Henk Vinkes
partijen openen in nieuw venster of tabblad | partijen in pgn
15… Le7-c5
Tja, die had ik gemist was het teleurgestelde commentaar van Mark Uildriks toen hij na 17 zetten er de brui aan gaf in zijn partij tegen Fredddie van der Elburg. Die ene zet missen deed hem de das om terwijl hij dacht een onstuitbare mataanval op te hebben gezet. Die werd ingeleid met Dh5 op de twaalfde zet en die verder ging door de toren erbij te halen, maar ja, Freddie laat zich niet zomaar naar de slachtbank leiden en sloeg alles af, inclusief dat ene subtiele schaakje tussendoor. Hij was wel van mening dat wit de partij te vroeg opgaf, maar als de stelling al een ruïne is valt er weinig meer op te bouwen. En dus ging Freddie een lange middag tegemoet waarin hij kon toezien hoe de rest van het team misschien ook die ene zet wel of niet tot zijn beschikking zou hebben. En dat hadden ze eigenlijk allemaal wel, de volgende is Erik.
11… Lf8-e7 en 21… Lg6-h7
24.Kg2-f3
Twee zetten voor zwart en een voor wit. Bij de “hoog” oplopende discussie na afloop van de partij had Erik het zwaar te verduren omdat hij moest bewijzen waarom de lopers zoveel kracht uitstraalden vanuit hun toch behoorlijke teruggetrokken posities. Had Erik meer gebruik moeten maken van de “zwakke” loper op h7 en had hij de andere loper niet teveel onderschat. Op zich had Erik de opening goed gespeeld en had een klein voordeeltje, ja inderdaad die kreupele loper op h7 en de mogelijkheid de druk er verder op te zetten. Natuurlijk, als ik thuis de partij op de computer naspeel ziet het er simpel uit, maar de uitvoering achter het bord blijkt meer om handen te hebben. En met de eerste fout die hij maakt (22.Lf4) laat hij de zwarte loper van e7 de achtertuin binnen wandelen. Let op veld f2! En als Erik daarna het volgende stuk naar f2 laat kijken gaat het opeens heel snel. Het paard naar d3 is eerlijk gezegd een mooie zet, kijk naar het mat wat er dreigt op f2. Dat is nog te voorkomen door Le3 te spelen, maar de gedwongen afruil levert zwart een vol stuk op, ook al moet op den duur de uitgerangeerde loper op h7 uit de remise gehaald worden. Zover laat Erik het niet komen, en laat de partij in de archieven bijschrijven. De 1-0 voorsprong is weer weg, het staat 1-1.
2.Pg1-f3
Toen hij dat speelde wist ik het al, nee het word geen enerverende middag, volgens Marcel Boel. De opening is een Geweigerd Damegambiet, en die weigering is waarschijnlijk ook de opzet tot minimale strijd van deze partij. Natuurlijk is Marcel de speler met de hogere rating, maar hij krijgt niet de gelegenheid dit tot uiting te brengen. In het middenspel weet hij een klein voordeeltje te creëren maar daar blijft het ook bij, alle pogingen ten spijt. Eventjes heeft hij nog een pion meer, maar die is toch niet te behouden. Dan rest er alleen nog maar een eindspel met de meeste stukken op de koningsvleugel en beide spelers met drie pionnen recht tegenover elkaar. Om dit verhaal niet te lang te maken, dat werd remise, klaar. Stand 1½-1½.
26. g4xf5
Ik zal eerlijk zijn, na het uitvoeren van deze zet slaakte ik een zucht van verlichting want een zet daarvoor dacht ik dat Reint een draai om zijn oren kreeg. Leo van Houwelingen had hem ook over het hoofd gezien, dacht een toren te winnen maar hij verloor een loper. Reint voelde waarschijnlijk de plicht om de smadelijke nederlaag van de eerste ronde weer goed te maken. En daar liet hij geen gras over groeien, geen moment in de partij is hij in gevaar geweest. Vanaf het begin had hij de touwtjes in handen en kon zwart alleen maar toekijken. Al na 14 zetten is zijn voordeel al duidelijk zichtbaar en het is dan zaak dit verder uit te breiden. De h-lijn wordt compleet opengegooid waardoor hij niet veel later met de toren de zwarte stelling binnen kan vallen. Het is dan al beslissend voordeel aan wit, en de wanhoopsdaad op het einde van de partij heeft geen effect. We komen op voorsprong en staan die daarna ook nier af. 2½-1½ in het voordeel van het thuisteam. Volgende zet:
Uuuuuh… ja welke zal ik eens nemen voor de partij van Nikolai?
23. g2-g3
Dat is het moment dat het voordeel naar zwart gaat. Er gaat een hele strijd vooraf aan deze zet en geen van beide spelers kan het verschil maken. Nikolai heeft het centrum in handen maar moet daarentegen wel een open g-lijn dulden waar als wit het goed speelt de zware artillerie via binnen zal vallen. Maar de verkenners hebben hun werk goed gedaan want wit komt niet tot een aanval, integendeel zelfs, hij moet de verdediging gaan organiseren. Het sterke centrum van Nikolai begint zijn vruchten af te werpen. En na de bovengenoemde zet is het bijna prijsschieten voor zwart. Toch is het voordeel niet direct winnend want al die mooie pionnen zijn net zo snel weer van het bord als dat ze uit het doosje kwamen. Nadat de eerste kruitdampen zijn opgetrokken hebben de pionnen een stuk opgeleverd maar wel ten koste van drie pionnen. Conrad Kiers denkt dan de aanval over te kunnen nemen, maar de zware stukken van Nikolai komen met een offensief dat niet te stuiten is. Een fout van wit beëindigt de partij daarna abrupt. Maar op dat moment stond Nikolai al duidelijk beter. Een goed gespeelde partij waarin Nikolai volgens mij alles goed onder controle had. 3½-1½, we komen dichter bij de overwinning.
34. ...– …
Morsecode? Nee, deze zet is nooit op het bord uitgevoerd. Waarom dan wel in het verslag de vierendertigste zet, een derde helft zoals bij het Futjebal hebben? Nou ja, bij het schaken weten ze er ook wel weg mee;-) Nee, niets van dat alles. Mijn eerste gedachte was: wat heeft Jeroen Bollaart bezield om op de drieëndertigste van Maarten Beekhuis (33.b5) de partij op te geven. Zag hij spoken, was hij murw gespeeld, wat was er aan de hand? Want als ik de partij via Chessbase bekijk is de stelling volkomen gelijk, alleen heeft hij een klein probleem met de tijd… die heeft hij namelijk niet meer. En volgens de huidig geldende regels heb je dan ook de partij verloren. En dat is frustrerend want de stelling is op dat moment pot-remise, zoals er de hele partij niemand op een voordeel kon bogen. Feit was wel dat we hiermee de overwinning binnenhaalden en dus twee matchpunten erbij. 4½-1½, winst.
Wedstrijd begint: Jasper Zwirs en Martin van Dommelen (vlnr) schudden hun tegenstander de hand
1.Pg1-f3
Kun je van twee partijen die nogal van elkaar verschillen een zelfde verslag schrijven… hmmm. Misschien wel want Martin moest na een schaakloze periode van bijna negen (...) maanden de stukken weer oppakken om te constateren dat er op deze zaterdag weinig glorie te behalen viel. Oorzaak was Elmer Feud te Veenendaal die niet wenste te buigen en de hele partij het initiatief had. Als je een periode van negen maanden zonder schaken moet overbruggen kunnen er vele veranderingen plaats vinden die weer invloed hebben op een latere wedstrijd des levens. Maar daarover later in het begin van het nieuwe jaar meer. Nu moest er secuur verdedigd worden om niet onder de trappelzakvoetjes te worden geplet, maar dat is wel over te laten aan Martin. Zelf kon hij weinig activiteit ontwikkelen maar daarentegen was het voordeel wat Elmer van Veenendaal in de partij had niet voldoende voor winst. Natuurlijk waren er de nodige tactische momenten maar die werden wederzijds zonder problemen opgelost. Op het moment dat de partij remise werd gegeven had het al geen invloed meer op de uitslag van de wedstrijd, misschien wel voor de bordpunten. Voor ons was dat nu niet van belang. Stand 5-2.
7. Pg1-e2
Twee zetten verwisseld, en je loop de rest van de partij achter de feiten aan. Jan Prins maakte er goed gebruik van want Jasper Zwirs kwam er voor de rest van de middag niet aan te pas. Het is natuurlijk balen als je dat overkomt maar als er dan ook geen uitzicht meer is op enige vorm van tegenspel kan de middag lang duren. Nog voor de tiende zet twee pionnen achter, en Jasper doet er nog een schepje bovenop door er een dubieus kwaliteitsoffer tegenaan te gooien. Het is vissen in troebel water waarbij zwart de vissen al op het droge heeft. Het is geen feest om voor de 25e zet al vier pionnen achter te staan. Hij rekt de strijd erg lang maar het heeft geen resultaat. Opgeven is de enig overgebleven optie na 43 zetten lang murw te zijn gespeeld. Hopen op een leukere partij in een van de volgende ronden.
Twee ronden gespeeld, twee matches gewonnen. Duidelijk krachtverschil? Nee, dat hebben we nog niet kunnen aantonen, het roestige moet er nog even uitgeschuurd worden en laten we er vanuitgaan dat de machine dan op volle toeren gaat draaien. Volgende afspraak is in Arnhem.
Tja, die had ik gemist was het teleurgestelde commentaar van Mark Uildriks toen hij na 17 zetten er de brui aan gaf in zijn partij tegen Fredddie van der Elburg. Die ene zet missen deed hem de das om terwijl hij dacht een onstuitbare mataanval op te hebben gezet. Die werd ingeleid met Dh5 op de twaalfde zet en die verder ging door de toren erbij te halen, maar ja, Freddie laat zich niet zomaar naar de slachtbank leiden en sloeg alles af, inclusief dat ene subtiele schaakje tussendoor. Hij was wel van mening dat wit de partij te vroeg opgaf, maar als de stelling al een ruïne is valt er weinig meer op te bouwen. En dus ging Freddie een lange middag tegemoet waarin hij kon toezien hoe de rest van het team misschien ook die ene zet wel of niet tot zijn beschikking zou hebben. En dat hadden ze eigenlijk allemaal wel, de volgende is Erik.
11… Lf8-e7 en 21… Lg6-h7
24.Kg2-f3
Twee zetten voor zwart en een voor wit. Bij de “hoog” oplopende discussie na afloop van de partij had Erik het zwaar te verduren omdat hij moest bewijzen waarom de lopers zoveel kracht uitstraalden vanuit hun toch behoorlijke teruggetrokken posities. Had Erik meer gebruik moeten maken van de “zwakke” loper op h7 en had hij de andere loper niet teveel onderschat. Op zich had Erik de opening goed gespeeld en had een klein voordeeltje, ja inderdaad die kreupele loper op h7 en de mogelijkheid de druk er verder op te zetten. Natuurlijk, als ik thuis de partij op de computer naspeel ziet het er simpel uit, maar de uitvoering achter het bord blijkt meer om handen te hebben. En met de eerste fout die hij maakt (22.Lf4) laat hij de zwarte loper van e7 de achtertuin binnen wandelen. Let op veld f2! En als Erik daarna het volgende stuk naar f2 laat kijken gaat het opeens heel snel. Het paard naar d3 is eerlijk gezegd een mooie zet, kijk naar het mat wat er dreigt op f2. Dat is nog te voorkomen door Le3 te spelen, maar de gedwongen afruil levert zwart een vol stuk op, ook al moet op den duur de uitgerangeerde loper op h7 uit de remise gehaald worden. Zover laat Erik het niet komen, en laat de partij in de archieven bijschrijven. De 1-0 voorsprong is weer weg, het staat 1-1.
2.Pg1-f3
Toen hij dat speelde wist ik het al, nee het word geen enerverende middag, volgens Marcel Boel. De opening is een Geweigerd Damegambiet, en die weigering is waarschijnlijk ook de opzet tot minimale strijd van deze partij. Natuurlijk is Marcel de speler met de hogere rating, maar hij krijgt niet de gelegenheid dit tot uiting te brengen. In het middenspel weet hij een klein voordeeltje te creëren maar daar blijft het ook bij, alle pogingen ten spijt. Eventjes heeft hij nog een pion meer, maar die is toch niet te behouden. Dan rest er alleen nog maar een eindspel met de meeste stukken op de koningsvleugel en beide spelers met drie pionnen recht tegenover elkaar. Om dit verhaal niet te lang te maken, dat werd remise, klaar. Stand 1½-1½.
26. g4xf5
Ik zal eerlijk zijn, na het uitvoeren van deze zet slaakte ik een zucht van verlichting want een zet daarvoor dacht ik dat Reint een draai om zijn oren kreeg. Leo van Houwelingen had hem ook over het hoofd gezien, dacht een toren te winnen maar hij verloor een loper. Reint voelde waarschijnlijk de plicht om de smadelijke nederlaag van de eerste ronde weer goed te maken. En daar liet hij geen gras over groeien, geen moment in de partij is hij in gevaar geweest. Vanaf het begin had hij de touwtjes in handen en kon zwart alleen maar toekijken. Al na 14 zetten is zijn voordeel al duidelijk zichtbaar en het is dan zaak dit verder uit te breiden. De h-lijn wordt compleet opengegooid waardoor hij niet veel later met de toren de zwarte stelling binnen kan vallen. Het is dan al beslissend voordeel aan wit, en de wanhoopsdaad op het einde van de partij heeft geen effect. We komen op voorsprong en staan die daarna ook nier af. 2½-1½ in het voordeel van het thuisteam. Volgende zet:
Uuuuuh… ja welke zal ik eens nemen voor de partij van Nikolai?
23. g2-g3
Dat is het moment dat het voordeel naar zwart gaat. Er gaat een hele strijd vooraf aan deze zet en geen van beide spelers kan het verschil maken. Nikolai heeft het centrum in handen maar moet daarentegen wel een open g-lijn dulden waar als wit het goed speelt de zware artillerie via binnen zal vallen. Maar de verkenners hebben hun werk goed gedaan want wit komt niet tot een aanval, integendeel zelfs, hij moet de verdediging gaan organiseren. Het sterke centrum van Nikolai begint zijn vruchten af te werpen. En na de bovengenoemde zet is het bijna prijsschieten voor zwart. Toch is het voordeel niet direct winnend want al die mooie pionnen zijn net zo snel weer van het bord als dat ze uit het doosje kwamen. Nadat de eerste kruitdampen zijn opgetrokken hebben de pionnen een stuk opgeleverd maar wel ten koste van drie pionnen. Conrad Kiers denkt dan de aanval over te kunnen nemen, maar de zware stukken van Nikolai komen met een offensief dat niet te stuiten is. Een fout van wit beëindigt de partij daarna abrupt. Maar op dat moment stond Nikolai al duidelijk beter. Een goed gespeelde partij waarin Nikolai volgens mij alles goed onder controle had. 3½-1½, we komen dichter bij de overwinning.
34. ...– …
Morsecode? Nee, deze zet is nooit op het bord uitgevoerd. Waarom dan wel in het verslag de vierendertigste zet, een derde helft zoals bij het Futjebal hebben? Nou ja, bij het schaken weten ze er ook wel weg mee;-) Nee, niets van dat alles. Mijn eerste gedachte was: wat heeft Jeroen Bollaart bezield om op de drieëndertigste van Maarten Beekhuis (33.b5) de partij op te geven. Zag hij spoken, was hij murw gespeeld, wat was er aan de hand? Want als ik de partij via Chessbase bekijk is de stelling volkomen gelijk, alleen heeft hij een klein probleem met de tijd… die heeft hij namelijk niet meer. En volgens de huidig geldende regels heb je dan ook de partij verloren. En dat is frustrerend want de stelling is op dat moment pot-remise, zoals er de hele partij niemand op een voordeel kon bogen. Feit was wel dat we hiermee de overwinning binnenhaalden en dus twee matchpunten erbij. 4½-1½, winst.
Wedstrijd begint: Jasper Zwirs en Martin van Dommelen (vlnr) schudden hun tegenstander de hand
1.Pg1-f3
Kun je van twee partijen die nogal van elkaar verschillen een zelfde verslag schrijven… hmmm. Misschien wel want Martin moest na een schaakloze periode van bijna negen (...) maanden de stukken weer oppakken om te constateren dat er op deze zaterdag weinig glorie te behalen viel. Oorzaak was Elmer Feud te Veenendaal die niet wenste te buigen en de hele partij het initiatief had. Als je een periode van negen maanden zonder schaken moet overbruggen kunnen er vele veranderingen plaats vinden die weer invloed hebben op een latere wedstrijd des levens. Maar daarover later in het begin van het nieuwe jaar meer. Nu moest er secuur verdedigd worden om niet onder de trappelzakvoetjes te worden geplet, maar dat is wel over te laten aan Martin. Zelf kon hij weinig activiteit ontwikkelen maar daarentegen was het voordeel wat Elmer van Veenendaal in de partij had niet voldoende voor winst. Natuurlijk waren er de nodige tactische momenten maar die werden wederzijds zonder problemen opgelost. Op het moment dat de partij remise werd gegeven had het al geen invloed meer op de uitslag van de wedstrijd, misschien wel voor de bordpunten. Voor ons was dat nu niet van belang. Stand 5-2.
7. Pg1-e2
Twee zetten verwisseld, en je loop de rest van de partij achter de feiten aan. Jan Prins maakte er goed gebruik van want Jasper Zwirs kwam er voor de rest van de middag niet aan te pas. Het is natuurlijk balen als je dat overkomt maar als er dan ook geen uitzicht meer is op enige vorm van tegenspel kan de middag lang duren. Nog voor de tiende zet twee pionnen achter, en Jasper doet er nog een schepje bovenop door er een dubieus kwaliteitsoffer tegenaan te gooien. Het is vissen in troebel water waarbij zwart de vissen al op het droge heeft. Het is geen feest om voor de 25e zet al vier pionnen achter te staan. Hij rekt de strijd erg lang maar het heeft geen resultaat. Opgeven is de enig overgebleven optie na 43 zetten lang murw te zijn gespeeld. Hopen op een leukere partij in een van de volgende ronden.
Twee ronden gespeeld, twee matches gewonnen. Duidelijk krachtverschil? Nee, dat hebben we nog niet kunnen aantonen, het roestige moet er nog even uitgeschuurd worden en laten we er vanuitgaan dat de machine dan op volle toeren gaat draaien. Volgende afspraak is in Arnhem.
partijen openen in nieuw venster of tabblad | partijen in pgn
Geen opmerkingen:
Een reactie posten