat volledig door en de laatste stuiptrekkingen halen ook niets meer uit. We hebben een voorsprong van 1 punt, met nog twee partijen te gaan, Erik en Nikolai.
Erik laat voor aanvang van de wedstrijd weten dat hij al vijf maanden niet geschaakt heeft, nou dat schept al veel verwachtingen. Gelukkig heeft de tegenstander dat niet gehoord, anders was hij wel doortastender te werk gegaan. Want het was allemaal op het randje van de nederlaag voor Erik, en toch weet hij zich er weer uit te redden. Duidelijk is het inderdaad wel dat de souplesse ontbreekt want voordat hij goed en wel weet hoe de loop van de stukken ook al weer was staat hij slechter tot slecht, een pion en een kwaliteit achter. Daar valt niet veel meer te halen. Denk je... of het nu in tijdnood was weet ik niet maar via een of andere dubieuze combinatie die verliezend was, sprokkelt hij een paar houtjes terug en mag net na de tijdcontrole een stelling verdedigen met een pion minder. Maar bij Alexander Geerts is kortsluiting ontstaan en die weet zijn stelling zelf om te buigen naar een verloren eindspel. Alles keert zich tegen hem, en Erik twijfelt niet om dan maar een heel punt op te halen, waar een half punt al een victorie had betekend. Het spel kan soms niet eerlijk zijn. Feit is wel dat wij daardoor de match al gewonnen hebben. Nu Nikolai nog veilig op de wal halen, en we kunnen naar huis.
De heenreis was volgens de reisgenoten al weer een avontuur op zich en dat ging bij Nikolai zoals gewoonlijk ook op het bord door. De zo onderhand algemeen bekende Nikolai-partijen verdienen een plek voor zichzelf. Het is altijd wel spektakel, welke kant het ook op gaat en vooral de toeschouwers maken dat volledig mee. Maar goed, Nikolai weet wel in het eerste gedeelte van de partij een voordeeltje te bemachtigen. Alleen is de stelling aan alle kanten zo geblokkeerd dat er weinig uit te halen valt. Waar hij het misschien beter had kunnen doen is moeilijk te vinden, feit is wel dat Nikolai zelf niet in de problemen komt. En ook nadat alle torens zijn geruild en dat na de tijd controle de lopers tegen de paarden strijden: er is geen winst te behalen. Op het eind doet Nikolai nog een poging maar er is niet meer dan eeuwig schaak uit te halen. Dus dan maar dat halve punt mee nemen, de winst was toch al binnen.
Als je het goed beschouwd hebben we niets te klagen, vooral nadat we met 2-0 achter kwamen, en een paar stellingen met een blauw oog uit de ring stapten. De volgende wedstrijd laten we hopelijk niet deze steken vallen. De lastigste tegenstander hebben we misschien nu al gehad.
Naschrift Marcel Boel… alle tekst was al naar de drukker. De drukproeven stonden op het punt om door een laatste controle te gaan, wordt de Captain toch weer aan het werk gezet omdat Marcel Boel het niet eens is met de beoordeling van de partij. Dus weer extra werk aan de winkel, nogmaals de partij door de engine en weer tot in de late uurtjes het stellingsoordeel bekijken per zet. Daar gaat je nachtrust, lastige patiënten die schakers. Maar goed, Marcel is behoorlijk overtuigd van zijn zaak en bij nader inzien moet ik hem ook gelijk geven. En wie ben ik om aan hem te twijfelen, zal wel weer een lesje Spanische varianten krijgen. Maar voordat ik wederom de verkeerde woorden gebruik, laat ik hieronder Marcel zelf het woord doen, van mij mag dat wel vaker hint… hint ;-)
Een uitdaging is het of er een van de spelers een perfecte score neer kan zetten, maar vaak blijkt dat een illusie te zijn omdat we toch op onverwachte tegenstand stuiten. Nu blijkt uit de opstellingen dat wij,
Tegenstander was gelijk het na ons sterkste team van deze klasse: Caïssa-Eenhoorn 2. Maar ook die moet je verslaan om kampioen te worden. En als je die bij het begin al een gevoelige tik uit kan delen is het halve werk al weer gedaan, maar reken er maar op dat er nog zeker lastige wedstrijden gaan volgen, dat hebben we vaak genoeg meegemaakt. En de eerste tik werd wel degelijk door hun uitgedeeld. Tegen halfvijf stond het binnen vijf minuten 2-0 voor Caïssa-Eenhoorn. Dat kwam wel even binnen, en hoe kon dat in vredesnaam gebeuren want de stellingen gaven daar na ongeveer 2 uur niet de aanleiding toe.
In een Konings-Indische partij had Henk er in de opening een pion tegen aan gegooid in de hoop daar actief spel voor te krijgen. Het enige probleem was dat wit al vrij snel de meeste van zijn stukken had ontwikkeld terwijl zwart daar druk mee doende was. En toen Henk daar goed en wel mee bezig was hielp hij zijn tegenstander de stukken zo neer te zetten dat de kort daarop volgende witte actie op de koningsvleugel al niet meer tegen te houden was, aldus Henk. Het was al niet meer te stoppen. Even leek er een kleine kans op tegenspel maar dat verstomde al vrij vlot. Joseph Molenaar klaarde het karwei op subtiele wijze. De eerste nul van het seizoen was een feit.
En het duurde nog maar nauwelijks vijf minuten, en we konden de tweede nul incasseren. Reint van der Knijff was vanuit een Franse opening net iets te enthousiast ten aanval getrokken en liep zo in het mes van tegenstander Arjon Buikstra. Er ging een pion verloren en hij kon daarna alleen maar toekijken. De witte koning stond op de tocht, een prachtig doelwit voor de zwarte aanval. Met de moed der wanhoop probeerde Reint een tegenaanval op te zetten maar alles werd in de kiem gesmoord. Een toren die je achter bent gekomen kan dan net van essentieel belang zijn, maar ja die was al het stukkendoosje verdwenen. En hoppa, een 2-0 achterstand, dat is wel even slikken.
En omdat we toch al om de vijf minuten een resultaat hadden was het Jasper die weer vijf minuten later het eerste punt op ons bordje serveerde. De hoofdvariant van het Frans kwam op het bord en ik denk dat ze vele zetten de theorie gevolgd hebben. Tegenstander van Jasper was overigens Ronald Ritsema ene rating die 400 punten hoger ligt dan het bordschaak, tja dat is toch wel iets anders. Jasper slaagde erin de zwarte stelling kleine maar zeker vervelende zwaktes te bezorgen. Zwart kon niet rokeren, en er werd een bres geslagen op f7, allemaal mooie doelen om de aanval op te richten. En zo geschiedde, er kwam een batterij aan stukken via dat gat binnen wandelen. Zelfs Hansje Brinker kon niets uitrichten. Toch laat hij het bijna lopen maar zijn tegenstander ziet niet dat hij bijna een remise kan forceren als hij de witte loper had geslagen. En die loper haalt Jasper snel terug om mee te laten helpen in de verdediging. Dan moeten er nog een paar plooien glad gestreken worden, maar de overwinning is binnen. En is de eerste schande al weer uitgewist.
De heenreis was volgens de reisgenoten al weer een avontuur op zich en dat ging bij Nikolai zoals gewoonlijk ook op het bord door. De zo onderhand algemeen bekende Nikolai-partijen verdienen een plek voor zichzelf. Het is altijd wel spektakel, welke kant het ook op gaat en vooral de toeschouwers maken dat volledig mee. Maar goed, Nikolai weet wel in het eerste gedeelte van de partij een voordeeltje te bemachtigen. Alleen is de stelling aan alle kanten zo geblokkeerd dat er weinig uit te halen valt. Waar hij het misschien beter had kunnen doen is moeilijk te vinden, feit is wel dat Nikolai zelf niet in de problemen komt. En ook nadat alle torens zijn geruild en dat na de tijd controle de lopers tegen de paarden strijden: er is geen winst te behalen. Op het eind doet Nikolai nog een poging maar er is niet meer dan eeuwig schaak uit te halen. Dus dan maar dat halve punt mee nemen, de winst was toch al binnen.
Als je het goed beschouwd hebben we niets te klagen, vooral nadat we met 2-0 achter kwamen, en een paar stellingen met een blauw oog uit de ring stapten. De volgende wedstrijd laten we hopelijk niet deze steken vallen. De lastigste tegenstander hebben we misschien nu al gehad.
Naschrift Marcel Boel… alle tekst was al naar de drukker. De drukproeven stonden op het punt om door een laatste controle te gaan, wordt de Captain toch weer aan het werk gezet omdat Marcel Boel het niet eens is met de beoordeling van de partij. Dus weer extra werk aan de winkel, nogmaals de partij door de engine en weer tot in de late uurtjes het stellingsoordeel bekijken per zet. Daar gaat je nachtrust, lastige patiënten die schakers. Maar goed, Marcel is behoorlijk overtuigd van zijn zaak en bij nader inzien moet ik hem ook gelijk geven. En wie ben ik om aan hem te twijfelen, zal wel weer een lesje Spanische varianten krijgen. Maar voordat ik wederom de verkeerde woorden gebruik, laat ik hieronder Marcel zelf het woord doen, van mij mag dat wel vaker hint… hint ;-)
Ik had eigenlijk toch een heel andere beleving bij mijn partij (en heb misschien ietsje meer ervaring in het Spaans dan de Capitan); volgens de computer staat zwart na zijn pionverlies niet veel slechter (gelijk ongeveer), maar het is wel even een stukje makkelijker spelen met wit: pionnetje meer; alleen even de stukken goed neerzetten en dan langzamerhand zwart terugdringen. Zo ging de partij ook precies. Op zich heeft zwart niet echt fouten gemaakt, maar zijn stelling werd toch langzamerhand steeds minder! Dacht ik een best goeie partij te hebben neergezet, snapt Henk me niet... :-( LOL. Ook dameruil was niet bijzonder sterk, want na f5 heeft wit gewoon Kf1 en komt los (fe4; fe4 Te8 en Ke2!) - alleen even de computer ietsje langer laten nadenken en hij ziet het ook!?En bij deze is dat ook weer opgelost, en kan het dus gepubliceerd worden. Tenzij iemand toch nog…?
partijen openen in nieuw venster of tabblad | partijen in pgn
zondag 18 september 2016
Kansen gemist in Haarlem
Merijn van Delft
foto's op Google+
partijen openen in nieuw venster of tabblad | partijen in pgn
Kennemer Combinatie heeft goede zaken gedaan door in de eerste ronde van het nieuwe seizoen van MuConsult Apeldoorn te winnen. De cijfers spreken duidelijk taal, maar halverwege leek Apeldoorn juist de overhand te hebben. In het beruchte vierde speeluur trokken de Haarlemmers de wedstrijd naar zich toe.
Na een uur of twee spelen dacht ik dat we gingen winnen. Ik verwachtte dat Nico Zwirs zou gaan winnen van Tyro Bekedam en zelf had ik een gewonnen stelling tegen Ali Bitalzadeh. Roeland Pruijssers stond prima met wit aan het eerste bord tegen Loek van Wely en de rest van de stellingen leken me ongeveer in balans. Alleen Stefan Kuipers hing een beetje in de touwen tegen Quinten Ducarmon, maar ook daar had ik wel vertrouwen in.
Terug van weggeweest: GM Roeland Pruijssers aan bord 1
Nico bracht Apeldoorn na drie uur spelen daadwerkelijk aan de leiding. Zijn jonge tegenstander had wat activiteit, maar de zwarte positionele troeven gaven de doorslag. Helaas was de voorsprong van korte duur, want de misplaatste witte loper op h5 kostte Armen Hachijan de partij tegen Lennart Dek. Een serieuze tegenslag was de fikse blunder die Alexander Kabatianski maakte in een saaie stelling tegen Miguoel Admiraal. Arthur van de Oudeweetering trok de stand gelijk door het toreneindspel te winnen van Max Kerkvliet.
Onze jonge talenten Thomas Beerdsen en Max Warmerdam lieten zien dat ze klaar zijn voor de Meesterklasse. Thomas wist David Klein behoorlijk in de tang te nemen, maar kwam uiteindelijk niet verder dan remise. Max kwam gewonnen te staan tegen Christov Kleijn, maar liet zijn tegenstander ontsnappen met remise. Een 3-3 tussenstand derhalve.
Inmiddels was de wedstrijd echter voorgoed gekanteld. Zelf begon ik van alles te missen en kwam zelfs verloren te staan tegen Ali. Loek had inmiddels de overhand tegen Roeland. Stefan hing nog steeds keurig in de touwen, maar de stelling van Sjef Rijnaarts tegen Jasel Lopez begon verdacht te worden. Met meer geluk dan wijsheid hield ik het eindspel remise, maar Roeland trok het uiteindelijk niet tegen Loek. Stefan had inmiddels de remise binnen handbereik, maar trapte in de laatste truc. Na de nederlaag van Sjef bleek dat we op 3,5 bordpunt waren blijven steken.
De conclusie is toch wel dat het in de Meesterklasse vooral op hardheid aankomt. Mooie stellingen zeggen niet zo veel, de punten worden verdeeld in het vierde speeluur. We hebben een sterk team waar de rek nog niet uit is, dus vol goede moed gaan we er de volgende ronde weer tegenaan.
Na een uur of twee spelen dacht ik dat we gingen winnen. Ik verwachtte dat Nico Zwirs zou gaan winnen van Tyro Bekedam en zelf had ik een gewonnen stelling tegen Ali Bitalzadeh. Roeland Pruijssers stond prima met wit aan het eerste bord tegen Loek van Wely en de rest van de stellingen leken me ongeveer in balans. Alleen Stefan Kuipers hing een beetje in de touwen tegen Quinten Ducarmon, maar ook daar had ik wel vertrouwen in.
Terug van weggeweest: GM Roeland Pruijssers aan bord 1
Nico bracht Apeldoorn na drie uur spelen daadwerkelijk aan de leiding. Zijn jonge tegenstander had wat activiteit, maar de zwarte positionele troeven gaven de doorslag. Helaas was de voorsprong van korte duur, want de misplaatste witte loper op h5 kostte Armen Hachijan de partij tegen Lennart Dek. Een serieuze tegenslag was de fikse blunder die Alexander Kabatianski maakte in een saaie stelling tegen Miguoel Admiraal. Arthur van de Oudeweetering trok de stand gelijk door het toreneindspel te winnen van Max Kerkvliet.
Onze jonge talenten Thomas Beerdsen en Max Warmerdam lieten zien dat ze klaar zijn voor de Meesterklasse. Thomas wist David Klein behoorlijk in de tang te nemen, maar kwam uiteindelijk niet verder dan remise. Max kwam gewonnen te staan tegen Christov Kleijn, maar liet zijn tegenstander ontsnappen met remise. Een 3-3 tussenstand derhalve.
Inmiddels was de wedstrijd echter voorgoed gekanteld. Zelf begon ik van alles te missen en kwam zelfs verloren te staan tegen Ali. Loek had inmiddels de overhand tegen Roeland. Stefan hing nog steeds keurig in de touwen, maar de stelling van Sjef Rijnaarts tegen Jasel Lopez begon verdacht te worden. Met meer geluk dan wijsheid hield ik het eindspel remise, maar Roeland trok het uiteindelijk niet tegen Loek. Stefan had inmiddels de remise binnen handbereik, maar trapte in de laatste truc. Na de nederlaag van Sjef bleek dat we op 3,5 bordpunt waren blijven steken.
De conclusie is toch wel dat het in de Meesterklasse vooral op hardheid aankomt. Mooie stellingen zeggen niet zo veel, de punten worden verdeeld in het vierde speeluur. We hebben een sterk team waar de rek nog niet uit is, dus vol goede moed gaan we er de volgende ronde weer tegenaan.
foto's op Google+
partijen openen in nieuw venster of tabblad | partijen in pgn
Abonneren op:
Posts (Atom)