Henk Vinkes
partijen openen in nieuw venster of tabblad | partijen in pgn
We hebben er echt alles aan gedaan om hem te beschermen voor wat er die middag zou gaan gebeuren. Het mocht niet baten. Eerst geprobeerd hem vrijwillig buiten het team te zetten, via de mail. Maar ja, om de schijn hoog te houden moesten we natuurlijk niet laten blijken wat we van plan waren. Nikolai zou niet opgesteld worden in de wedstrijd tegen VAS 2. Dus op woensdagavond een andere medeplichtige gevonden in Rudy Bloemhard die het muntje opgooide wat zijn lot zou bezegelen, de reservebank. Wat hij niet merkte was dat het muntje gemanipuleerd was, hij kwam immers rechtstreeks uit de portemonnee van de captain en die was de architect van al die snode plannen. Verdomd, het muntje valt zoals gepland en Jasper speelt zaterdag aan het achtste bord tegen VAS. Goh, wat een verrassing maar we hadden allemaal zo goed voorbereid. Hadden…
Wat niet voorzien was dat de andere Kabbie toch zo ziek bleek te zijn dat we een speler aan het eerste team moesten afstaan, en dat doen we natuurlijk graag als de nood echt aan de man is. Wij wensen Kabatianski uiteraard een spoedig herstel en hopen dat hij de volgende ronde het Kabbie-gehalte op de club weer op peil zal brengen. Dus Freddie van der Elburg naar het eerste team en ja, helaas we konden er niet meer omheen. Kabanof mocht alsnog meespelen in het tweede team, dan maar er het beste van hopen, want hij kan ongelooflijk grillig zijn in zijn partijen. Niet alleen op de club, maar ook in de KNSB-competitie waar het niet altijd tot het gewenste resultaat leidt.
En wat zien we daar dan op het achtste bord van VAS 2? Een meisje, nog kleiner volgens mij dan Thomas Beerdsen toen die de eerste keer bij ons in het tweede team debuteerde. Maar Thomas deelde toen een hele gevoelige klap uit bij zijn debuut. Maar dat gaat vandaag toch niet gebeuren, nee echt niet! Hoe we ons zouden vergissen en vooral Nikolai, maar daar zag het niet naar uit na ruim twintig zetten. Het ziet eruit als een Hollandse opening maar de computer zegt dat Engels is, het zal wel. Nikolai stormt als een dolle stier naar voren en heeft de h-pion ver in de zwarte kamp geposteerd, nu de rest nog. Maar Eline Roebers dartelt vrolijk rond bij de andere borden en laat Nikolai zwoegen om de ultieme overwinning van KNSB-speler tegen (talentvol) meisje te behalen. Waar gaat het dan fout voor Nikolai? Onderschatting, aannemen dat ze vanzelf een keer in de fout gaat, nee volgens hemzelf blundert hij de boel weg. Nu is blunderen volgens mij een groot woord, want dat zou afbreuk aan de prestatie van Eline Roebers doen. Ze heeft zich niet gek laten maken en verdedigt zich op het oog vrij eenvoudig, en slaat toe als de stelling daar rijp voor is. Nikolai kan geen doorbraak forceren en nadat de aanval gedoemd is te mislukken krijgt hij de hele zwarte aanval over zich heen. Binnen zeven, acht zetten heeft hij niets meer in te brengen en je kunt zeggen wat je wilt, maar Eline maakt het karwei heel mooi af. Een vergelijking met de overwinning van Thomas destijds is er bijna, met het enige verschil dat Nikolai na verloop van tijd wel een lach op zijn gezicht kan toveren, en dat deden we allemaal.
Maar wat zou de rest ervan bakken, Nikolai liep het gevaar dat hij een liedje zou moeten zingen als hij als enige speler had verloren in deze wedstrijd, maar daarvoor werd het nog een lange middag. Intussen werd al wel het kindermenu bij de Turk voor Nikolai gereserveerd, ik heb alleen niet kunnen controleren of hij die daadwerkelijk heeft gekregen ;-) Ik weet zeker dat hij daar ook wel om kon lachen, hulde aan Nikolai!
Maar gebeurde er verder dan nog iets in deze wedstrijd, uuuh, ja een heleboel eigenlijk maar dit was uiteraard het verhaal van de dag en de rest was bijzaak! Nou, dat was het ook weer niet want er waren nog zeven punten te verdelen en alle spelers wilden zich revancheren voor de nederlaag van Nikolai. Omdat alle verloven voor dit weekend waren ingetrokken moest iedereen aan de bak. En als je de vergelijking op Elorating maakt moest er een ruime overwinning inzitten. Apeldoorn gemiddeld ruim boven de 2000, en bij VAS zaten alle spelers daaronder, niet dat cijfers alles zeggen.
De eerste die dat krachtverschil laat merken is Erik Smit. Hij speelt tegen Dick Paulis maar weet in de opening nog weinig voordeel te bereiken. Toch word zwart beperkt in zijn ontwikkeling terwijl Erik Smit al redelijk aan de weg timmert. Dick Paulis besluit dan tot actie over te gaan wat hem duur komt te staan. Erik maakt handig gebruik van de onhandige positie van de zwarte dame en is op weg deze af te sluiten van de terugtocht naar haar veilige hokje. Om toch de dame te ontzetten moet zwart concessies doen en de stelling wordt opengebroken door Erik. Snel worden de zware witte stukken richting de verzwakte koningsstelling gedirigeerd en pats boem, is het klaar. Geen redden meer aan als Erik de dame haar eerste en enige zet van de partij laat doen. Ondekbaar mat, het slaat in als een bom. Het staat weer gelijk: 1-1.
Jasper had de loting overleefd en stond dus zeker opgesteld, klaar om zich weer eens te revancheren van een nederlaag, en een net-niet overwinning. Een verschil van meer dan 300 ELO-punten, dat zou wel moeten lukken. Maar Benno Drewes probeert de stelling zo snel mogelijk te vereenvoudigen door de dames af te ruilen en ziet zijn kans schoon door remise aan te bieden als hij een pion voor staat. Maar Jasper heeft zich beter verdiept in de stelling en ziet mogelijkheden, zwart kan zich namelijk maar nauwelijks bevrijden uit de omsingeling. Op geraffineerde wijze weet hij Drewes een stuk te ontfutselen, en daarmee is de partij ook gelijk over. Soepel en effectief spel leveren ons een 2-1 voorsprong op. Het keeltje kan langzamerhand geschraapt gaan worden.
En de volgende dient zich ook al weer aan, Henk Eleveld heeft ook zin in de Bulgaarse strijdliederen en legt Rob van Dongen het zwijgen op. Het ziet er lange tijd niet naar uit dat Henk in een Konings Indische partij de overhand heeft. Rob van Dongen heeft vrij lang een plusje maar kan geen beslissende tik uitdelen. En als hij toch denkt die poging te kunnen doen vergeet hij dat het ook verstandig is de eigen koning iets van een verdediging te geven. Tot overmaat van ramp begaat hij dan ook nog een enorme miskleun waardoor hij direct op kan geven. De volgende overwinning is bij geschreven, het is 3-1. Een meevaller? Het lijkt er wel op, maar ik weet zeker dat Henk daar anders over denkt ;-) Het punt telt in ieder geval.
Maar wie zeker niets te klagen heeft is Maarten Beekhuis, op het randje van een verpletterende nederlaag krijgt hij het volle punt in de schoot geworpen. Het was weer de typische Maarten-partij waar ik de seconden weg zie tikken terwijl hij nog bijna twintig zetten of zo moet doen in anderhalve minuut, en dat allemaal tijdens een witte aanval. Hij heeft een beetje onhandig een pion verloren en in zijn dadendrang om deze terug te winnen vergeet hij bijna dat wit aan het slotoffensief is begonnen. Maar het is des Maartens om dit stoïcijns over zich heen te laten komen. Die pion is teruggewonnen, eens even zien wat voor gerommel dat bij de koning is. Och, er staan een paar stukken van die dingen zoals mat te dreigen… Maar tegenstander Sierk Kanis is zo vriendelijk er vanuit te gaan dat het vanzelf wint en offert een toren voor… niets. Maarten kan net op tijd met de koning ontglippen aan de slachting en wandelt flierefluitend achter Eline aan, de veilige haven tegemoet. Als hij dan zelf ook nog met mat dreigt heeft het offeren van de tweede witte toren geen nut meer. De soundcheck kan bijna beginnen, de microfoons staan al klaar. Overwinning nummer vier, het is 4-1 voor Apeldoorn.
Het lijkt erop alsof we in de latere uren de doorslag geven in deze wedstrijd want niet lang nadat Maarten heeft gewonnen haalt Martin van Dommelen ook een punt binnen. Daarmee ook de winst in de wedstrijd, dat mag in ieder geval al binnen zijn. Toch gaat het bij hem ook niet van een leien dakje. Het is een beetje duw- en trekwerk om iets van de stelling te maken, en ook hier denkt de tegenstander dat het wel remise kan zijn. Maar Martin is enorm gemotiveerd door de nederlaag van Kabbie en gaat er nog eens goed voor zitten. Op den duur is het duidelijk wat zijn doel is, de a-pion veroveren en die dan veilig naar de overkant brengen. De druk wordt Khoi Pham teveel en hij moet inderdaad de pion inleveren. Dan nog even duidelijk laten merken dat het gewonnen is voor zwart, en de 5-1 kan worden aangemeld bij de snotverkouden Huub Blom. Wat gebeurde er ook alweer in het begin van de middag??! Oh ja, een smadelijke nederlaag, maar die zijn we intussen alweer “bijna” vergeten na al die punten die maar binnen blijven stromen.
En het is nog niet voorbij, we hebben nog twee partijen te gaan waar we goede kansen hebben. Reint had in de vorige ronde tegen ASV verzuimd een beter staand eindspel te winnen en was erop gebrand dat deze ronde goed te maken. Bij voorkeur speelt hij met wit, en dan willen wij natuurlijk ook graag punten zien. Tegen de op papier sterkste speler van VAS, Ben Wijgers, voldeed hij die plicht met gemak. Reint ging al vroeg met de dame op avontuur en kreeg daarbij gezelschap van paard en loper. Gezellig stel, alleen dat vonden ze in het zwarte kamp niet zo geslaagd. Er moest een toren tegen een paard ingeleverd worden, en dat voordeel vond Reint wel genoeg om de partij langzaam maar zeker uit te schuiven naar een gewonnen stelling. De vorige ronde mocht het hem niet lukken, maar nu speelde het bijna vanzelf, en dat bracht de stand op een prachtige 6-1!
En dan is alleen Marcel Boel nog bezig. Gaat hij dan voor nog een punt zorgen, het zou mooi zijn want zo’n grote overwinning hebben we lange tijd niet behaald. Maar hoe moest hij dat voor mekaar zien te boksen. Had hij een duidelijk betere stelling, nee! Net zoals in andere partijen deze middag was het ijzer met handen breken, en dat kan verdomd zeer doen. Maar in de spirit van de andere teamleden manoeuvreert hij met zijn stukken over het hele bord. Heel sneaky komt hij dan met de h-pion aangewandeld en intussen allerlei dreigingen in de stelling brengen. Maar wit lijkt het allemaal net aan elkaar te kunnen breien, totdat… ook hij net dat ene kleine foutje maakt. Marcel slaat gelijk toe en als je de partij naspeelt staan er opeens twee machtige lopers de hele witte stelling in bedwang te houden. De h-pion is niet meer te stoppen op straffe van groot materiaalverlies. Hij geeft toe dat het een zware strijd was, maar de winst is verdiend. Ook hij heeft dus zijn volle bijdrage geleverd aan deze bijna clean sweep 7-1 einduitslag.
Deze grote overwinning was nodig om de concurrentie te laten merken dat wij van plan zijn nogmaals zo’n kunststukje uit te gaan halen. Maar voorlopig hebben we nog even niet het lot in eigen handen omdat Amsterdam-West met vier gewonnen wedstrijden de leiding heeft. Het spitst zich dus toe op de onderlinge krachtmeting volgend jaar. Ooh… stil, ik hoor een nachtegaaltje zingen… nee dat kan niet! Ach, wat leuk, het is een krijsende parkiet. Dat kan Nikolai niet zijn, die is zijn frietjes aan het verorberen! We blijven elke ronde weer iets bijzonders meemaken, maar zolang we dat met een lach doen hebben we veel plezier met dit team. Volgende ronde mag het weer zo’n feest worden.
Wat niet voorzien was dat de andere Kabbie toch zo ziek bleek te zijn dat we een speler aan het eerste team moesten afstaan, en dat doen we natuurlijk graag als de nood echt aan de man is. Wij wensen Kabatianski uiteraard een spoedig herstel en hopen dat hij de volgende ronde het Kabbie-gehalte op de club weer op peil zal brengen. Dus Freddie van der Elburg naar het eerste team en ja, helaas we konden er niet meer omheen. Kabanof mocht alsnog meespelen in het tweede team, dan maar er het beste van hopen, want hij kan ongelooflijk grillig zijn in zijn partijen. Niet alleen op de club, maar ook in de KNSB-competitie waar het niet altijd tot het gewenste resultaat leidt.
En wat zien we daar dan op het achtste bord van VAS 2? Een meisje, nog kleiner volgens mij dan Thomas Beerdsen toen die de eerste keer bij ons in het tweede team debuteerde. Maar Thomas deelde toen een hele gevoelige klap uit bij zijn debuut. Maar dat gaat vandaag toch niet gebeuren, nee echt niet! Hoe we ons zouden vergissen en vooral Nikolai, maar daar zag het niet naar uit na ruim twintig zetten. Het ziet eruit als een Hollandse opening maar de computer zegt dat Engels is, het zal wel. Nikolai stormt als een dolle stier naar voren en heeft de h-pion ver in de zwarte kamp geposteerd, nu de rest nog. Maar Eline Roebers dartelt vrolijk rond bij de andere borden en laat Nikolai zwoegen om de ultieme overwinning van KNSB-speler tegen (talentvol) meisje te behalen. Waar gaat het dan fout voor Nikolai? Onderschatting, aannemen dat ze vanzelf een keer in de fout gaat, nee volgens hemzelf blundert hij de boel weg. Nu is blunderen volgens mij een groot woord, want dat zou afbreuk aan de prestatie van Eline Roebers doen. Ze heeft zich niet gek laten maken en verdedigt zich op het oog vrij eenvoudig, en slaat toe als de stelling daar rijp voor is. Nikolai kan geen doorbraak forceren en nadat de aanval gedoemd is te mislukken krijgt hij de hele zwarte aanval over zich heen. Binnen zeven, acht zetten heeft hij niets meer in te brengen en je kunt zeggen wat je wilt, maar Eline maakt het karwei heel mooi af. Een vergelijking met de overwinning van Thomas destijds is er bijna, met het enige verschil dat Nikolai na verloop van tijd wel een lach op zijn gezicht kan toveren, en dat deden we allemaal.
Maar gebeurde er verder dan nog iets in deze wedstrijd, uuuh, ja een heleboel eigenlijk maar dit was uiteraard het verhaal van de dag en de rest was bijzaak! Nou, dat was het ook weer niet want er waren nog zeven punten te verdelen en alle spelers wilden zich revancheren voor de nederlaag van Nikolai. Omdat alle verloven voor dit weekend waren ingetrokken moest iedereen aan de bak. En als je de vergelijking op Elorating maakt moest er een ruime overwinning inzitten. Apeldoorn gemiddeld ruim boven de 2000, en bij VAS zaten alle spelers daaronder, niet dat cijfers alles zeggen.
De eerste die dat krachtverschil laat merken is Erik Smit. Hij speelt tegen Dick Paulis maar weet in de opening nog weinig voordeel te bereiken. Toch word zwart beperkt in zijn ontwikkeling terwijl Erik Smit al redelijk aan de weg timmert. Dick Paulis besluit dan tot actie over te gaan wat hem duur komt te staan. Erik maakt handig gebruik van de onhandige positie van de zwarte dame en is op weg deze af te sluiten van de terugtocht naar haar veilige hokje. Om toch de dame te ontzetten moet zwart concessies doen en de stelling wordt opengebroken door Erik. Snel worden de zware witte stukken richting de verzwakte koningsstelling gedirigeerd en pats boem, is het klaar. Geen redden meer aan als Erik de dame haar eerste en enige zet van de partij laat doen. Ondekbaar mat, het slaat in als een bom. Het staat weer gelijk: 1-1.
En de volgende dient zich ook al weer aan, Henk Eleveld heeft ook zin in de Bulgaarse strijdliederen en legt Rob van Dongen het zwijgen op. Het ziet er lange tijd niet naar uit dat Henk in een Konings Indische partij de overhand heeft. Rob van Dongen heeft vrij lang een plusje maar kan geen beslissende tik uitdelen. En als hij toch denkt die poging te kunnen doen vergeet hij dat het ook verstandig is de eigen koning iets van een verdediging te geven. Tot overmaat van ramp begaat hij dan ook nog een enorme miskleun waardoor hij direct op kan geven. De volgende overwinning is bij geschreven, het is 3-1. Een meevaller? Het lijkt er wel op, maar ik weet zeker dat Henk daar anders over denkt ;-) Het punt telt in ieder geval.
Maar wie zeker niets te klagen heeft is Maarten Beekhuis, op het randje van een verpletterende nederlaag krijgt hij het volle punt in de schoot geworpen. Het was weer de typische Maarten-partij waar ik de seconden weg zie tikken terwijl hij nog bijna twintig zetten of zo moet doen in anderhalve minuut, en dat allemaal tijdens een witte aanval. Hij heeft een beetje onhandig een pion verloren en in zijn dadendrang om deze terug te winnen vergeet hij bijna dat wit aan het slotoffensief is begonnen. Maar het is des Maartens om dit stoïcijns over zich heen te laten komen. Die pion is teruggewonnen, eens even zien wat voor gerommel dat bij de koning is. Och, er staan een paar stukken van die dingen zoals mat te dreigen… Maar tegenstander Sierk Kanis is zo vriendelijk er vanuit te gaan dat het vanzelf wint en offert een toren voor… niets. Maarten kan net op tijd met de koning ontglippen aan de slachting en wandelt flierefluitend achter Eline aan, de veilige haven tegemoet. Als hij dan zelf ook nog met mat dreigt heeft het offeren van de tweede witte toren geen nut meer. De soundcheck kan bijna beginnen, de microfoons staan al klaar. Overwinning nummer vier, het is 4-1 voor Apeldoorn.
Het lijkt erop alsof we in de latere uren de doorslag geven in deze wedstrijd want niet lang nadat Maarten heeft gewonnen haalt Martin van Dommelen ook een punt binnen. Daarmee ook de winst in de wedstrijd, dat mag in ieder geval al binnen zijn. Toch gaat het bij hem ook niet van een leien dakje. Het is een beetje duw- en trekwerk om iets van de stelling te maken, en ook hier denkt de tegenstander dat het wel remise kan zijn. Maar Martin is enorm gemotiveerd door de nederlaag van Kabbie en gaat er nog eens goed voor zitten. Op den duur is het duidelijk wat zijn doel is, de a-pion veroveren en die dan veilig naar de overkant brengen. De druk wordt Khoi Pham teveel en hij moet inderdaad de pion inleveren. Dan nog even duidelijk laten merken dat het gewonnen is voor zwart, en de 5-1 kan worden aangemeld bij de snotverkouden Huub Blom. Wat gebeurde er ook alweer in het begin van de middag??! Oh ja, een smadelijke nederlaag, maar die zijn we intussen alweer “bijna” vergeten na al die punten die maar binnen blijven stromen.
En het is nog niet voorbij, we hebben nog twee partijen te gaan waar we goede kansen hebben. Reint had in de vorige ronde tegen ASV verzuimd een beter staand eindspel te winnen en was erop gebrand dat deze ronde goed te maken. Bij voorkeur speelt hij met wit, en dan willen wij natuurlijk ook graag punten zien. Tegen de op papier sterkste speler van VAS, Ben Wijgers, voldeed hij die plicht met gemak. Reint ging al vroeg met de dame op avontuur en kreeg daarbij gezelschap van paard en loper. Gezellig stel, alleen dat vonden ze in het zwarte kamp niet zo geslaagd. Er moest een toren tegen een paard ingeleverd worden, en dat voordeel vond Reint wel genoeg om de partij langzaam maar zeker uit te schuiven naar een gewonnen stelling. De vorige ronde mocht het hem niet lukken, maar nu speelde het bijna vanzelf, en dat bracht de stand op een prachtige 6-1!
Deze grote overwinning was nodig om de concurrentie te laten merken dat wij van plan zijn nogmaals zo’n kunststukje uit te gaan halen. Maar voorlopig hebben we nog even niet het lot in eigen handen omdat Amsterdam-West met vier gewonnen wedstrijden de leiding heeft. Het spitst zich dus toe op de onderlinge krachtmeting volgend jaar. Ooh… stil, ik hoor een nachtegaaltje zingen… nee dat kan niet! Ach, wat leuk, het is een krijsende parkiet. Dat kan Nikolai niet zijn, die is zijn frietjes aan het verorberen! We blijven elke ronde weer iets bijzonders meemaken, maar zolang we dat met een lach doen hebben we veel plezier met dit team. Volgende ronde mag het weer zo’n feest worden.
partijen openen in nieuw venster of tabblad | partijen in pgn
Geen opmerkingen:
Een reactie posten